11 กันยายน 2550 20:49 น.

..เทศกาลโยนไฟ..

เป็นผู้น้อย ด้อยความ น้ำท่วมปาก
ล่วงรู้มาก จิตต่ำ ระกำเหลือ
เทศกาล โยนไฟ ใส่เป็นเบือ
ไม่จุนเจือ ต่อมิตร คิดเกื้อกัน

โน่น ทำงาน เหนื่อยมาก อยากให้เห็น
ทุกประเด็น บัญชา มาให้ฉัน
จัดการผ่าน เสร็จสม อารมณ์พลัน
ใครไม่ทัน เทียมเท่า เขลาทุกคน

นี่ แสนเหนื่อย งานสอน วอนแลตา
มาเข้าสอน ตรงเวลา หาฉ้อฉล
งานวิจัย เรี่ยมเล้ ไม่เปปน
ยากหาคน เทียมข้า ประดามี

นั่น สนอง นโยบาย..บน..ซ้าย..ขวา
โดนทั้งบ่น และด่า แทบล้าหนี
จิปาถะ นักการ วานทำที
หากขาดข้า คนนี้ จะมีใคร

แต่บางคน สนนร่าง วางแลก ขั้น
เหยียบหัวใคร ช่างมัน หวั่นที่ไหน
โน่น..นี่..นั่น หรือจะสู้ รู้กันไป
ใครจักใหญ่ เกินข้า ท้าลองดู

ไก่ก็เห็น ตีนงู รู้สนอง
งูก็จ้อง นมไก่ ให้อดสู
ตาต่อตา ขบเขี้ยว เกี่ยวพันตู
ต่อกวาดถู หาหมด รันทดจริง

9 กันยายน 2550 21:12 น.

..นางแก้วในดวงใจ..

bananaleaf

คำนึง นุชนารถ เคยมาดหมาย
รักกลับกลาย เป็นอื่น สุดขื่นขม
หอมกลิ่นจาง นางแนบ แอบภิรมย์
ชวนเชยชม ยั่วเย้า เร้าฤดี

แว่วยินย้ำ คำหวาน สะท้านไหว
รุ่งทิวา คลาไคล ให้หมองศรี
ร่ำสะอื้น โหยหา ยามราตรี
สุดริบหรี่ เศษหวัง ยั้งเจ้าคืน

ม่านแผ่นฟ้า กางกั้น ฝันสลาย
จำจิตคลาย เรียมคลาด มิอาจขืน
ด้วยต่างศักดิ์ รักเรา เฝ้ากล้ำกลืน
รอยระรื่น โรยร้าง ยามห่างนวล

โศกเศร้าซึ้ง ตรึงจินต์ ถวิลหา
เลือนลับตา ไกลแล้ว แก้วกำสรวล
แสนอาลัย อาวรณ์ สะท้อนครวญ
ไอรักอวล กำจาย กลับวายวาง

หวานถ้อยพจน์ รจนา ยังตราติด
พร่ำจุมพิต ดวงใจ จวบใกล้สาง
แพรรวี ห่มฟ้า สุดาคราง
มิจืดจาง สิเน่หา ครารำพัน

หวามหทัย ไล้ลูบ จูบสมร
แม่งามงอน ผลักไส ไหวกระสัน
มิเหยียดหยาม ทรามสงวน รวนโรมรัน
มิหมายให้ โศกศัลย์ รันทดจินต์

หลงภวังค์ ดังเงา เร้าอกเอ๋ย
ลมรำเพย เพียงพลิ้ว ชีพปลิวสิ้น
อยู่อย่างเจียม กายา ค่าเพียงดิน
ปองยุพิน ดอกฟ้า หวังคว้าไย

ยามนิทรา นิมิต คิดประหวั่น
เจ้าจักฝัน ถึงพี่ นี้บ้างไหม
ภักดิ์พิสุทธิ์ มอบนาง มิร้างไกล
เจ้าคือนาง ในดวงใจ แห่งพี่เอย

6 กันยายน 2550 23:08 น.

...หนี้รัก...

bananaleaf

หลายครั้งคราวร้าวจิตคิดทดท้อ
บางใครคอยถักทอเติมต่อฝัน
ณ มุมหนึ่งของหทัยไร้จำนรรจ์
ส่งสายตาอาทรกันทุกวันวาร

เพิ่งพิศความผ่านผันฉันคนนี้
คนหนึ่งที่เพ้อพร่ำรำพันหวาน
คนคงมั่นมิหวั่นไหวในดวงมาลย์
คนที่รานร้าวทรวงรักลวงชม

แต่บางใครกลับแน่วแน่จริงแท้นัก
มอบจิตภักดิ์ฝากไว้แม้ไม่สม
มิหวังใดให้สะอื้นชื่นเพียงลม
คอยประคองยามล้มซมรอนราน

มืออบอุ่นยื่นหาครารันทด
ธารน้ำใจรินรดปลดร้าวฉาน
ร่วมยิ้มเย้าเป่าปวงภัยให้สราญ
ร่วมขับขานประเลงเพลงลอยลม

เช่นวันนี้ฤดีน้องหมองตรมเศร้า
ความขลาดเขลาเร้ารุกไร้สุขสม
มุ่งหมายดีกลับได้ร้ายหน่ายอารมณ์
จึงภิรมย์ห่มโศกวิโยคครวญ

