15 กุมภาพันธ์ 2545 15:21 น.
beautyangle
เธอเป็นใคร อยู่ที่ไหน ใคร่อยากรู้
ด้วยอยู่อยู่ มาแต่งกลอน ย้อนยอกฉัน
สำนวนกวน หนักหนา สารพัน
ทำให้ฉัน สงสัย ใครนะเธอ
ทุกทุกวัน ผันผ่าน อยากสานเสาะ
ด้วยจำเพาะ ต้องใจ ใช่ไผลเผลอ
ตัวอักษร กลอนกานท์ อ่านจากเธอ
อยากพบเจอ เพียงครั้ง ก็ยังดี
ในความหวัง ฝังฝาก จากอักษร
คอยต่อกลอน ย้อนรอย ไม่ถอยหนี
อยากรู้นัก อักษร กลอนวาที
เจ้าของนี้ คือใคร ใจติดตาม
เธอเป็นใคร อยู่ที่ไหน ใคร่อยากรู้
ก็อยู่อยู่ ทำข้องจิต ให้คิดถาม
ทุกวลี เรียงร้อย คอยติดตาม
เพียงเพื่อถาม ถึงเจ้าของ ด้วยข้องใจ
ยามเธออ่าน กระทู้ฉัน ให้หมั่นคิด
มีหนึ่งมิตร คนนี้ ที่สงสัย
แม้ไม่พบ ไม่เห็น ไม่เป็นไร
ฝากกลอนไว้ ต่างหน้า อย่าลืมกัน
แม้มิได้ ชิดใกล้ หากได้รู้
มีเธออยู่ หน้าจอ ก็สุขสันต์
ไม่ได้ยิน เสียงส่ง ตรงถึงกัน
เราสังสรรค์ ด้วยอักษร ยามออนไลน์..
29 มกราคม 2545 08:24 น.
beautyangle
....
บางคนคอยหว่านล้อมให้ออมหวาน
ด้วยว่าซมว่าซานหวานแสบแสน
บางคนคอยแอบผสมขมแกนแกน
ด้วยหวังไว้ว่าจะแทนแสนหวานเดิม
ไม่สำเร็จสิ้นแรงใช่แสร้งหวาน
แม้นไร้ซึ่งน้ำตาลมาหวานเสริม
ก็หวานเฉียบเพียบแปล้แม้ไม่เติม
หวานแต่เริ่มแต่แรกให้แปลกใจ
มาวันนี้ตั้งใจจะแบ่งหวาน
เอามาให้พอประมาณต้องการไหม
หลับตาเสียก่อนซีนี่ยังไง
ฝากหวานไว้ข้างข้างแก้มอย่าแย้มพราย......
10 มกราคม 2545 16:33 น.
beautyangle
....
ใจกังวลกลลวงของห่วงใย
มารุกไล่ไชชอนให้ร้อนผ่าว
คอยสะกิดบิดเบือนเหมือนทุกคราว
ชวนรวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บหัวใจ..
ไม่อยากเป็นเช่นนี้นะที่รัก
ความแน่นหนักเยือกเย็นเร้นไปไหน
ไม่อยากหวงห่วงหาบ้าบอไป
รู้ใช่ไหมใจหม่นหมองร้องงอแง...
ทำอย่างไรไม่กังวลกับกลลวง
เหมือนเป็นบ่วงห่วงใยไร้ทางแก้
ทำอย่างไรใจรอนรอนช่างอ่อนแอ
คอยจะแพ้แค่เฉียดเงาเขาเคียงกัน...
10 มกราคม 2545 12:28 น.
beautyangle
.....
ไกลกันลับ กลับเหมือนใกล้ ด้วยใจสาน
ไร้พบพาน กลับหวานซึ้ง ตรึงแน่นหนา
มองไม่เห็น แม้เร้นลี้ เหมือนมีตา
เพียงเสาะหา อักษรเป็น เช่นทูตแทน
หนึ่งวลี มีค่า กว่าสัมผัส
ประโยคซัด ปัดเป่า เศร้าหมื่นแสน
หลายถ้อยคำ ด่ำดื่ม ลืมคลอนแคลน
ความแน่นแฟ้น ของสัมพันธ์ มั่นไม่คลาย
อักษรสื่อ ส่งผ่าน กานท์กาพย์ก่อ
ไม่ต้องรอ กายใกล้ ให้ขวนขวาย
หาอักษร สื่อสาร ผ่านแทนกาย
ก็เหมือนได้ ใกล้กัน ทุกวันคืน....
7 ธันวาคม 2544 11:16 น.
beautyangle
......
ที่มองเห็นเป็นจริงหรือสิ่งลวง
ใจคอยหวงทวงสิทธิ์คิดหวั่นไหว
แปรสายตาธรรมดาว่าหวานไป
อาจยิ้มให้ทายทักมักคุ้นเคย
ที่ได้ยินสรรพเสียงเพียงถามไถ่
ความเป็นไปวิสาสะเกินละเฉย
หากให้ทำอิดเอื้อนเหมือนไม่เคย
หรือแหงนเงยมองเมินมันเกินไป
อาจเป็นเพียงมายาที่มาหลอน
ให้หัวใจเดือดร้อนก่อนหวั่นไหว
อาจไม่มีสาเหตุหรือเลศนัย
อยู่ที่ใจกับสมองตรองดีดี...
.....
หน้าส่วนตัว
1301
