6 กันยายน 2550 23:08 น.

...หนี้รัก...

bananaleaf

หลายครั้งคราวร้าวจิตคิดทดท้อ
บางใครคอยถักทอเติมต่อฝัน
ณ มุมหนึ่งของหทัยไร้จำนรรจ์
ส่งสายตาอาทรกันทุกวันวาร

เพิ่งพิศความผ่านผันฉันคนนี้
คนหนึ่งที่เพ้อพร่ำรำพันหวาน
คนคงมั่นมิหวั่นไหวในดวงมาลย์
คนที่รานร้าวทรวงรักลวงชม

แต่บางใครกลับแน่วแน่จริงแท้นัก
มอบจิตภักดิ์ฝากไว้แม้ไม่สม
มิหวังใดให้สะอื้นชื่นเพียงลม
คอยประคองยามล้มซมรอนราน

มืออบอุ่นยื่นหาครารันทด
ธารน้ำใจรินรดปลดร้าวฉาน
ร่วมยิ้มเย้าเป่าปวงภัยให้สราญ
ร่วมขับขานประเลงเพลงลอยลม

เช่นวันนี้ฤดีน้องหมองตรมเศร้า
ความขลาดเขลาเร้ารุกไร้สุขสม
มุ่งหมายดีกลับได้ร้ายหน่ายอารมณ์
จึงภิรมย์ห่มโศกวิโยคครวญ

สองเนตรสื่อแววตาล้าสะท้อน
อกเรียมรอนถอนถลำลี้กำสรวล
มือบางใครไล้น้ำตาครารัญจวน
เฝ้าชี้ชวนถ้วนถ้อยร้อยอักษรา

นิ่งเถิดขวัญหวั่นไปไยอยู่ใกล้พี่
โถคนดีวางฤทัยไร้กังขา
ขอยุพินสิ้นเศร้าสร้อยน้อยอุรา
ดวงสุดาอย่าร่ำร้องจักหมองนวล

ละอองอัสสุชลรินหล่นไหล
ท่วมท้นใจพี่แล้วแก้วไห้หวน
ทอดกระแสละมุนอุ่นรักอวล
อย่าเซซวนซมซานเลยกานดา

ยามน้องโศกพี่ยิ่งเศร้ากว่าเจ้านัก
จงประจักษ์รักแห่งจินต์ถวิลหา
ไม่เร่งเร้าเคล้าคลอรอเวลา
กี่เพลาเวียนผันจักมั่นคอย

หยาดน้ำคำฉ่ำทรวงด้วยบ่วงรัก
ซึ้งตระหนักภักดีแสนแม้นสุดสอย
น้องมีกรรมจำพรากยากลบรอย
ถนิมสร้อยร้อยระทมบ่มโศกา

ประนมกรอธิษฐานกรานกราบไหว้
ยอดฤทัยขอพบพ้องปองชาติหน้า
ตราบเดือนดับลับเมฆินทร์สิ้นพสุธา
รักแห่งข้าถวายพลีแทนหนี้ใจ

4 กันยายน 2550 20:04 น.

..รับขวัญ..คืนเรือน..

bananaleaf

รับ...เรียมคืนสู่เหย้า เรือนใจ
ขวัญ...ชื่นรื่นฤทัย พี่แก้ว
น้อง...จงสุขทุกสมัย โศกอย่า กรายเอย
นวล...อยู่ช่างเพริดแพร้ว ม่วนยิ้มอิ่มหทัย

ขวัญ..เอยเจ้าอยู่ไหน อย่าแรมไกลไปเลย..ขวัญ
ลา..ร้างหมางใจกัน ยิ่งนานวันหวั่นโรย..ลา
หา..ใครไหนจักเท่า อกพี่เศร้าเร่าร้อง..หา
แล..หายให้โศกา ร้าววิญญามิมา..แล

แม่..จงสุขสราญ ภัยอย่าพาลรานสาม..แม่
งาม..พริ้มอิ่มพักตร์แล อีกดวงแดแขช่าง..งาม
คร้าม..จิตคิดลาลับ ย้อนคืนกลับดับครั่น..คร้าม
เรือน..น้อยคอยนงราม โอบรับขวัญวันสู่..เรือน

3 กันยายน 2550 18:17 น.

สนุกสนาน..กับงานสอน

bananaleaf


                        คุณครูผู้อ่อนไหว            แต่ใส่ใจในการสอน
                        ด้วยรักในงานกลอน       จึงใคร่สอนบูรณาการ
                        สอนศิษย์ให้สาธิต           ภาษาอังกฤษผ่านอาหาร
                        หวังใจได้สราญ              ลิ้มรสหวานจานเด็ดฟรี

                        เริ่มด้วยหกทับสอง          ได้ลิ้มลองอิ่มเหลือที่
                        เมนูหลากหลายมี            อร่อยดีครูรับรอง
                        ให้เขียนกลอนบรรยาย     ช่างเหลือร้ายไม่เป็นสอง
                        ไม่เชื่อก็เชิญลอง            อ่านแล้วยิ้มอิ่มใจเอย


กลุ่มนี้แหละค่ะ..รู้สึกว่าจะทำ กุ้ง ไก่ ทอดกระเทียมพริกไทย ลองอ่านดูนะคะ

                        กุ้งไก่กระเทียมพริกไทย     อาหารใส่ใจอร๊อยอร่อย
                        ฝึกทำกันบ่อยบ่อย              จะได้อร่อยกันนะทุกคน
                        มีน้ำปลาพริกไทยน้ำมัน      จัดเตรียมกันสนุกสนาน
                        ทุกคนอกอิ่มชื่นบาน            เพราะกินอาหารกุ้งไก่กระเทียม

(ครูรพีว่ามันช่างเป็นงานที่งดงามดีเนาะ..อ่านแล้วทำให้ครูหัวเราะได้แค่นี้ก็เอาไปเลย 6  คะแนนครึ่ง..ดีป๊ะ..)

