21 ธันวาคม 2544 23:16 น.
Bamboo
อยากจะเพียงผูกพันธ์
แต่สำคัญที่หัวใจ
เธอรักฉันนั้นแค่ไหน
มากกว่าใครหรือไม่เลย
ไม่อยากจะผูกมัด
ฉันจะหัดทำเฉย ๆ
ถ้าเพียงเธอจะเคย
มาเอื้อนเอ่ยให้มั่นใจ
14 ธันวาคม 2544 20:09 น.
Bamboo
มีความรู้สึกลึกซึ้ง
ตราตรึงอยู่ในใจฉัน
เกิดขึ้นนานเนิ่นเกินวัน
เข้าครองใจนั้นนานมา
เป็นความรู้สึกนึกถึง
เมื่อซึ่งไม่ประสบพบหน้า
เป็นความอบอุ่นอุรา
ในยามเธอมาใกล้เคียง
เป็นความรู้สึกงดงาม
บ่าหลามท่วมใจหล่อเลี้ยง
ความรู้สึกนี้มีเพียง
เมื่อคนข้างเคียงคือเธอ
12 ธันวาคม 2544 19:55 น.
Bamboo
เกลียดดวงใจที่ไม่เจียมเสงี่ยมจิต
เกลียดความคิดที่พะวงหลงรักเขา
เกลียดเพื่อนที่ไม่เคยคิดเข้าจิตเรา
เกลียดความเขลาที่หลงรักไปภักดี
เกลียดกายาที่คอยเหิรเดินไปหา
เกลียดสายตาสอดส่ายไม่หน่ายหนี
เกลียดดวงใจที่เพ้อหาทุกนาที
เกลียดเพื่อนที่คอยยั่วเย้ารู้เท่าทัน
เกลียดสหายใกล้ชิดคิดอิจฉา
เกลียดสายตาที่มองตามเมื่อยามเผลอ
เกลียดดวงใจที่เพ้อพร่ำร่ำอยากเจอ
เกลียดหน้าเธอเมื่อเผลอจ้องมองออกไป
เกลียดใบหน้าน่ารักไม่อยากใกล้
เกลียดหน้าใครคนนั้นยามสรวลสันต์
เกลียดที่ต้องพบเห็นเช่นทุกวัน
เกลียดสวรรค์คอยหลงพะวงเธอ
เกลียดทุกสิ่งทุกอย่างต่าง ๆ สิ้น
เกลียดฟ้าดินและไม่ว่าหน้าไหน ๆ
เกลียดเธอหรือที่ไม่ยอมเป็นจอมใจ
เกลียดไม่ได้ เพราะตระหนักฉันรักเธอ
9 ธันวาคม 2544 21:36 น.
Bamboo
เอาดอกรักปักแจกันแก้ว
ฉันรักเธอแล้วนะจะบอกให้
รักอย่างไม่หวงเพียงแต่ห่วงใย
เธอจะมีใครนั้นไม่สำคัญ
จะไม่ขอร้องให้ต้องมารัก
อกฉันไม่หักจะคิดแค่ฝัน
ขอเพียงวันหวานผ่านมาด้วยกัน
เก็บในใจฉันเท่านั้นก็พอ
ไว้รำลึกถึงไว้คำนึงหา
รัญจวนเธอมาเนิ่นนานแล้วหนอ
ไม่มีความหวังมารั้งให้รอ
รู้ว่าถึงขอเธอก็ต้องเมิน
จะชื่นจะชมเหมือนสายลมพัด
แค่เพียงสัมผัสบางเบาห่างเหิน
ถึงได้อยู่ใกล้ก็ไกลเหลือเกิน
แต่ฉันเพลิดเพลินกับได้รักเธอ
9 ธันวาคม 2544 21:21 น.
Bamboo
รักใครสักคนหนึ่ง
รักให้ถึงขั้วหัวใจ
รักใครรักง่ายไป
รักนั้นเหงาเศร้าฤดี
รักเร่เที่ยวเร่รัก
รักก็จักหักชีวี
รักใครรักให้ดี
รักครานี้เป็นรักจริง