...ผิดหวัง...

atm

เรารอใครสักคน...รอเพราะเราคิดว่าเขาต้องมา...รอแล้ว  รอเล่า...รอด้วยหัวใจที่สับสน  อ่อนล้า  ท้อแท้  เหงา...สารพัดจะรู้สึก  แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังมีความหวังอยู่เช่นเดิม...ความหวังที่มีเปี่ยมล้น เริ่มริบหรี่ๆ  ไม่มีแม้วี่แววของคนที่เราคอย  ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่  เราไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่...แต่เราซิกำลังรอเขา  เราไม่ชอบหรอกนะที่ต้องมานั่งรอคนที่เขาไม่สนใจเราแบบนี้  แค่เพียงเขามาถึงแม้จะไม่นานแล้วรีบเดินจากไปก็ยังดีเสียกว่า...เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วนะ  รู้สึกสับสน  มืดมนหนทางไปหมด...เรื่องนี้คงไม่จบถ้าเรายังเป็นอยู่แบบนี้  เราคิดว่าสักวันเราจะกล้าเดินไปหาเขา  พูดทุกอย่างที่เราไม่กล้าพูด  เราจะเคลียร์ให้มันจบสิ้นไปสักที...สักวันเราคงรู้ว่าเขาคิดอย่างไรกับเรากันแน่...แต่วันนี้เราเองก็เป็นได้แค่...คนผิดหวัง