19 กันยายน 2548 00:57 น.
atm
ไม่ใช่คนอ่อนหวาน...
...แต่ฉันอ่อนไหว
...ไม่ได้ดีได้เด่นเหมือนใคร
...แต่มีความจริงใจให้ทุกคน
ไม่ได้ต้องการคำหวาน
...แต่ก็ไม่ต้องการความเจ็บมาทุกข์ทน
...แค่ต้องการความจริงใจจากทุกแห่งหน
...แต่หนทางช่างมืดมน...เจอแต่คนหลอกลวง
16 กันยายน 2548 11:33 น.
atm
โหวกเหวกโวยวายให้หงุดหงิด
บรรยายกาศเป็นพิษอยู่รอบตัว
คิดไปคิดมาช่างน่าปวดหัว
อยู่ อยู่ก็เกิดกลัวความวุ่นวาย
จะมาคุยอะไรกันตอนนี้
ฟังแล้วเวียนหัวเต็มที่เลยสหาย
โอ๊ย! เบา เบากันหน่อยมีคนกำลังจะตาย
อยากนั่งหลับตาสบาย สบาย ผ่อนคลายตัว
ขออะไรมากไปใช่ไหมเพื่อน
ถึงได้ทำเสียงเตือนดังระรัว
ฟังไปไม่ได้ศัพท์ชักจะมั่ว
แค่บ่นหน่อยเดียวทำเสียงรัวให้ตกใจ
12 กันยายน 2548 21:21 น.
atm
เธอเหมือนดวงดารา
บนนภาพราวสุกใส
เธอเป็นเจ้าของใจ
ในหทัยทุกคืนวัน
เธอคือกำลังใจ
มีมอบให้สุดเสกสรร
นึกถึงทุกคราครัน
คิดถึงพลันพาอุ่นใจ
เธอเป็นดั่งมิตรแท้
เฝ้าดูแลยามชิดใกล้
ถึงยามห่างร้างไกล
ยังส่งใจเฝ้าติดตาม
11 กันยายน 2548 22:33 น.
atm
ขอบคุณที่มีใจให้กัน
ขอบคุณที่ยังรักและแคร์ฉันมาเสมอ
ขอบคุณที่ทำให้ฉันได้รู้จักเธอ
ดีใจเสมอที่เจอคนอย่างเธอที่เราได้เป็นเพื่อนกัน
อย่าฟูมฟายหากฉันหายไป
ขอเธอจำไว้ยังมีเยื่อใยคอยแบ่งปัน
ฉันจะมีสุขเมื่อเธอสุขสันต์
จะคอยเป็นกำลังใจให้กันเมื่อเธอต้องการ
อย่าคิดว่าฉันจะหนีจาก
คิดว่าแค่พลัดพรากมิได้จากตอลดกาล
จะรับฟังเสมอเมื่อใจเธอเรียกขาน
จะรักเธอทุกวันวาร...รักตลอดไป
18 กุมภาพันธ์ 2548 22:42 น.
atm
หัวข้อไม่น่าอ่านหรือเปล่าหนอ
คนแต่งร๊อรอคนอ่าน
เข้ามาแล้วทักทายเอ่ยขาน
พี่น้องวันวานมาเยี่ยมเยือน
ไม่เจอกันนานวันฤๅไฉน
ไม่เจอหน้าจากไกลไปครานั้น
คิดถึง...เหงาจิง...อยากเจอกัน
กลับมาสมานฉันท์...ที่เดิม
เคาะสนิทบนเหล็กกล้า
ติดแน่น บ่ ล้า เลยนี่
กลอนเก่าเคยแต่งนานปี
บัดนี้กลับมาคืนบ้านกลอน
แต่งกลอนให้หายคิดถึง
เอ่ยบอกให้รู้ซึ้งคำนึงหา
คิดถึงทุกคน ทุกเวลา
ทุกคราทุกคราวทุกครั้งไป
พออ่านรู้เรื่องไหมนั่น
กลอนฉันท์กาพย์โคลงหัดใหม่
แต่งเติมเสริมแต่งเรื่อยไป
ผิดบ้างขออภัยดัวยกัน
สัมผัสมันหายไปหมด
เหมือนเสื้อยืดหดหายนั่น
สักพักเดี๋ยวก็กลับพลัน
เอาน่าอย่าว่ากัน...ผิดคงอภัย
หน้าส่วนตัว
1726
