23 กรกฎาคม 2550 16:42 น.

**..เมื่อหญิงรพี..เมา..**

bananaleaf


ในชีวิตเคยได้เมากับเขาบ้าง
เพียงแค่ครั้งก็ตราตรึงซาบซึ้งนั้ก
แอบไปนอนพักหอในกับเพื่อนรัก
ดื่มเสียหนักอยากประจักษ์ในความเมา

ก่อนเมาเหล้าเราก็อ้างทฤษฎี
กินเต็มที่คงจะดีก่อนเมาเหล้า
ช้าอยู่ใยหม่ำเข้าไปนะพวกเรา
แล้วก็ตั้งวงเหล้าเข้าล้อมวง

น้ำสีเหลืองชงผสมกับเป๊ปซี่
ดื่มเต็มที่เมาเหลือใจให้เล้งล้ง
ครูแม่บ้านก็ไม่อยู่แล้วอนงค์
จงรีบชงมาดื่มกันสุขสันต์จริง

หมดหนึ่งกลมพอดีรพีอ้วก
แทบกระซวกลากไส้ใจหวิวยิ่ง
ลุกขึ้นมาตาสลัวหัวดำดิ่ง
แล้วแน่นิ่งหลับสบายคลายกังวล

ตื่นขึ้นมาในบรรดาเพื่อนทั้งหลาย
หญิงรพีตื่นไม่สายใจฉงน
พวกที่เหลือปวดกบาลสุดทานทน
" แกเล่นพ่นจนหมดไส้จึงไม่เมา"  (เสียงประสานรุมด่ารพีตอนเช้าเนาะ)

อาเจียนหมดแล้วก็หลับสบายแต่พวกสาว ๆ คอแข็งทั้งหลาย..
ต้องนั่งเช็ดทำความสะอาดซากเมาของเรา...จนเกือบรุ่งสาง...เอิ๊ก..ม่ายมาววว

สมาชิกทุกท่านที่ผ่านมาเคยเมาอะไรกันบ้าง..แลกเปลี่ยนเรียนรู้กันค่ะ


				
23 กรกฎาคม 2550 11:31 น.

ฝากใจไว้..ให้ชาวสุราษฎร์

bananaleaf

ได้เยือนแล้วแดนดินถิ่นสุราษฎร์
งามวิลาศเมืองร้อยเกาะเงาะอร่อย
อีกหอยใหญ่ไม่ผิดหวังเลยสักน้อย
ไข่แดงหร้อยจังฮู้อยากอยู่เมิน

เมืองไชยาแหล่งธรรมะวัดสวนโมกข์
คลายความโศกโบกทุกข์ใจให้ห่างเหิน
อยากแฝงกายเป็นสะใภ้ใต้เหลือเกิน
สามเลิ่มเปิ้มอย่างรพีนี้สนใจ

มาพำนักบ้านนาสารด้วยงานหลวง
มุ่งช่วยปวงครูอังกฤษคิดการณ์ใหญ่
สอนภาษาผ่านละครไม่นอนใจ
เป็นวิทยากรตัวใหญ่ใหญ่ไม่ได้คุย

งานอบรมนั้นไซร้เป็นงานรอง
จิตจดจ้องต้องมุ่งใจไปสมุย
พี่นนคนดีเลี้ยงรพีจนพุงพลุ้ย
มุ่งสมุยด้วยซีทรานสำราญจริง

ลงหน้าทอนใจผ่อนคลายได้มาเที่ยว
ทะเลเขียวน้ำสวยใสน่าว่ายยิ่ง
พักที่หาดละไมสุขใจจริง
แล้วตรงดิ่งไหว้พระใหญ่ใจสุขครัน

แวะเที่ยวชมหินตายายละม้ายเหมือน
ไม่แชเชือนถ่ายรูปไว้มือไม้สั่น
หินอะไรช่างเหมือนจริงราวกับปั้น
เสร็จแล้วฉันซื้อกาละแมเผื่อแผ่ปัน

ยำไข่แม่นพล่าเอ็นหอยอร่อยเลิศ
รสบรรเจิดเสริฟพร้อมผักมักหลายนั่น
แม่นอะไรมีไข่หนอขอดูครัน
ไข่เหล่านั้นจากหอยแม่นเห็นแปลกจริง

ยำหอยเจาะเคาะจากหอยตัวน้อยนิด
คือนางรมตัวกะจิ๊ดถูกจิตยิ่ง
วายคั่วกะทิจากหมึกสายรสร้ายจริง
อร่อยยิ่งร้านอาหาร "สเบียงเล"

สิบชั่วโมงไม่ขาดเกินวันเดินทาง
สามอนงค์สุดสอางค์แรมร้างแร่
มีพี่ริน  หญิงรพี  และน้องเมย์
มิหันเหมุ่งหน้าช่วยพี่บ่าวนน

ประทับใจในรีสอร์ทที่พักยิ่ง
สุขสันต์จริงนะพี่น้องไม่หมองหม่น
ซาบซึ้งใจไมตรีพี่ทุกคน
หากว่าสนมาอุทัยใคร่รับรอง

เดินทางกลับถึงบ้านแล้วพี่แก้วเอ๋ย
หนึ่งชั่วโมงไม่ขาดเลยที่บินร่อน
ทำน้องเมย์หวั่นไหวไม่ได้นอน
นวลบังอรเพิ่งเคยบินแสนยินดี

กราบขอบคุณผู้บริหารผ่านกานท์กลอน
ช่วยต้อนรับวิทยากรไม่หน่ายหนี
ผู้เข้ารับการอบรมก็แสนดี
หอบลองกองมาเต็มที่เพื่อแบ่งปัน

จะตราตรึงความซึ้งใจไมตรีจิต
ตราบชั่วนิจนิรันดรไม่คลอนสั่น
เยือนสุราษฎร์อีกครั้งด้วยใจมั่น
เกาะพงันคือที่หมาย..นะพี่ชายนน..

