27 ธันวาคม 2552 00:04 น.
bananaleaf
ตะวันลับล่วงแล้ว แสงสูรย์
เรียมร่ำย้ำอาดูร เอกผู้
ทรวงปริ่มโศกเพิ่มพูน สถิตนิ่ง อกเอย
เสียงหริ่งก้องดั่งรู้ แต่นี้ร้างลา ฯ
ลมเอยโชยแผ่วพลิ้ว โอบกาย
หนาวห่มคราวลมพราย สู่เนื้อ
คำนึงท่ามหวานวาย กาลก่อน
ยังกรุ่นรอยอุ่นเอื้อ ซ่อนซึ้งเสน่หา ฯ
สดับเงียบอยู่พ้อง ราตรี
จันทร์พร่างหว่างวิถี แห่งเศร้า
แววเนตรหนี่งนรี ฉายส่อง
หวังฝากอาลัยเร้า ผ่านเพี้ยงโคมสรวงฯ
ยามนี้ยลแผ่นฟ้า ลำพัง
เหงาอยู่ในภวังค์ ข่มไว้
นกบินสู่รวงรัง คลอคู่ เคียงนา
เหมือนดั่งจะเย้ยให้ ชอกช้ำกำสรวลฯ
คนเดียวเพียงรับรู้ เดียวดาย
เมฆหมอกสิเคลื่อนคลาย เจิดจ้า
เจ็บตรึงอยู่มิกลาย เลือนห่าง
ช้ำชอก ฤา จักล้า หมดแล้วแรงใจ ฯ
หาก..วันหนึ่งต้องร้างบน..ทางฝัน
บางใคร..นั้นจักซึ้งถึงกันไหม
ทุกขณะคำนึงของ..หนึ่งใคร
อีกหนึ่งใจ..จะรับรู้หรือดูแคลน..?
18 ธันวาคม 2552 00:13 น.
bananaleaf
หอมราตรียามค่ำ..เหมือนย้ำว่า
เสน่หาอาลัย..หนึ่งนัยหวาม
จะย้อน..วนปรนเปรอเสมอตาม
ในทุกยามที่หนาวนั้นพราวพราย
ทุกช่อรวงช่วงโชยให้โหยหา
ชื่นนาสา..กำซาบตราบแสงสาย
แม้นรุ่งสางร้างกลิ่น..ฤาสิ้นวาย
ยังกำจายใจอยู่..อย่างรู้คอย
ได้สัมผัส..อบอุ่นอันกรุ่นเอื้อ
ที่หนาวเนื้ออาวรณ์..ก็ผ่อนถอย
สื่อความนัย..ซ่านซึ้งตรึงรูปรอย
ผ่านละห้อย..ห่วงเห็น..ความเป็นไป
อันทรวงหนึ่งแฝงเร้น..เช้า เย็น ค่ำ
คือหวานล้ำไมตรี..จักมีไหน
ทุกหยาด..รินท่วมท้นเจียนล้นใจ
ถักทอใย..พันเกี่ยวคอยเหนี่ยวดึง
หอมเอยหอม..ราตรีที่ร่ายร่ำ
หาเทียมเท่ารอยคำ..เพียรย้ำถึง
ว่า รัก จริงนะเจ้าเฝ้าคำนึง
ยังรัดรึง..อกอร..มิห่อนเลือน
กลิ่นราตรียามค่ำ..เหมือนย้ำว่า
ทุกใฝ่หา..เพียงผู้..มิรู้เคลื่อน
จักโบยบ่ม..หวานหอมเพื่อน้อมเตือน
ว่า..รอเยือน..รับขวัญเหมันต์กาล
13 ธันวาคม 2552 21:53 น.
bananaleaf
ลม..แผ่วพัดผ่าน..หนึ่งกาลค่ำ
เคยอาบร่ำร้อยเรียงเคียงขับขาน
ให้ทรวงซับซ่านซึ้ง..ตรึงดวงมาลย์
ด้วยถ้อยหวานมอบสู่พธูเดียว
นิ่ง..สัมผัสหนาวเนื้อที่เจือผิว
กับรอยริ้วรูปเงาเฝ้าแลเหลียว
นับวันยิ่งร้าวรวด..ขมวดเกลียว
จากเศษเสี้ยวอาทรที่..ผ่อนลง
ยิ่งสะท้านม่านลมพรมลูบไล้
ตระหนักรู้แก่ใจหาใช่..หงส์
แค่ดอกหญ้า..ค่าด้อยในดอยดง
หมายจำนงค์ใดเล่า..เจ้าบ่เทียม
พระพายเอย..ที่ฝันก็พลันค้าง
มาแรมห่างร้างไกลให้ขื่น-เขียม
ตระหนักรู้ค่าตนต้องหม่น- เจียม
อกจึงเปี่ยมอิ่มแปล้ด้วยแผลใจ
หยุดเถิด..สะอื้นท่ามคืนค่ำ
แล้วดื่มด่ำ..รวงดาวที่พราวใส
กระพริบพร่างกลางจันทร์อันอำไพ
ฝากช้ำให้เลือนลับกับ...สายลม