15 มิถุนายน 2552 22:39 น.
bananaleaf
สิ้นสำเหนียกเพรียกย้ำร่ำอกเศร้า
เร้นรูปเงาเฝ้าแลชะแง้หา
สุดสายป่านผ่านพลิ้วปลิวลับตา
นับเพลาถอยห่าง..อย่างอาวรณ์
จากทุกห้องหัวใจในห้วงลึก
แนบผนึกยึดมั่นสุดบั่นถอน
ความคิดถึงซึ้งสู่ มิรู้จร
เกิดอาทรสงสารทุกวารวัน
กลับต้องมาทำร้ายหมายหาญหัก
จนสิ้นรักผลักใสเกินไหวหวั่น
ปลูกทิฐิ..ผลิสล้าง..กลางใจครัน
แล้วสัมพันธ์ก็จาง..ระหว่างเรา
เป็นด้วยดอกทิฐินั้นผลิช่อ
จึงเกิดก่อรอยหมาง..บนทางเหงา
หรือว่าพรหมท่านแกล้ง..เสกแสร้งเรา
มาปลุกเร้าฉุดพรากให้จากจร
อิ่มกำซ่านรสร้าว..คราวรักสิ้น
หมายถวิลคืนรังเฉกครั้งก่อน
รอรับขวัญสู่อก..นกไร้คอน
ส่งคำอ้อนฝากให้..ใครบางคน..
เถิด..มาร่วมถักลายสุดปลายฝัน
ชื่นดอกรักเดียวกัน..นั้นสักหน
จักเหนี่ยวน้อมยอมถวายถ้าหมายยล
จนล้ำล้นรูปเรียว..ทุกเสี้ยวใจ..
14 มิถุนายน 2552 23:21 น.
bananaleaf
นกเจ้าเอย..บินฝ่าบนฟ้ากว้าง
ปีก..ร่อนคว้างลิ่วลู่สู่ถิ่นไหน
ข้ามหุบเขาธาราพนาไพร
หมายเพียงที่พักใจคราอ่อนแรง
สู้ดั้นด้นโผผินมิสิ้นหวัง
เสาะรวงรังผ่อนล้าคราสิ้นแสง
ครั้นพอพบดั่งใจก็ไหวแคลง
หวั่นระแวงครอบครอง..รังของใคร
นับแต่นั้นจึงท่องทั่วท้องฟ้า
ห่มจันทราเลือนเหงาคราว..อกไหว
แสงรวีทาบทอ..พออุ่นไอ
ซ่อนอาลัย..เป็นแรงสร้าง..แกร่ง..ทน
ก็เหนื่อยบ้าง..ท้อบ้าง..หว่างวิถี
หวังไมตรีเอื้อทอนเคยกร่อนกร่น
หยาดชโลมปีก..ล้า ฝ่าข้ามชล
แห่งเล่ห์กลรักลวงทั้งห้วงใจ
ยังบินเดี่ยวอ้างว้างกลางหล้าโลก
ท่ามลมโบก..ฤาสิ้นถวิลใฝ่
ต่อเหน็บหนาวพราวฝนจักด้นไป
สู่อ้อมใจสักคน..บนหนทาง
กระซิบฝากคำนึงถึง..คนไกล..
สู่อ้อมใจ..คนดี..ที่ปลายทาง
11 มิถุนายน 2552 07:06 น.
bananaleaf
ฉันหลีกเลี่ยงคบค้าคนบ้าพร่ำ
หว่านน้ำคำนินทาว่าเสียหาย
อีกชอบเหน็บเจ็บช้ำ...มุ่งทำลาย
ให้อับอายประชา..บ้าหรือดี..?
มีจิตใจใฝ่รู้เรื่องชาวบ้าน
พูดประจานผู้คนจนหมองศรี
ปรุงแต่งเติมเสริมความกามโลกีย์
มิอยากให้ใครดีกว่าตนเอง
อีกมีจิต..ริษยา..พยาบาท
มุ่งอาฆาตมาดร้าย..หมายข่มเหง
ทั้งฟ้องนาย..ขายมิตร..หาคิดเกรง
ร่ายบรรเลงความชอบ..มอบสู่ตัว
แต่ความพร่องของท่านนั้นไม่ตรึก
คอยแต่นึกจับผิดคิดเรื่องชั่ว
คะนองปาก..ฝากย้ำคำหมองมัว
เพ่งโทษทั่วเรื่องคนอื่น..แสนชื่นใจ
ดูแล้วช่างสมเพชทุเรศนัก
ถือยศศักดิ์..คุณวุฒิ..พิสุทธิ์ใส
แต่ความคิดแสนต่ำอยู่ร่ำไป
แม้นมากวัยแต่ด้อย..ด้วยถ้อยธรรม
ฉันจึงเลี่ยงคบค้า..ไม่หาสู่
ปิดรับรู้ถ้อยความคอย..หยาม..ย่ำ
เพ้อเจ้อ..ปด..หยาบ..เหยียด..ส่อเสียดคำ
หากจดจำ..จิตเศร้า..และเปล่าเปลือง..