30 มิถุนายน 2550 12:20 น.
bananaleaf
มี.....ความรักแก่กันฉันท์พี่เพื่อน
รัก....กันเหมือนญาติมิตรสนิทมั่น
ให้...ความสุขสดชื่นใจใคร่แบ่งปัน
กัน...ทุกข์ใจใดใดนั่นอย่าพลันเยือน
ดี...ต่อกันวันละนิดจิตแจ่มใส
กว่า...น้ำใจที่มอบให้ไว้กับเพื่อน
เกลียด...กันไปนั้นไม่ดีรพีเตือน
กัน.....และกันต่างเป็นเพื่อนไม่เลือนลืม
29 มิถุนายน 2550 00:59 น.
bananaleaf
รู้เหตุผลของรพีแล้วจะหนาว...
เล่าเรื่องราวสาวขึ้นคานสะท้านจิต
เหตุใดจึงร้างไร้ใครมาใกล้ชิด
เพ่งพินิจตรองดูจึงรู้ความ
เป็นเพราะ...หวังมากไปจึงไหวหวาด
เป็นเพราะ...ขลาดเกรงพลาดปองของต้องห้าม
เป็นเพราะ...ไม่สวยใสไร้ความงาม
เป็นเพราะ...ความรู้สูงไปใครไม่มอง
เป็นเพราะ...ยังต้องดูแลแม่พ่ออยู่
เป็นเพราะ...หน้าที่ครูมากการสอน
เป็นเพราะ...ขี้ใจน้อยคอยแต่งอน
เป็นเพราะ...ไม่คอยออดอ้อนงอนง้อคน
เป็นเพราะ...ว่าซุ่มซ่ามไม่งามงด
เป็นเพราะ...ชอบประชดใส่ไร้เหตุผล
เป็นเพราะ...คิดเพียงแค่เห็นแก่ตน
เป็นเพราะ...จนด้วยน้ำใจไร้คนเชย
เป็นเพราะ...ไม่แต่งตัวให้ดูดี
เป็นเพราะ...ตัวเตี้ยเหลือที่แถมเฉิ่มเฉย
เป็นเพราะ...ผมสังกะตังไม่สางเลย
เป็นเพราะ...ชอบแต่งตัวเชยยามออกงาน
เป็นเพราะ...ปากไร้สีจึงจืดชืด
เป็นเพราะ...งกและขี้ตืดแถมจุ้นจ้าน
เป็นเพราะ...แสนเกียจคร้านการทำงาน
เป็นเพราะ...ไม่แตกฉานเรื่องงานครัว
เป็นเพราะ...กินเก่งเหนือใครไม่เผื่อแผ่
เป็นเพราะ...กลิ่นตัวแย่เหม็นปวดหัว
เป็นเพราะ...ปากเหม็นเกินทนจนน่ากลัว
เป็นเพราะ...ตัวแสนดำช้ำใจจัง
เป็นเพราะ...มือไม่นุ่มนิ่มเหมือนใครใคร
เป็นเพราะ...จนเหลือใจไร้เงินถัง
เป็นเพราะ...หน้าสวยน้อยไปด้วยไร้ดั้ง
เป็นเพราะ...บ้านน้องผุพังไม่มั่นคง
เป็นเพราะ...กระเต็มใบหน้าฝ้าต่างหาก
เป็นเพราะ...มากด้วยสิวใฝใครจะหลง
เป็นเพราะ...ผมหยิกหยักงอคอไม่ตรง
เป็นเพราะ...เอวเท่าโอ่งน้ำซ้ำขาลาย
เป็นเพราะ...ขาโก่งงอด้วยซวยซ้ำซ้อน
เป็นเพราะ...ตานั้นมันส่อนอ่อนใจหลาย
เป็นเพราะ...ฟันหรอดำกรรมเหลือใจ
เป็นเพราะ...คิ้วหนาไปไม่สวยคม
เป็นด้วยเหตุดังกล่าวที่เล่าขาน
จึงขึ้นคานไร้คนมองต้องขื่นขม
แสนอัปลักษณ์นักหนาไม่น่าชม
ชายใดหลงร่วมภิรมย์ตรมใจตาย
28 มิถุนายน 2550 08:30 น.
