6 กันยายน 2547 23:30 น.
atm
เรารอใครสักคน...รอเพราะเราคิดว่าเขาต้องมา...รอแล้ว รอเล่า...รอด้วยหัวใจที่สับสน อ่อนล้า ท้อแท้ เหงา...สารพัดจะรู้สึก แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังมีความหวังอยู่เช่นเดิม...ความหวังที่มีเปี่ยมล้น เริ่มริบหรี่ๆ ไม่มีแม้วี่แววของคนที่เราคอย ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เราไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่...แต่เราซิกำลังรอเขา เราไม่ชอบหรอกนะที่ต้องมานั่งรอคนที่เขาไม่สนใจเราแบบนี้ แค่เพียงเขามาถึงแม้จะไม่นานแล้วรีบเดินจากไปก็ยังดีเสียกว่า...เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วนะ รู้สึกสับสน มืดมนหนทางไปหมด...เรื่องนี้คงไม่จบถ้าเรายังเป็นอยู่แบบนี้ เราคิดว่าสักวันเราจะกล้าเดินไปหาเขา พูดทุกอย่างที่เราไม่กล้าพูด เราจะเคลียร์ให้มันจบสิ้นไปสักที...สักวันเราคงรู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับเรากันแน่...แต่วันนี้เราเองก็เป็นได้แค่...คนผิดหวัง
หน้าส่วนตัว
2107
