9 มกราคม 2550 19:58 น.
ARLeader
จากไปแล้วดังลมรำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง
ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง ดั่งทางที่ร้างสัญจร
จากไปแล้วหนอความหวังดี คอยจู้จี้หว่งใยไถ่ถอน
แว่นเสื้อผ้าหยูกยากระเซ้าเง้างอน อยู่ตรงในฟูกหมอนถามกับความคิดถึง
เพียงน้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง ขวัญโรยอ่อนเรี่ยวแรง
หลั่งรินน้ำตาคราหนึ่ง จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง ไปเพื่อไถ่ถามถึงห่วงหากันอีกสักหน
เหม่อมองแล้วเมื่อไหร่จะมา ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน ไต่แสงดาวกับใครกี่คน
ไปเพื่อจะหลุดพ้นหรือตั้งใจไปเหงา
30 ธันวาคม 2549 18:17 น.
ARLeader
จากมานานคิดถึงจังเลย หอมเจ้าเอยละอองท้องถิ่น
อยากกลับไปแนบซบไอดิน บ้านรำพึงคิดถึงเสมอ
อัสดงอาทิตย์กล่าวลา คืบคลานมาคือคิดถึงเธอ
คืนเหน็บหนาวอีกแล้วซิเออ บ้านรำพึงคิดถึงไม่สร่าง
กี่ร้อนกี่หนาวกี่หมื่นร้าวราน ไม่เคยสะท้านทุกเส้นทาง
สู้ทนสร้างฝันถึงวันรุ่งราง จะแบกไปถมความทุกข์ระทม
ไม่จำเป็นดอกคำสัญญา รั้วชายคาที่แสนรื่นรมย์
ผ่านผุพังเซซังทรุดโทรม จะกลับไปเอาใจซ่อมแซม
16 ธันวาคม 2549 08:15 น.
ARLeader
เก็บเอาไว้เถอะนะ ฉันมันคนไร้ค่า ไม่คูควรกับความไว้ใจ
ดอกไม้สีสดสวย หอมกระจายไกลถิ่น แมลงบินมารุมตอมมากมาย
ฝากความรักของฉัน นั้นคือความห่วงใย อยากให้เธอก้าวไกล พ้นแดนดงพงหนาม
อยากให้เธอนั้นจำ คำที่เคยพร่ำสอน ก่อนหลับลงครั้งใด ให้ฝันดีมีฝัน เป็นเพื่อนยามหลับไหล
ฝันของเธอจงสีทอง คล้องด้วยพวงมาลัย
ฝันของเธอลอยล่องไป ไต่ตามโค้งรุ้งเจ็ดสี
มีอนาคตงดงาม มีแก้วสามดวงในใจ มีคนเป็นห่วงเป็นใย ห่มผ้าให้ยามหนาวเหน็บ
เก็บเอาไว้เถอะนะ ฉันมันคนไร้ค่า ไม่คู่ควรกับความไว้วาง
โลกใบนี้กว้างนัก พร้อมให้คนก้าวเดิน ต้องเผชิญกับปัญหาหลายอย่าง
แต่อย่าเพิ่งท้อแท้ แม้ฉันไม่เคียงข้าง อยากให้เธอเดินทางถึงที่ปรารถนา
แต่ให้เธอหันมา ยิ้มให้คนข้างหลัง ยังเป็นกำลังใจให้รู้ว่าเธอมีสุข ฉันก็สุขเหมือนเธอ
9 ธันวาคม 2549 09:34 น.
ARLeader
ในโลกแห่งความ ฝัน ในวันที่เป็น จริง
เรื่องราว ทุก สิ่ง ต่างกัน มาก มาย
เธอจง เสาะ หา พบพาน นำ ไป
ด้วยรักเต็มหัว ใจ กำลังใจ เต็ม ทรวง
..ถ้าเธอ เหนื่อย นัก หยุดพัก เสีย ก่อน
ล้มตัว ลงนอน แนบตัก ฉัน นี่
จะหนาว จะ ร้อน จะคอย พัด วี
หลับฝัน ถึงสิ่ง ดี หลีก หนี สิ่ง เลว
..แม้เธอ ปวด ร้าว ฉันขอ เพียง สู้
ฉันยัง ยืน อยู่ คู่เธอ มิ แหนงหน่าย
หากเธอ อยาก ถาม ว่าฉัน คือ ใคร
ฉันคือ หัว ใจ ศรัทธา ของผอง ชน
5 ธันวาคม 2549 21:07 น.
ARLeader
ฝนโปรยโรยอ่อน ตะวันรอน...รอน วิหคจรคืนสู่รัง
ฉากแห่งภูผา มาบดบัง ฟังหริ่งบรรเลง เสียงเพลงกล่อมไพร เสียงเพลงกล่อมไพร เสียงเพลงกล่อมไพร ในยามเย็น ......
แสงดาวสว่าง ส่องดูทางเห็น ปืนนั้นเป็นเพื่อนหลับนอน
สุดแดนขอบฟ้า พเนจร ไกลจากนคร เสียงเพลงสวรรค์
เสียงเพลงสวรรค์ เสียงเพลงสวรรค์ ราตรี..
เดินทางกลางป่า ฝ่าดงไพรี เรานั้นมีใจมุ่งหมาย
กี่ป่า กี่เขาแล้วเราเหยียบกราย กี่ด่านภัยร้ายแล้วเราเหยียบมา
แล้าเราเหยียบมา แล้วเราเหยียบมันจมดิน
อุปสรรคทายท้า คือยาพลัง วันแห่งความหลัง ใช่วันตัดสิน
จึงเร่งวันคืนดังติดปีกบิน สู่เมืองมารดร
หน้าส่วนตัว
880
