19 พฤษภาคม 2546 18:30 น.
barudundie
ทั้งที่เธอจากไปเพียงชั่ววูบ
แต่เธอก็กลับคนใหม่
แล้วยังหาว่าฉันทิ้งเขาก่อน
ฉันไม่เข้าใจ
ทั้งๆที่เฝ้ารอแต่เธอเท่านั้น
19 พฤษภาคม 2546 18:24 น.
barudundie
ถึงจะร้องไห้ขนนาดไหน
ถึงจะกรีดร้องดังเพียงใด
พระเจ้าก็ไม่อาจช่วบอะไรได้
ไม่ได้ช่วยเหลือ
โดยมอบสิ่งที่เรียกว่า ปาฏิหาริย์
ถึงสายลมจะพ้ดอยู่เสมอก็ตาม
แต่พลังที่จะยืนหยัดขึ้นได้เองนั้น
จะต้องพบมันด้วยตัวเอง
19 พฤษภาคม 2546 18:07 น.
barudundie
ท้องฟ้าสีครามที่ทะเลยามเย็น
เวลามองไป
มันช่างดูดกลืนความข่มขืน
..และความเหน็ดเหนื่อยได้ดี
แล้วมันก็ให้บรรยากาศ
อันแสนหอมหวนและสบายใจ
19 พฤษภาคม 2546 17:59 น.
barudundie
นับแต่ตอนที่ได้พบเธอ
..ท่ามกลางความมืดมิด
สิ่งเดียวที่ปารถนาอยู่ในใจ
ก็มีเพียงอย่างเดียว
.......คือ......
รอยยิ้มแสนหวานของเธอ
ฉันอยากจะรักษามันไว้
ไม่ให้สลายไป
19 พฤษภาคม 2546 17:54 น.
barudundie
ชอบเธอถึงขนาด..
ความรู้สึกแทบจะเปี่ยมล้น...
ออกมาจากใจ
จะให้บอกเธอยังไงดี?
ความรู้สึกมันช่างเปี่ยมล้นขนาดนี้
หน้าส่วนตัว
579