กลุ่มผัดซีอิ้ว....อย่าน้อยใจนะครูขอลงแค่สองวรรคเนาะ เพราะที่เหลือสุดที่จะอ่านให้เข้าใจได้จ้ะ...ฮ่า ๆๆๆ..เอาไว้แต่งเสร็จแล้วให้นำมาโพสทีหลังค่ะ

            จะอร่อยไม่อร่อยก็อย่าว่า       เพราะพวกเราต่างก็บ้ากันน่าดู

(ครูรพีเลยไม่กล้าชิมกลุ่มนี้มากเท่าไรค่ะ...แต่คะแนนแต่งกลอนทำท่าจะกินขาดเนาะ..เพราะที่เหลืออีกสามสี่กลุ่มยังไม่ได้แต่งกันเลย..ฮ่า ๆๆๆ..รีบ ๆ แต่งแล้วก็นำมาโพสนะจ้ะ..คุณครูน้อยรอให้คะแนนเน้อ..ไม่กี่วันก็สอบปลายภาคแล้ว)

3 กันยายน 2550 02:21 น.

..รอยจำ..แห่งมิตรภาพ..

bananaleaf

หยาดน้ำตารินไหลรดใจแล้ว
ด้วยดวงแก้วลาไกลไม่คืนหวน
สายสัมพันธ์สะบั้นขาดพิลาสครวญ
โอ้ว่านวลร้างไกลไม่เยี่ยมเยือน

แม้นสัมผัสมินานสราญจิต
เป็นมิ่งมิตรเคียงใจหาใดเหมือน
ถึงต่างทิศไกลห่างดั่งร่วมเรือน
เป็นเสมือนเพื่อนพี่น้องเคยพ้องพาน

ด้วยห่วงน้องเกรงถลำโดนตำหนิ
จึงดำริห้ามไว้หมายสมาน
รีบยับยั้งดวงสมรก่อนเกินการณ์
หวั่นร้าวฉานหมางเมินเกินสมดุล

เจตนาที่หวังพังลงสิ้น
โฉมยุพินเหล่าสหายมลายสูญ
กลับรังเกียจเดียดฉันท์พลันอาดูร
ทวีคูณเทวษร้างเพราะหมางใจ

หากล่วงเกินสิ่งใดอภัยพี่
ความหวังดีที่มอบนั้นมิหวั่นไหว
จะฝังสุขเคยเสพสมภิรมย์ฤทัย
แนบตรึงในใจดวงน้อยด้วย รอยจำ

1 กันยายน 2550 23:27 น.

..รักเรา..

bananaleaf

ยังหายใจดีอยู่แม้รู้เจ็บ
อย่าหมายเหน็บฝันข้าให้ล้าถอย
ถึงโรยแรงแฝงร้างอยู่อย่างคอย
โปรดอย่าได้ซ้ำรอยเรียมระทม

อาจเยาะเย้ยความเขลาของเราบ้าง
แม้นอ้างว้างโรยรื่นแสนขื่นขม
ยังยินดีอยู่รอไม่ขอชม
หากจักต้องซานซนขอตรมเดียว

ใยคิดย้อนถอนพิษแรงฤทธิ์ร้าย
คราวกลับกลายหายหน้าไม่มาเหลียว
ทิ้งรวงข้าวอ่อนค้อมน้อมรอเคียว
ไร้ใครเกี่ยวเปลี่ยวป่วนรัญจวนจินต์

หยาดน้ำคำพร่ำหวานซาบซ่านนัก
จำขืนหักฤทัยไม่ถวิล
ครั้งก่อนเชื่อหลงปองหมองชีวิน
พอรักสิ้นผินผ่านร้าวรานทรวง

หวามรัญจวนสิเน่หาในคราจาก
ทิ้งเศษซากเสแสร้งแกล้งห่วงหวง
พระพายพลิ้วพัดพรมชมรักลวง
ติดในบ่วงลมลิ้นจวบสิ้นใจ

อาจจะยิ้มไม่ชื่นระรื่นสุข
ทับโถมทุกข์หมางเมินเกินต้านไหว
เพียงเศษเสี้ยวความหลงปลงฤทัย
ตัดอาลัยยังเหลือรอยไว้คอยเตือน

ขอเราอยู่อย่างแพ้อย่าแลหมิ่น
ตราบชีพสิ้นดินกลบลบรอยเฉือน
แผลแห่งรักสลักไว้ไม่ลางเลือน
ผันปีเดือนเคลื่อนคลายมิวายจำ

หยุดเสียเถิดพอทีที่ผ่านพ้น
ทางมืดมนเบื้องหน้าอย่าถลำ
หยดน้ำตาแทนน้ำกรวดล้างกรรม
น้อมธารธรรมห่มใจกายคลายอาวรณ์

**...หนี้รัก...**

**..รับขวัญ..คืนเรือน..**

**สนุกสนาน..กับงานสอน**

**..รอยจำ..แห่งมิตรภาพ..**

**..รักเรา..**

...หนี้รัก...

..รับขวัญ..คืนเรือน..

สนุกสนาน..กับงานสอน

..รอยจำ..แห่งมิตรภาพ..

..รักเรา..