20 เมษายน 2546 17:53 น.
barudundie
นี่นี่เธอไหนเคยบอกว่ารักฉัน
แล้ววันนี้ทำไมเธอไม่เหมือนเดิม
วันวันก็เอาแต่บ่น
นี่เธอรักฉันจริงเหรอ
เฮอ...สงสัยต้องทำใจ
คนเราไม่เหมือนสุนัข
สุนัขซื่อสัตย์ตลอด
แต่ก็ว่าเถอะ
หวังว่าลึกลึกเธอคงรักฉันนะ
20 เมษายน 2546 10:41 น.
barudundie
รัก คือดอกไม้ที่กล้าบาน
ทั้งในวันที่แดดจ้า
และคือที่มืดมิด
20 เมษายน 2546 10:38 น.
barudundie
เพราะมั่นใจว่าเธอต้องกลับมา
และเชื่อมั่นในสัญญา จึงรอคอย
แม้เวลาผ่านไปกี่มากน้อย
รู้ว่าเธอคงไม่ปล่อยให้คอยเปล่า
ช่วงที่เธอไม่อยู่
ฉัน เหงา ว้าเหว หดหู่
ฉันเลยกระซิบกับจิตใจไปหาเธอ
ว่า รักเธอ
20 เมษายน 2546 10:30 น.
barudundie
เพราะไม่สามารถจะเปรียบเทียบได้
ว่ารักขนาดไหนนะซี
เพียงแต่ที่อยู่ได้ทุกวันนี้
ครึ่งหนึ่งคือของเธอคนดี...ที่ให้ไป
ถ้าบอกว่ารักเท่าผืนผ้า
เธอคงคิดว่าเป็นการบินไทย
ก็เลยไม่ขอบอกว่ารักเธอแค่ไหน
เพราะที่มีอยู่เกือบทั้งใจ ก็คือ เธอ
20 เมษายน 2546 10:19 น.
barudundie
ไม่ว่าเธอเป็นใคร แต่หัวใจมันก็รัก
ยอมทุมเทจมปรัก แม้อกหักก็ยอมทน
ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เพราะฉันไม่ต้องการ
เหตุผล
แม้หัวใจของฉันร้อนรน ฉันก็จะรักคนอย่างเธอ