13 กุมภาพันธ์ 2553 17:10 น.
bananaleaf
ร้อย..เรื่องราวบางสิ่งเท็จ-จริง..บ้าง
จะสืบสางให้ถ้วน..นั่นควรหรือ ?
บางสิ่งอาจเปล่าดายเมื่อ..ปลายมือ
จึ่งทำซื่อ,เซ่อ,นิ่ง ทุกจริงลวง
หยดน้ำค้างอ้อยอิ่งบนกิ่งไม้
ครั้นยามสาย..ก็ลับไปกับสรวง
บุหงาโชยกลิ่นชื่นระรื่นทรวง
ยังกลีบร่วงหล่นหายกับสายกาล
สรรพสิ่ง พบ-พราก ยากกำหนด
ในทุกรส สุข,รัก หรือหักหาญ
ความรื่นรมย์..เหงา-หมองที่พ้องพาน
ล้วนสั่งสมประสบการณ์..อันควรจำ
เพื่อเป็นฐานย่างเยื้อง..ในเบื้องหน้า
เก็บเหนื่อยล้า..ป้าย-เปรียบ..ที่เหยียบย่ำ
และรวมถึงหมื่น-ร้อยใน..รอยคำ
มาคูณค้ำสร้างแกร่ง..ทุกแหล่งเดิน
ก็เมื่อคิดโบยบินขึ้นถิ่นฟ้า
จักผงาดปีกท้า..เวหา เหิร
ท่องเมฆินทร์คว้าหมอก..มาหยอกเอิน
และ..เผชิญ..ทุกฟ้าที่ฝ่าไป
29 มกราคม 2553 11:52 น.
bananaleaf
ครั้นเมื่อสายลมพัดสะบัดไหว
เห็นใบไม้..หล่นปลิวก็หวิวหวั่น
อกสะท้อนอ่อนองค์..พะวงครัน
ว่าผู้นั้นรู้ไหม..เล่าใครครวญ
ในทุกถ้อยสัญญาเมื่อคราก่อน
ยังตามย้อนกรีดย้ำให้กำสรวล
..จะอย่างไรมิผันรักมั่นนวล..
คำนั่น..ดั่งโซ่ตรวนที่ตรึง..ตรอม
รินหลั่งเถิด..อาลัยแห่งใจนี้
เผื่อจะล้าง..วจี..ที่หวานหอม
กับทุกบทรสเร้า..อันเปล่าปลอม
หมายหยาดย้อมทรวงช้ำ..จากคำชาย
เมื่อวิถีแห่งพรหมไม่สมสร้าง
จึ่งรอยหมาง..ทอถักให้รักพ่าย
กว่าสำเหนียก..ก็นานจน..หวานวาย
นิ่ง..เดียวดาย..สงัดอยู่..อย่างรู้ตน
ถ้วนถวิลอันใดที่ในหล้า
ไม่น้อมนำปรารถนาสักคราหน
ซุ่มกอบเกี่ยวเศษฝันมา..ปัน..ปรน
ข่มจาบัลย์ผันพ้นทุกหน..ยาม
มาคราวนี้..ลมผ่านใยซ่านซึ้ง
ทุกคำนึงซ่อนนัย..อันไหวหวาม
ฤา..ว่าลมพัดหวน..มาทวนความ
เพื่อทวงถามสัญญา..ที่ว่า..คอย ?
17 มกราคม 2553 13:11 น.
bananaleaf
ท่ามอาลัย..ใครหนึ่ง..ขอพึงรู้
แต่เพียงผู้..โศกาก็หาไม่
ทุกกระแสแห่งลมที่พรมไป
แทรกความนัย..ซ่อนซุกอยู่ทุกยาม
ครั้นเมื่อลมสัมผัสกระหวัดล้อม
นั่นแทนอ้อม..อาลัย..ที่ไหวหวาม
จะคงพัดปรนเปรอ..เสมอตาม
เพื่อทวงถามอาวรณ์..แต่ก่อนมา
สายลม..กับเสียงใจที่ไหวเต้น
ฤาว่างเว้นรูปรอยเฝ้าคอยหา
ลมนั้นอาจหันเห..บางเวลา
แต่ไม่แม้..สักครามิคำนึง
รับรู้เถิด..ห้วงใจของใครนั้น
ที่ออดอ้อนรำพันใฝ่ฝันถึง
ในทุกบท..กานท์กรองพ้องรำพึง
แทรกความหนึ่งคอยย้ำ..ให้จำจาร
เมื่อสำเหนียกพระพาย..นั้นหมายว่า
ความห่วงหา..อาทร..อันอ่อนหวาน
มิเคยลับ..เลือนหายกับ..สายกาล
เป็นบำนาญมอบซึ้ง..เพียงหนึ่งใคร
27 ธันวาคม 2552 00:04 น.
