17 เมษายน 2547 21:29 น.
atm
หวัดดีครับหมอก เราสองคนเนี้ยก็คุยกันมา 2 เดือนได้แล้วซินะ กายรู้สึกว่ากายติดหมอกเข้าแล้วซิ หมอกจะเชื่อกายรึเปล่าไม่รู้นะ แต่กายพูดตามตรงเลยนะเนี้ย หมอกรู้ไหมเมื่อก่อนเนี้ยบอกตามตรง กายไม่ตั้งใจจะออนไลน์หรอกอ่ะนะ พอดีมันเบื่อๆเซงๆอ่ะ ก็ไอ้เกมส์ที่กายเล่นอยู่นะซิมันเล่นไม่ได้ซะเฉยๆงั้นแหละ ดีนะเนี้ยที่ไอ้ม่อนเพื่อนกายมันเคยชวนกายเข้ามาที่นี่แล้วกายก็ได้เจอหมอกงัย ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาอ่ะ บอกตามตรงกายเข้ามาเล่นที่นี่บ่อยขึ้น กายรู้สึกดีนะที่ได้คุยกับหมอก มันทำให้กายรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก กายชอบนะเวลาที่อ่านตัวหนังสือที่ม่อนพิมพ์มา กายว่ากายรู้นะว่าแต่ละครั้งที่หมอกพิมพ์มาอารมณ์หมอกเป็นอย่างไรบ้าง กายไม่อยากเห็นหมอกไม่สบายใจนะรู้ไหม อย่าเครียดบ่อยนะหมอก กายเป็นห่วงหมอกนะ
...กาย
15 เมษายน 2547 19:16 น.
atm
อาจมีฝนที่หล่นมาชั่วคราว
และเมฆขาวที่ผ่านมาเพียงชั่วคืน
เจอะกับลมก็ปลิวไป ไม่มีใครรื้อฟื้น
ไม่ได้เป็นความยั่งยืนเสมอไป
แต่กับเธอที่ผ่านมาชั่วคราว
และเรื่องราวที่เปลี่ยนไปชั่วข้ามคืน
กับอะไรที่เป็นไป ก็ยังไม่เคยลืม
เหมือนว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของหัวใจ
เราไม่เคยจะรักกัน มีแต่วันที่อ่อนไหว
ผ่านเลยไปและไม่เคยจะกลับมา
เป็นแค่ความประทับใจ ที่ยังคงแน่นหนา
มีแต่ฝนมีแต่ฟ้าที่เข้าใจ
ใต้ต้นไม้ที่ไม่มีร่มเงา กิ่งก้าน มันไม่ได้สูงสักเท่าไร
แต่รากลึกลงไปในดิน หยั่งลึกลงในใจ
มีความหมายที่มากมายตลอดมา
24 มีนาคม 2547 22:18 น.
atm
เราเองก็เป็นคนที่แสนจะธรรมดาไม่ได้มีอะไรดีเด่นกว่าคนอื่นๆ มีสุข ทุกข์ เหงา เศร้า ดีใจ เสียใจ เป็นธรรมดา
เมื่อใดที่เรามีความสุข เราสมหวังเราก็จะบอกพวกคุณเพราะเรารู้ว่ายังไงพวกคุณก็เป็นมิตรที่แสนดีสำหรับเรา
เราเองก็ได้รับรู้เสมอๆ เมื่อพวกคุณมีความสุขรึความทุกข์
พวกคุณมีความสุขเราก็พลอยยินดี ดีใจไปกับพวกคุณด้วย
พวกคุณมีทุกข์ เราก็พร้อมที่จะรับฟังปัญหาของพวกคุณ และเราก็จะช่วยเหลือพวกคุณเท่าที่เราจะช่วยเหลือพวกคุณได้
เรารู้เวลานี้คุณมีความสุข คุณไงเป็นคนเล่าให้เราฟังเอง เราเองก็ยินดีกับคุณนะ
แต่คุณรู้ไหมเวลานี้เราไม่ได้มีความสุขอย่างพวกคุณ เพราะเรารู้สึกว่าพวกคุณเริ่มต่างแยกไปมีโลกส่วนเป็นของพวกคุณกับคนๆนั้นของพวกคุณ
เวลานี้พวกคุณอาจลืมเรา เราก็ไม่รู้หรอกนะว่าจิงรึป่าว แต่เท่าที่เราได้สังเกตและสัมผัส มันทำให้เราเองรู้สึกอย่างนั้น
พวกคุณรู้กันบ้างไม๊ว่าเรารู้สึกอย่างไร เราเศร้านะ บอกตรงๆ ว่าเรา
แอบน้อยใจพวกคุณลึกๆ เหมือนกัน
พวกคุณทำเหมือนว่าความหมายของคำว่า"เพื่อน" มันได้ลดน้อยลงไปตามกาลเวลา
พวกคุณเคยสังเกตอะไรบ้างไม๊ มะก่อนเราจำได้พวกคุณเป็นคนช่างสังเกตมากอย่างเช่น ถ้าเราไม่สบายใจพวกคุณจะดูออก
แต่เวลานี้พวกคุณคนเดิมเหล่านั้นหายไปไหนกันหมด เราอยากเจอพวกคุณคนเดิมอีกสักครั้ง แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะก่อนที่เราจะจากกันเราอยากเก็บความรู้สึกที่ดีๆ เกี่ยวกับพวกคุณ ไม่ใช่ความรู้สึกที่เราเป็นอยู่ในตอนนี้
เรารักพวกคุณทุกคนนะ
...LOVEFOREVER...