bananaleaf
เห็นคำกลอนสะท้อนรักชักอิจฉา
ผ่านอักษราฉะอ้อนออดพรอดคำหวาน
ถ้อยวลีหวานหยดย้อยปานอ้อยตาล
ชวนเชิญพาลเคลิบเคลิ้มใจให้รำพัน
อยากจะมีบางใครไว้ออดอ้อน
เผื่อมีงอนและง้อบ้างพลางสุขสันต์
ติดตรงพ่อและแม่คอยแต่กัน
กลัวลูกนั้นจะต้องเจ็บหนาวเหน็บทรวง
เคยคิดไว้อยากให้ใครมาพาหนี
หญิงรพีจะยอมพลีกายใจให้
คิดอีกทีคงไม่เหมาะเพราะได้อาย
บุพการีคงขาดใจหากไม่ตรอง
ถึงไร้คู่ก็หาใช่ใจจะขาด
มีบทบาทที่หลากหลายให้สนอง
เป็นลูกดีเป็นเพื่อนดีของพวกพ้อง
เพื่อนพี่น้องก็มากมายในบ้านกลอน
แวะมาเขียนคำบรรยายในใจบ้าง
ความอ้างว้างเคืองขุ่นใจก็คลายถอน
สุขใจนักเมื่อมาพักในบ้านกลอน
จะเสียงานการสอนบ้างก็ช่างมัน....
25 มิถุนายน 2550 13:40 น.
bananaleaf
มอบแผ่นฟ้า แทนอ้อมแขน ที่แสนอุ่น
โอบกอดคุณ ให้อุ่นใจ ไร้หวาดหวั่น
ยามเมื่อคราว ที่สองเรา ต้องไกลกัน
ดั่งตัวเธอ และฉันได้ ไคล้เคลียคลอ
ยอดรัก..วานสายลม แผ่วละมุน
มอบจุมพิต อันแสนอุ่น กรุ่นข้างศอ
ตรึงหทัย ไม่หวั่นไหว ในวันรอ
ไม่ถอยท้อ เฝ้ารอวัน ฉันรักเธอ
คืนวัน จะผัน แปรเปลี่ยนไป
แต่ความรัก ที่มีให้ มั่นคงเสมอ
ซื่อตรง จงรัก ภักดีเพียงเธอ
อย่าทิ้งให้ น้องคอยเก้อ นะพี่ชาย
ยอดรัก..เราจากกัน ด้วยความผูกพันธ์
เร่งคืนวัน เธอและฉัน ได้เคียงใกล้
จะครองรัก ต่อกัน มั่นมิคลาย
ตราบโลกมลาย วันตายนั้น คือวันลืม
23 มิถุนายน 2550 00:01 น.
bananaleaf
มอบความรักฝากใจไว้ให้น้อง
หมายมั่นวันได้เคียงครองปองรักเจ้า
โปรดประจักษ์รักของพี่พลีเป็นเงา
ที่คอยเฝ้าติดตามแม่ทรามวัย
ความภักดีที่พี่มอบยังคงมั่น
มีหัวใจเป็นประกันอย่าหวั่นไหว
เกรงแต่น้องไม่ปองมั่นพี่หวั่นใจ
จะเดิมพันหมั้นเจ้าไว้ได้ไหมเออ
ขอนงเยาว์โปรดรับคำที่พร่ำวอน
อย่าเกี่ยงงอนค้อนคว่ำในคำเสนอ
อยากให้โลกร่วมยินดีที่พี่รักเธอ
อย่าให้เก้อหลงพร่ำเพ้อเพียงเดียวดาย
ผ่านมาแล้วนับเวลาสิบกว่าปี
หญิงรพียังคอยพี่มาหมั้นหมาย
มั่นภักดีเฝ้ารอพี่อย่างเปล่าดาย
แต่สุดท้ายต้องอับอายทั้งโลกา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟbananaleaf
หน้าส่วนตัว
1605
