27 มิถุนายน 2547 22:00 น.
atm
อย่าห่วงอะไรกับใจดวงนี้...
อย่ากลัวเลยคนดีว่าฉันจะแปรเปลี่ยน
อย่าห่วงกับใครบางคนที่เข้ามาแวะเวียน
อย่าห่วงกับการผันเปลี่ยน...ในบางเวลา
ไม่ต้องห่วงนะ...เพราะใจดวงนี้มั่นคง
ความรักไม่หมดลงง่าย ง่ายหรอกเธอจ๋า
รักที่ให้มันมากมายเกินอัตรา
ขึ้นอยู่ที่เธอล่ะว่า...รับได้หมดหรือไม่
จะไม่ถามกลับว่าใจเธอล่ะเปลี่ยนหรือเปล่า
ยังจะมีความรักของเราอยู่บ้างไหม
จะไม่เอ่ยถามไม่สำคัญเท่าจิตใจ
เธอรู้ไหม...ฉันเชื่อใจในรักเธอ
ถ้าสักวันหนึ่งมันเกิดอะไรขึ้น
อย่ามัวทำมึนจนตัวเองเผลอ
อย่าแกล้งทำเป็นจิตใจกำลังเบลอ
ถ้าเกิดอะไรขึ้นนะเธอ...ขอแค่บอกกัน
ไม่เคยเหนี่ยวไม่เคยรั้ง
ไม่เคยดันทุรังไม่เคยเดิมพัน
ไม่เคยฉุดรั้งว่าต้องมีกัน
ไม่เคยเลย...ยืนยัน...ไม่เหนี่ยวรั้งใคร
27 มิถุนายน 2547 21:37 น.
atm
เปิดเทอมมางานมากพาเราเศร้า
เราหนอเราเรียนหนักมากไฉน
เหนื่อล้า ท้อแท้ อ่อนแอ อ่อนใจ
จะมีใครรู้บ้างไหม...อยากรู้จริง
กำลังใจที่เคยมีจนเปลี่ยมล้น
เฝ้าอดทนการงานไม่เคยทิ้ง
ยามเหนื่อยล้ามีผู้ให้คอยพักพิง
ไม่เคยทอด ไม่เคยทิ้ง...จริง จริงเชียว
ณ วันนี้กำลังใจไปไหนหมด
กำลังใจหายลดถอยลดเลี้ยว
เหลือแต่ความอ้างว้างกับเราตัวคนเดียว
กำลังใจคงไปเที่ยว...ให้กำลังใจตัวเอง
กำลังใจเจ้าเอยอยู่หนไหน
ถามจากใจถามไถ่เป็นบทเพลง
ขอดวงใจที่แสนดีช่วยบรรเลง
ตอบบทเพลงจากใจ...คนอ่อแอ
26 มิถุนายน 2547 21:52 น.
atm
ความรักมีหลายหนทาง
มีทั้งอ้างว้างสุขสันต์
มีแอบรัก แอบชอบพัลวัน
มีเกี่ยวข้องกันทั้งเธอฉันทุกวันเวลา
จะว่าไปความรักของพี่เมก
มันเป็นเรื่องเล็ก เล็ก ไม่ใหญ่หนา
แค่คนรักไม่แสดงออกทางแววตา
แค่แกล้งทำไม่เห็นค่าของพี่ชาย
นั่นแหละค่ะ...เขาก็แค่แกล้ง
คงแค่อยากดูความแข็งแรงของหัวใจพี่ชายเฉย เฉย
ไม่ได้ทิ้งขว้าง หรือไม่ต้องการ ไม่ใช่อย่างนั้นเลย
ขอพี่เมกทำใจเสบย เสบย อย่ากังวล
--++--++--เห็นพี่ชายเศร้าๆ ชักเป็นห่วงซะแล้วซิคะนี่--++--++--
25 มิถุนายน 2547 20:23 น.
atm
รักนะ...เข้าใจไหม
รู้เอาไว้ไม่เสียหลาย
คิดถึงเธอก็มากมาย
รักจะตาย...ไม่รู้เหรอ
เริ่มรักก็ไม่นานเท่าไร
แต่ใจมักแอบคิดถึงยามเผลอ
สนุกหรือไง...ถึงมาป่วนหัวใจให้เบลอ เบลอ
มีความสุขไหมเธอ...ที่ทำให้หัวใจฉันเบลอ เบลอ...คิดถึงเธอคนเดียว
21 มิถุนายน 2547 22:03 น.
atm
ทำแบบนี้ต้องการอะไร...
อยากบอกให้เข้าใจใช่ไหมนั่น
อยากสื่อให้รับรู้ว่าจะไม่รักกัน
อยากแสดงว่าเธอนั้นเริ่มเปลี่ยนใจ
ใจคนเราเปลี่ยนกันได้ขนาดนี้
จากคนดี ดี เป็นคน คนใหม่
จากคนน่ารัก เป็นคนทำลายหัวใจ
จากคนใส ใส เป็นคนที่จิตใจน่ากลัว
นี่ใช่ไหมสำหรับคำตอบ
ที่เธอลอบทำลายหัวใจในวันฟ้าสลัว
นี่ใช่ไหมค่าของใจที่เธออยากให้พันพัว
นี่ใช่ไหมความเห็นแก่ตัวที่เธอทิ้งกัน
ฉันว่าคุ้มนะ....มันคุ้มค่า
นี่ไงล่ะวิชาความช้ำ
นี่ไงล่ะวิชาที่ไม่น่าจดจำ
นี่ไงล่ะความเจ็บช้ำ...ที่ฉันนั้นได้เจอ
พอแล้วพอกันทีสิ่งตอบแทน
มันเหมือนความคั่งแค้นที่เก็บไว้อยู่เสมอ
มันเหมือนกับความรักที่ชักเบลอ เบลอ
มันเหมือนแค่พลั้งเผลอที่เธอไม่ตั้งใจ
หน้าส่วนตัว
1031
