24 เมษายน 2553 00:21 น.
bananaleaf
เหมือนดังสิ่งที่ห่างบนทางฝัน
กลับเผยผัน..บางนัย..จนไหวอ่อน
อกที่เคยซ่อนแฝงแรงอาวรณ์
ก็สะท้อนสะเทิ้นด้วยเขินอาย
นับนานเนิ่นเกินกว่าไขว่คว้าถึง
แรงคำนึงส่งสู่มิรู้พ่าย
พันหมื่นแสนอาทรมิคลอนคลาย
เพียงหนึ่งชายเท่านั้นอย่าง..มั่นคง
หรือถ้อยความรำพึงจักถึงหนอ..?
จึงรุก ล้อ แย้มพรายดั่งคล้ายส่ง-
นัยว่ารู้ทุกพร่ำเจตจำนง
ที่บรรจงรำบายฝากสายลม
แม้จะสื่อให้เห็นดังเช่นนี้
ยังอดที่หวาดหวั่นพรั่นอกขม
เกรงว่านัยที่ฉายแค่หมายชม
พอรื่นรมย์แล้วลับไปกับเงา
นั่นกี่นานรู้ไหม..ว่าใครหนึ่ง
ต้องซ่อนซึ้งแฝงเร้นเช่นคนเหงา
อยู่หลังม่านอาวรณ์อันอ่อนเบา
ระหว่างเรา..เท็จ..จริง..คือสิ่งใด?