bananaleaf
ตะวันลับล่วงแล้ว แสงสูรย์
เรียมร่ำย้ำอาดูร เอกผู้
ทรวงปริ่มโศกเพิ่มพูน สถิตนิ่ง อกเอย
เสียงหริ่งก้องดั่งรู้ แต่นี้ร้างลา ฯ
ลมเอยโชยแผ่วพลิ้ว โอบกาย
หนาวห่มคราวลมพราย สู่เนื้อ
คำนึงท่ามหวานวาย กาลก่อน
ยังกรุ่นรอยอุ่นเอื้อ ซ่อนซึ้งเสน่หา ฯ
สดับเงียบอยู่พ้อง ราตรี
จันทร์พร่างหว่างวิถี แห่งเศร้า
แววเนตรหนี่งนรี ฉายส่อง
หวังฝากอาลัยเร้า ผ่านเพี้ยงโคมสรวงฯ
ยามนี้ยลแผ่นฟ้า ลำพัง
เหงาอยู่ในภวังค์ ข่มไว้
นกบินสู่รวงรัง คลอคู่ เคียงนา
เหมือนดั่งจะเย้ยให้ ชอกช้ำกำสรวลฯ
คนเดียวเพียงรับรู้ เดียวดาย
เมฆหมอกสิเคลื่อนคลาย เจิดจ้า
เจ็บตรึงอยู่มิกลาย เลือนห่าง
ช้ำชอก ฤา จักล้า หมดแล้วแรงใจ ฯ
หาก..วันหนึ่งต้องร้างบน..ทางฝัน
บางใคร..นั้นจักซึ้งถึงกันไหม
ทุกขณะคำนึงของ..หนึ่งใคร
อีกหนึ่งใจ..จะรับรู้หรือดูแคลน..?
18 ธันวาคม 2552 00:13 น.
bananaleaf
หอมราตรียามค่ำ..เหมือนย้ำว่า
เสน่หาอาลัย..หนึ่งนัยหวาม
จะย้อน..วนปรนเปรอเสมอตาม
ในทุกยามที่หนาวนั้นพราวพราย
ทุกช่อรวงช่วงโชยให้โหยหา
ชื่นนาสา..กำซาบตราบแสงสาย
แม้นรุ่งสางร้างกลิ่น..ฤาสิ้นวาย
ยังกำจายใจอยู่..อย่างรู้คอย
ได้สัมผัส..อบอุ่นอันกรุ่นเอื้อ
ที่หนาวเนื้ออาวรณ์..ก็ผ่อนถอย
สื่อความนัย..ซ่านซึ้งตรึงรูปรอย
ผ่านละห้อย..ห่วงเห็น..ความเป็นไป
อันทรวงหนึ่งแฝงเร้น..เช้า เย็น ค่ำ
คือหวานล้ำไมตรี..จักมีไหน
ทุกหยาด..รินท่วมท้นเจียนล้นใจ
ถักทอใย..พันเกี่ยวคอยเหนี่ยวดึง
หอมเอยหอม..ราตรีที่ร่ายร่ำ
หาเทียมเท่ารอยคำ..เพียรย้ำถึง
ว่า รัก จริงนะเจ้าเฝ้าคำนึง
ยังรัดรึง..อกอร..มิห่อนเลือน
กลิ่นราตรียามค่ำ..เหมือนย้ำว่า
ทุกใฝ่หา..เพียงผู้..มิรู้เคลื่อน
จักโบยบ่ม..หวานหอมเพื่อน้อมเตือน
ว่า..รอเยือน..รับขวัญเหมันต์กาล
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟbananaleaf
หน้าส่วนตัว
3138