สองเนตรสื่อแววตาล้าสะท้อน
อกเรียมรอนถอนถลำลี้กำสรวล
มือบางใครไล้น้ำตาครารัญจวน
เฝ้าชี้ชวนถ้วนถ้อยร้อยอักษรา

นิ่งเถิดขวัญหวั่นไปไยอยู่ใกล้พี่
โถคนดีวางฤทัยไร้กังขา
ขอยุพินสิ้นเศร้าสร้อยน้อยอุรา
ดวงสุดาอย่าร่ำร้องจักหมองนวล

ละอองอัสสุชลรินหล่นไหล
ท่วมท้นใจพี่แล้วแก้วไห้หวน
ทอดกระแสละมุนอุ่นรักอวล
อย่าเซซวนซมซานเลยกานดา

ยามน้องโศกพี่ยิ่งเศร้ากว่าเจ้านัก
จงประจักษ์รักแห่งจินต์ถวิลหา
ไม่เร่งเร้าเคล้าคลอรอเวลา
กี่เพลาเวียนผันจักมั่นคอย

หยาดน้ำคำฉ่ำทรวงด้วยบ่วงรัก
ซึ้งตระหนักภักดีแสนแม้นสุดสอย
น้องมีกรรมจำพรากยากลบรอย
ถนิมสร้อยร้อยระทมบ่มโศกา

ประนมกรอธิษฐานกรานกราบไหว้
ยอดฤทัยขอพบพ้องปองชาติหน้า
ตราบเดือนดับลับเมฆินทร์สิ้นพสุธา
รักแห่งข้าถวายพลีแทนหนี้ใจ

4 กันยายน 2550 20:04 น.

..รับขวัญ..คืนเรือน..

bananaleaf

รับ...เรียมคืนสู่เหย้า เรือนใจ
ขวัญ...ชื่นรื่นฤทัย พี่แก้ว
น้อง...จงสุขทุกสมัย โศกอย่า กรายเอย
นวล...อยู่ช่างเพริดแพร้ว ม่วนยิ้มอิ่มหทัย

ขวัญ..เอยเจ้าอยู่ไหน อย่าแรมไกลไปเลย..ขวัญ
ลา..ร้างหมางใจกัน ยิ่งนานวันหวั่นโรย..ลา
หา..ใครไหนจักเท่า อกพี่เศร้าเร่าร้อง..หา
แล..หายให้โศกา ร้าววิญญามิมา..แล

แม่..จงสุขสราญ ภัยอย่าพาลรานสาม..แม่
งาม..พริ้มอิ่มพักตร์แล อีกดวงแดแขช่าง..งาม
คร้าม..จิตคิดลาลับ ย้อนคืนกลับดับครั่น..คร้าม
เรือน..น้อยคอยนงราม โอบรับขวัญวันสู่..เรือน

3 กันยายน 2550 18:17 น.

สนุกสนาน..กับงานสอน

bananaleaf


                        คุณครูผู้อ่อนไหว            แต่ใส่ใจในการสอน
                        ด้วยรักในงานกลอน       จึงใคร่สอนบูรณาการ
                        สอนศิษย์ให้สาธิต           ภาษาอังกฤษผ่านอาหาร
                        หวังใจได้สราญ              ลิ้มรสหวานจานเด็ดฟรี

                        เริ่มด้วยหกทับสอง          ได้ลิ้มลองอิ่มเหลือที่
                        เมนูหลากหลายมี            อร่อยดีครูรับรอง
                        ให้เขียนกลอนบรรยาย     ช่างเหลือร้ายไม่เป็นสอง
                        ไม่เชื่อก็เชิญลอง            อ่านแล้วยิ้มอิ่มใจเอย


กลุ่มนี้แหละค่ะ..รู้สึกว่าจะทำ กุ้ง ไก่ ทอดกระเทียมพริกไทย ลองอ่านดูนะคะ

                        กุ้งไก่กระเทียมพริกไทย     อาหารใส่ใจอร๊อยอร่อย
                        ฝึกทำกันบ่อยบ่อย              จะได้อร่อยกันนะทุกคน
                        มีน้ำปลาพริกไทยน้ำมัน      จัดเตรียมกันสนุกสนาน
                        ทุกคนอกอิ่มชื่นบาน            เพราะกินอาหารกุ้งไก่กระเทียม

(ครูรพีว่ามันช่างเป็นงานที่งดงามดีเนาะ..อ่านแล้วทำให้ครูหัวเราะได้แค่นี้ก็เอาไปเลย 6  คะแนนครึ่ง..ดีป๊ะ..)

กลุ่มผัดซีอิ้ว....อย่าน้อยใจนะครูขอลงแค่สองวรรคเนาะ เพราะที่เหลือสุดที่จะอ่านให้เข้าใจได้จ้ะ...ฮ่า ๆๆๆ..เอาไว้แต่งเสร็จแล้วให้นำมาโพสทีหลังค่ะ

            จะอร่อยไม่อร่อยก็อย่าว่า       เพราะพวกเราต่างก็บ้ากันน่าดู

(ครูรพีเลยไม่กล้าชิมกลุ่มนี้มากเท่าไรค่ะ...แต่คะแนนแต่งกลอนทำท่าจะกินขาดเนาะ..เพราะที่เหลืออีกสามสี่กลุ่มยังไม่ได้แต่งกันเลย..ฮ่า ๆๆๆ..รีบ ๆ แต่งแล้วก็นำมาโพสนะจ้ะ..คุณครูน้อยรอให้คะแนนเน้อ..ไม่กี่วันก็สอบปลายภาคแล้ว)