9 ตุลาคม 2550 07:52 น.

บทขันร้องสรภัญญ

banmoh


    ทิวเขาป่าไม้งาม                              ที่มีนาม "บ้านป่าลัน"
ดินแดนที่สำคัญ                                  พระอรหันต์กำเหนิดมี
    หลวงพ่อทูลหลวงพ่อใหญ่                 กำลังใจให้สุขศรี
ปัจจุบันหลวงพ่อทวี                              ท่านเป็นที่ยึดจิตใจ
    มาจากดอยแม่ปั๋ง                             มาอยู่ยั้งถิ่นแดนไพร
วัดอรัญวิเวกไซร้                                 ท่านจึงได้มาพัฒนา
    โรงครัวและห้องน้ำ                          มากหลายล้ำทั้งศาลา
อุบาสกอุบาสิกา                                    มีผู้มาร่วมสร้างบุญ
    ท่านเตรียมสร้างเจดีย์                     เฉลิมบารมีแด่ไอสูรย์
แปดสิบสี่พรรษาพูน                            เพื่อเทิดทูนพระราชา
    พร้อมบรรจุพระธาตุ                         ดารดาษเสด็จมา
มากมายนับคณา                                  เป็นที่น่าอัศจรรย์
    เจดีย์มีเก้าองค์                                จะดำรงชั่วกัปกัลป์
ต้นโพธิ์เก้าต้นนั้น                               เป็นอัศจรรย์กำเนิดเอง ๆ ๆ

เป็นบทขับร้องที่ประพันธ์ขึ้นเพื่อขับร้องในงานทอดกฐินเมื่อปีกลาย  มาปีนี้ได้รับการติดต่อจากคณะขับร้องของชาวบ้านป่าลัน  ขอให้แต่งกลอนเกี่ยวกับวัดให้อีก  จึงขอเรียนเชิญท่านนนักกลอนทุกท่านได้ร่วมกันทำบุญในครั้งนี้  โดยการแต่งบทขับร้องทำนองสรภัญญ  เพื่อใช้ขับร้องในงานกฐิน ทอดวันที่ 27 ตุลาคม 2550

  วัดป่าอรัญญวิเวก ตั้งอยู่ที่ บ้านป่าลัน  หมู่ 5 ต.ปงน้อย  อ.ดอยหลวง  จ. เชียงราย  หลวงพ่อทวี  จิตฺตคุตฺโต  หลานของหลวงปู่แหวนเป็นเจ้าอาวาส  และที่กล่าวถึงหลวงพ่อทูลในบทขับร้อง  ก็คือ หลวงพ่อทูล  ขิปฺปปญฺโญ  แห่งวัดป่าบ้านค้อ  ต.เขือน้ำ  อ.บ้านผือ  จ.อุดรธานี  หลวงพ่อทั้งสององค์ท่านบรรลุธรรมขั้นสุดท้าย  ณที่วัดอรัญญวิเวกแห่งนี้

   และในโอกาสนี้ขอเชิญชวนทุกท่านไปร่วมกันเป็นเจ้าภาพกฐินสามัคคีในครั้งนี้ด้วย  และจำนำชื่อท่านผู้แต่งบทขับร้องนี้ไปแจ้งให้ทุกท่านที่มาร่วมงานได้ทราบว่า  บทขับร้องครั้งนี้มาจากกลอนไทยในอินเตอร์เน็ตเชียวนะ

  ขออนุโมทนาล่วงหน้า
  หมอบัญชา  ทิพย์อักษร				
1 ตุลาคม 2550 20:34 น.

กลอนของใคร?......คนรุ่นใหม่อาจจะไม่ทราบ

banmoh

..................
     แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
     อย่าไว้ใจมนุษย์
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน

     มนุษย์นี้ที่รักมีสองสถาน
บิดามารดารักมักเป็นผล
ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แก่กายตน
เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา

      แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

...................รู้อะไรไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี

(ไม่รู้ว่ากลอนของใคร...เพราะจับใจจัง  สอนดีอีกด้วย  เหมาะกับุทกยุคทุกสมัย  และทุกสถานการณ์....ใครรู้ว่ากลอนของใคร  ช่วยบอกคนรุ่นหลังหน่อยนะ)				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟbanmoh
Lovings  banmoh เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟbanmoh
Lovings  banmoh เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟbanmoh
Lovings  banmoh เลิฟ 0 คน
  banmoh
ไม่มีข้อความส่งถึงbanmoh