30 มีนาคม 2550 19:46 น.
bananaleaf
วันนี้ใจแสนท้อและห่อเหี่ยว
อยู่คนเดียวให้เปลี่ยวใจเป็นหนักหนา
ขาดคนคอยใส่ใจใกล้อุรา
มีเพียงแต่น้ำตาคราจาบัณ
ใครกันเล่าจักเข้าใจคนไร้รัก
แต่ก่อนเคยได้ฟูมฟักรักต้นนั้น
เพียรรดน้ำพรวนดินอยู่ทุกวัน
มินานพลันน้ำกลับแล้งแห้งขอดใจ
ขอน้ำใจใครก็ได้ที่ผ่านมา
โปรดเมตตาจิตคนเหงาเศร้าหวั่นไหว
ช่วยรดน้ำให้ต้นรักได้ผลัดใบ
ขอน้ำใจไมตรีมอบจักขอบคุณ
25 มีนาคม 2550 20:18 น.
bananaleaf
อยู่แห่งไหนนะใจฉันใคร่ถาม
อยู่แห่งไหนสุดเขตคามจะตามหา
อยู่แห่งไหนอาจไกลข้ามกาลเวลา
อยู่แห่งไหนดวงดาราบอกข้าที
โอ้เจ้าดวงดาราข้าใคร่รู้
ว่าเขาอยู่แห่งไหนในถิ่นที่
ได้โปรดบอกเถิดหนาเผยวาที
ใจดวงนี้ใคร่รู้อยู่แห่งใด
ใจนะใจด้วยเหตุใดจึงครวญคร่ำ
ใจนะใจไยไม่จำช้ำแค่ไหน
ใจนะใจไยไม่ปัดตัดอาลัย
โอ้ว่าใจเจ้ากรรมช้ำเดียวดาย
เฝ้าตามหาความรักข้าอยู่แห่งไหน
เฝ้าตามหาหัวใจที่หล่นหาย
เฝ้าตามหาความรักมาแนบกาย
เฝ้าตามหาเจ้าชายในชีวา
ใครคนนั้นใช่คุณรึเปล่าหนอ
คุณคือคนที่ฉันรอรึเปล่าหนา
โปรดจงเผยเฉลยถ้อยวาจา
โปรดจงอย่าให้ฉันคอยอย่างน้อยใจ
17 มีนาคม 2550 09:52 น.
bananaleaf
สุดปลายรุ้งที่ใฝ่ฝันในวันนี้
ช่างแตกต่างเสียเหลือที่จะคาดถึง
ด้วยเคยฝากใจไว้ให้คำนึง
มอบให้ใครคนหนึ่งคอยดูแล
ก่อนเคยฝันว่าจะข้ามผ่านสายรุ้ง
ด้วยใจมุ่งมั่นหมายไปตามกระแส
คิดว่าความรักมั่นคงไม่เปลี่ยนแปร
และคิดว่าเป็นรักแท้จากใจจริง
แต่เมื่อก้าวผ่านสายรุ้งมุ่งมาหา
จึงพบว่าช่างห่างไกลไปทุกสิ่ง
สิ่งที่เคยฝันไว้ไม่เป็นจริง
ด้วยคุณมีคู่แอบอิงไว้แนบกาย
รู้สึกแปลกเมื่อแรกพบประสบพักตร์
มิได้เหมือนดังความรักที่มั่นหมาย
อาจเพราะคุณมีคนรักอยู่เคียงกาย
จึงอับอายด้วยเผลอไผลใจให้คุณ
จึงตัดใจข้ามคืนกลับสู่ฝั่งฝัน
จะลืมคืนและวันเคยเกื้อหนุน
ขอคืนรักที่ฝากไว้กลับให้คุณ
ขอไออุ่นมอบคืนมาอย่าอาลัย
จบเสียทีความห่วงใยที่ใจมอบ
ให้โดยไม่หวังรับตอบหรือสงสัย
ให้ทุกครายามโหยหากำลังใจ
มีคำหวานมอบให้ไม่คลายคลอน
นี่น่ะหรือคือความรักของฉัน
รักที่ฝันไม่นานวันต้องถ่ายถอน
เร่งตัดใจเถิดหนาอย่าอาวรณ์
จะร้าวรอนไปไยใจเจ้าเอย
14 มีนาคม 2550 08:33 น.
bananaleaf
ความเอ๋ย...เจ้าความรัก
ได้ประจักษ์รักนั้นจริงหรือไฉน
ฤาเป็นเพียงรักลวงติดบ่วงใจ
ลวงล่อให้ใครใครเขาตรอมตรม
ความเอ๋ย...เจ้าความรัก
ได้พบพักตร์เจ้าแล้วแสนขื่นขม
ด้วยเจ้านั้นมีใครให้ชื่นชม
ต้องระทมอยู่เดียวเปลี่ยวกายา
รักเอ๋ย...รักลวง
พรากรักที่เคยหวงให้ห่วงหา
จากกันไกลแสนอาลัยในวิญญา
มิหวนคืนกลับมาอุราราน
รักเอ๋ย...รักลวง
สุดช้ำทรวงดั่งถูกลวงไปประหาร
เหมือนถูกฆ่าให้ระกำช้ำดวงมาลย์
จวบวายปราณยังรานร้าวแนบเนาว์ทรวง
8 มีนาคม 2550 17:36 น.
bananaleaf
อยู่แห่งไหนหรือห่างไกลสุดขอบฟ้า
โปรดรู้ว่าใครคนหนึ่งคิดถึงเสมอ
วานสายลมพร่างพรมพัดมัดใจเธอ
คิดถึงเสมอแม้ว่าเธออยู่ห่างไกล
ฝากแสงดาวพราวระยับจับขอบฟ้า
กระพริบเตือนเขาว่าข้าฝันใฝ่
ดาวคงรู้ว่ายอดชู้อยู่หนใด
โปรดนำความคิดถึงไปให้แก่คุณ
แม้นมิอาจไปพานพบประสบพักตร์
แต่ความรักสลักใจให้คุกรุ่น
อบอวลใจด้วยไอรักอ่อนละมุน
มั่นในรักของคุณเสมอมา
หากสามารถพลิกแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือ
ฉันจะยื้อฟ้ามาใกล้และไปหา
เพื่อยลพักตร์ประจักษ์เนตรดังเจตนา
อาจต้องตาเหมือนสำเนียงเสียงเคยยิน
เฝ้าแต่รอรักมาห่อหุ้มใจไว้
แต่มิอาจไปพบได้ด้วยเป็นหญิง
หากคุณนั้นมั่นใจในรักจริง
โปรดอย่าทิ้งหญิงรพีให้เดียวดาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟbananaleaf
หน้าส่วนตัว
896
