21 ตุลาคม 2549 23:16 น.
auzano
เมื่อรักมาก ก้อห่วงมาก อยากเข้าใจ
แต่ทำไม ฉันต้องอยู่ในกรอบ ที่เธอสร้าง
แม้ว่ารัก...ก้อควรมีเส้นตรงกลาง
เดินตามทาง แต่ละคน....อย่างเข้าใจ
คำว่ารัก....ไม่ใช่การเป็นเจ้าของ
จะจับจองเก็บไว้....มันไม่ได้
เพราะว่าเรานั้นต่างมีจิตใจ.....
เราไม่ใช่สิ่งของ..จะจับวาง
อิสระที่จะไปตามใจชอบ
ไม่ได้อยู่ในกรอบที่ขีดไว้....
ถ้าหากรัก...เหมือนโซ่ตรวนขังจิตใจ..
จะรักไปทำไม......ให้ทรมาน.......
20 ตุลาคม 2549 16:12 น.
auzano
เคยคิดนะ...ว่าเวลารักใคร
จะมั่นคงไม่หวั่นไหว......คิดอย่างนั้น
ทุ่มสุดตัวสุดใจสุดกำลัง..................
และคงไม่มีวันเปลี่ยนใจ................
เพราะคือรัก.....ที่มีมันคือ...รัก.....
ยิ่งรู้จัก...ยิ่งรัก.......มากขึ้น.........
ไม่เคยคิดจะแปรเปลี่ยนเป็นอื่น
คงยั่งยืน.....กับใครอย่างมั่นคง....
แต่ฉันคงคิดผิดไป...........
มันไม่ใช่เขาที่เป็น..ปัญหา
แต่เพราะฉัน...กลับรู้สึกถึงเวลา
ที่ผ่านมา...ไม่ได้เพิ่มค่าความรักให้เต็ม....
ยิ่งนานยิ่งลดน้อย.......
ใจยิ่งถอยห่างคำว่ารักที่มีให้....
มั่นคง...ไม่เปลี่ยนแปลง...คืออะไร
น่าตลก...คิดได้งัย....ใครคิดกัน
ไม่มีหรอก...รักที่คงมั่น....
จะมีแต่นานวันจะเลือนหาย..
เวลาเปลี่ยนหัวใจ...ก้อเปลี่ยนไป...
พร้อมจะรับใครคนใหม่ๆ....เข้ามาแทน...
19 ตุลาคม 2549 11:43 น.
auzano
จะไม่ลังเล..ถ้าใจเธอยังมีฉัน
จะไม่รีรอ...ถ้าเธอนั้นยังรักกันอยู่
แต่เพราะไม่แน่ใจ....ไม่อาจรู้
แววตาเธอที่ดู....ว่างเปล่าเหลือเกิน
กลับมา...เพราะอะไร.....
คำถามที่เธอตอบกันไม่ได้ซักที..
ไม่อยากซ้ำย้ำ..รอยร้าว...ที่เคยมี
วันนี้...จึงไม่มีคำตอบให้เธอเหมือนกัน
19 ตุลาคม 2549 11:30 น.
auzano
ไม่ต้องการคำหวานแต่อย่างใด
ไม่ต้องมาเอาใจ...มากมายนัก
ไม่ต้องพร่ำบอกถึง...ความรัก
ขอเพพียงแค่รู้จัก...เข้าใจในตัวฉัน....ก็พอ
หน้าส่วนตัว
1035