atm
7 มีนาคม 2547 20:45 น.
atm
ถ้าถึงเวลาแล้วทั้งคู่อาจเดินมาเจอทางเดินที่บรรจบกันพอดีอีกก็ได้ และตอนนั้นทั้งเราและเขาอาจมีเพื่อนร่วมทางคนใหม่ที่ผูกพันธ์กันมากกว่าเพื่อนร่วมทางคนเดิม รึไม่ก็ทั้งเราและเขาอาจเดินทางมาพบกันอีกโดยที่ทั้งสองไม่มีเพื่อนร่วมทางมาด้วยก็ได้ เมื่อนั้นและที่ทั้งเราและเขาอาจตกลงที่จะเสี่ยงเดินทางด้วยกันอีกครั้ง หรือไม่ก็ตกลงที่จะร่วมเดินทางกันตลอดไป
5 มีนาคม 2547 12:23 น.
atm
มันคงถึงเวลาแล้ว มันคงนานพอแล้วที่เธอจะมองว่าฉันเองก็เป็นเหมือนคนเดิมๆ ที่เธอเคยเจอ เธอเองก็คงลืมไปแล้วว่าเธอได้พูดอะไรกับฉันคนนี้บ้าง เธอคงลืมไปแล้วเธอเองไม่ใช่หรือที่พูดว่าเรื่องเก่าๆ ของเธอกับเขาได้จบไปแล้ว ไม่ให้ฉันสนใจซินะ ฉันเองก็พอจะทำได้หรอกนะถ้ามันไม่บังเอิญว่าในวันนี้เธอโลเล ลังเล ไม่แน่ใจ ในเมื่อเธอยังเป็นอยู่แบบนี้แล้วเธอคิดว่าฉันจะลืมมันได้งั้นเหรอ ฉันเองก็คงไม่อยู่เป็นตัวเลือกให้เธอหรอกนะ เธอเองต้องตัดสินใจได้แล้วละว่าเธอจะเลือกใคร...
เธอรักเขา หรือเธอสงสาร เธอรักฉันและยื้อกันไป
เธอทิ้งเขาไม่ลงใช่ไหม หรือต้องใช้เวลา
เธอรักเขาหรือเธอรักฉัน ปล่อยให้มันยังค้างยังคา
นานแค่ไหนที่ทนกันมาและต้องทนกันไป
ถ้าใจเธอมีสองใจก็คงแบ่งไปเท่าเท่ากัน
แต่มันคงมีสักวันที่เธอต้องเลือกใคร
ถ้าเธอจะมีหัวใจให้ใครสักคน แค่เพียงคนเดียวได้ไหม
เมื่อมีแค่หนึ่งใจก็รักใครไปสักคน
คำซึ้งซึ้งที่เธอให้ฉัน คำหวานหวานที่เขาเคยฟัง
คำว่ารักที่ดูจริงจังเหมือนว่าเธอจริงใจ
ใจของเขาก็คงเหมือนฉัน ไม่ต้องการจะเสียเธอไป
ใครคนหนึ่งจะทนได้ไหม ถ้าต้องไม่มีเธอ
หน้าส่วนตัว
1216
