26 กุมภาพันธ์ 2550 20:00 น.
bananaleaf
จะภักดีอยู่ใยหากไร้รัก
คนอื่นจักดูหมิ่นสิ้นศักดิ์ศรี
เราก็หญิงคนหนึ่งในปฐพี
แผ่นดินนี้หาไร้ชายที่พึงเชย
เลิกตรมเถิดนะตัวเราอย่าเศร้าหมอง
เขาไม่ปองเราร่วมเรียงเคียงเขนย
อย่าครวญคร่ำพร่ำรำพันถึงเขาเลย
หาใช่เป็นคู่เชยเจ้าเศร้าไปใย
หากตัดใจไม่ขาดอาจต้องเจ็บ
จะหนาวเหน็บจิตหมองไม่ผ่องใส
ลืมเถิดหนาอย่ารานร้าวเฝ้าอาลัย
จารจำไว้คนไร้ค่าหาควรปอง
หญิงรพี
25 กุมภาพันธ์ 2550 15:08 น.
bananaleaf
ความเอยความรัก...
แรกประจักษ์ช่างสุขนักรักแสนหวาน
มอบความหวงห่วงใยในดวงมาลย์
ต่างเจือจานความสุขสมพร่างพรมใจ
ความเอยความรัก...
เพียงแค่ผ่านมาทายทักหรือไฉน
ลวงหลอกล่อล้อให้รักหรืออย่างไร
หรือผ่านมาเพื่อผ่านไปให้ตรอมตรม
ความเอยความรัก...
ผ่านมาพักทักทายใจให้สุขสม
รักฉันยิ่งใหญ่กว่าฟ้าน่าภิรมย์
มิขื่นขมหากคุณรักภักดีปอง
ความเอยความรัก...
อยากลองรักดูสักครั้งมิหวังหมอง
มอบดวงใจของฉันไว้ให้เธอครอง
หากแม้นปองใจตอบจักขอบคุณ
หญิงรพี
25 กุมภาพันธ์ 2550 15:00 น.
bananaleaf
โปรดอย่าเปรียบน้องเป็นเช่นดอกฟ้า
หากใครไม่ปองคว้าจะพาหมอง
อกเรียมร่ำช้ำตรมไร้คนครอง
น้ำตานองรินหลั่งใจให้โรยลา
และอย่าคิดว่าตัวพี่นี้ต่ำต้อย
อย่าคิดน้อยดวงใจในวาสนา
น้องเปรียบพี่ดั่งเจ้าชายในชีวา
วาสนาขีดบรรจบให้พบกัน
อย่าคิดท้อถอดใจเลยทูลหัว
อย่าเมามัวคำคนอื่นจะโศกศัลย์
จงมั่นใจในรักตอบมอบแก่กัน
รักคุณนั้นมั่นจริงดังวาจา
จะรอคอยพี่เอื้อมคว้ามาให้ถึง
เฝ้าคะนึงรำพึงเพ้อละเมอหา
น้องอดทนรอคอยนะพี่ยา
จะรักให้สาสมใจที่ใฝ่ปอง
หญิงรพี
24 กุมภาพันธ์ 2550 18:13 น.
bananaleaf
เพียงแผ่วพลิ้วใบไม้ปลิวลิ่วลอยเลื่อน
ละลิ่วเลือนลาลับไกลใจสุดหมอง
คิดครวญคร่ำคำนึงถึงคนเคียงครอง
เคยหมายปองจักครองคู่ชู้ภิรมย์
ด้วยภาระอันมากมายหลายหลากสรรพ์
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคให้รักสม
เพื่อสองเราได้ร่วมเรียงเคียงคู่ชม
จะตรอมตรมไปใยเจ้าเฝ้ารอวัน
ณ วันหนึ่งพี่ต้องเอื้อมให้ถึงเจ้า
อดทนเฝ้ารอเถิดหนาอย่าโศกศัลย์
ถึงวันนี้พี่ร้างไปไม่นานพลัน
กลับรับขวัญน้องปองรักภักดีนาง
รักเธอเสมอ
หญิงรพี
24 กุมภาพันธ์ 2550 17:54 น.
bananaleaf
ลมร้อนมาเยือนแล้วแก้วตาน้อง
เป็นสื่อพ้องน้องร้อนใจหาใครเหมือน
ด้วยรอคอยยลยินเสียงเพียงลางเลือน
มิมาเยือนเสียแล้วไม่แคล้วตรม
เฝ้าฟังเสียงโทรศัพท์รอรับสาย
โทรมากมายไร้เสียงพี่ฤดีฉงน
คุณไม่ว่างหรือมีใครให้ชื่นชม
แสนระทมระบมจิตด้วยคิดรอ
จะตัดใจไม่คอยแล้วแก้วตาน้อง
จะไม่หมองร้องไห้อีกแล้วหนอ
ด้วยคุณนั้นไม่คำนึงถึงคนรอ
ได้โปรดขอลมร้อนพัดตัดอาลัย