หร้อย       = เป็นภาษาใต้หมายถึง อร่อย
เมิน         = ภาษาเหนือหมายถึง  นาน ในที่นี้คืออยากอยู่นาน ๆ
เลิ้มเปิ้ม   = ภาษาใต้ก็คือ ซุ่มซ่าม
หน้าทอน  = คือท่าเรือเฟอรรี่ของซีทรานได้จอดเทียบท่าที่เกาะสมุย
มัก           = หมายถึง ชอบ ในที่นี้ก็คือชอบทานผักเคียงมี่เสริฟมาพร้อม
                  กับอาหารของคนใต้..				
20 กรกฎาคม 2550 01:09 น.

**..เผยใจ..**

bananaleaf


     เงาบุหลันเด่นเบื้อง       นที
แสงผ่องนวลฉวี                 ส่องหล้า
กำซาบในวจี                     พี่เอ่ย  เอื้อนบอก
ความหวังดีเจิดจ้า              แม้นไม่  ร่วมปอง

     จิตมิหมายอาจเอื้อม      ครอบครอง
คุณอาจมีเจ้าของ               พ้องอยู่
หวังใจแค่เมียงมอง           เพียงห่าง  คอยยล
ขอแค่ได้รับรู้                    ว่าน้อง  มีใจ

     ห้วงนทียากแท้             หยั่งไป
มิเท่าห้วงหทัย                   แห่งพี่
แสนยากคะเนใจ               แม้นหนึ่ง  น้อยนิด
จึงเปรยผ่านโคลงนี้            กระซิบ  รำพัน

     รักส่องผ่านแสงจ้า         แห่งจันทร์
ห่มใจใครคนนั้น                อุ่นเอื้อ
คราหนาวใจมองจันทร์       จักอุ่น  นักพี่
เหมือนดั่งได้แนบเนื้อ        แห่งน้อง  นิทรา          

				
17 กรกฎาคม 2550 16:42 น.

**..เพียงเงาคุณก็อุ่นใจ..**

bananaleaf


       ใจละมุนอุ่นแท้            พี่เอย
แม้นบ่เคียงเขนย              ชิดใกล้
โอบรักกอดทรามเชย         ผ่านแผ่น  ฟ้ากว้าง
เพียรฝากลมลูบไว้             แนบเนื้อ  อนงค์

       แม้นมิอาจพานพบ       พี่ยา
ไกลห่างสุดขอบฟ้า              ฝั่งโน้น
ซึมซาบผ่านผัสสา                กลอนกานท์  ของพี่
ฝากใจไว้ฟากโน้น              โปรดรู้  ความนัย

       มีเพียงเงาคุณนั้น         แทนกาย
ใจน้องอุ่นมิวาย                   คลายเศร้า
โปรดรู้คุณคือชาย                ที่หมาย  อิงแอบ
ปองจิตคิดคลึงเคล้า              แม้นไร้  กายเชย

				
14 กรกฎาคม 2550 22:22 น.

@..อภริยา ปรมา สุขา..@

bananaleaf


       เย็นกลับบ้านช้าหน่อย      ตาวาว
บอกว่าไม่หิวข้าว                    รีบซัก (ไซร้)
ไปกินกับผู้สาว                       อิ่มแล้ว  หรือพี่
เอ่ยมาอย่าช้าชัก                    จริงไหม  พ่อคุณ

       เบอร์ใครโทรออกบ่อย      เหลือเกิน
เมียถามก็ทำเมิน                   ส่ายหน้า
เช็คดูพี่เติมเงิน                      แสนบ่อย  เหลือที่
เห็นแอบคุยจ๊ะจ้า                    อยู่หน้า  เว๊บกลอน

       คืนก่อนเห็นพี่นอน            คลุมโปง
หัวร่อคุยขโมง                         ระริก
บอกว่าดื่มน้ำโขง                     เหม็นแย่  นอนแยก
แท้แอบคุยกับกิ๊ก                       อยู่ใต้  ผ้าคลุม

       เดี๋ยวนี้เห็นพี่แต่ง              ตัวนาน
ละเลยทำงานบ้าน                    ที่สั่ง
ทำอ้างว่ายุ่งงาน                       หลายหลาก  น้องเอย
ตามแอบดูเห็นนั่ง                     คุยจ้อ  ต่อกลอน

       ที่เบาะรถด้านหน้า             ผมใคร
เส้นเหยียดตรงยาวไป               ใช่น้อง
บอกมาว่าพาใคร                      มานั่ง  ทับที่
วันนี้แม่จักต้อง                         รู้แจ้ง  เอ่ยมา

       คิดไม่ออกแล้วหนอ           เพื่อนเอย
ด้วยตัวฉันไม่เคย                    มีคู่
คิดได้อย่านิ่งเฉย                     เล่าสู่  กันฟัง
ร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้             เล่าเรื่อง  ผัวเมีย


				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟbananaleaf
Lovings  bananaleaf เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟbananaleaf
Lovings  bananaleaf เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟbananaleaf
Lovings  bananaleaf เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงbananaleaf