13 มิถุนายน 2547 22:25 น.
ardin
คนเราเกิดมามีหนึ่งชีวิต อยากทำอะไรก็รีบๆทำไปเถิด จะรอให้พรุ่งนี้ก่อนแล้วเราจะรู้มั้ยว่ามีพรุ่งนี้สำหรับเรา ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเรา เสียเวลาเก็บมันเอาไว้ในใจตัวเองเท่านั้นมันดีแล้วหรือ??
-ความคิดเห็นที่ 1 เก็บไว้แหละดีแล้ว ถ้าพูดไปแล้วมันจะมองหน้ากันไม่ได้อีก มันคุ้มหรือ ขอแค่ได้มอง ได้รับรอยยิ้มของเขา ได้พูดคุยกันอย่างนี้ ได้เก็บเอาไปฝันคนเดียวทุกคืน หลอกตัวเองว่าเขาก็คิดถึงเรา เป็นห่วงเราเหมือนที่เราเป็นห่วงเขา ถ้าเขาใช่จริงๆ การรอคอยไม่ใช่อุปสรรคที่จะทำให้ความรักของฉันลดลง แต่มันยิ่งเพิ่มขึ้นทุกๆวันที่พบเขาคนนั้น ทั้งในความฝัน หรือตื่นมาในความเป็นจริง
-ความคิดเห็นที่ 2 บอกไปเลย อย่าเสียเวลา โอกาสในชีวิตมีไม่กี่ครั้งหรอก ถ้าไม่บอกแล้วเขาจะรู้หรอ อย่าบอกน่ะว่ากลัว กลัวเขาจะรู้ว่า.. กลัวเขาจะหลบหน้าเมื่อเขารู้ความในใจ กลัวเขารับไม่ได้ ทั้งหมดที่ว่ามานี้ แล้วไม่กลัวหรอว่าจะเสียเวลาถ้าใจเราสองคนตรงกันมาตั้งนานแต่เสียเวลาไปโดยเพียงเพราะการรอ ที่จะบอกเขาว่ารัก มันไม่คุ้มหรอกับการเสี่ยงที่จะได้รู้กับความจริง บางคนก็ยอมบอกความในใจในวันสุดท้ายที่จะอยู่ด้วยกัน แล้วบอกตอนนั้นมันจะได้อะไร นอกเสียจากความเสียดายที่น่าจะทำสิ่งนี้ตั้งนานแล้ว เรามีชีวิตอยู่ในวันนี้เพื่ออะไร ถ้าเพื่อเขาคนนั้นแล้วทำไมไม่บอกเขาไปละ เก็บเอาไว้ให้เจ็บปวดอยู่ได้
นี่แหละตัวตนของเราที่มี สองแง่สองด้านเสมอ วันหนึ่งคุณอาจมีความคิดแบบที่ 1 พอคุณนอนหลับตื่นขึ้นมาคุณก็จะมีความคิดแบบที่ 2 ก็เป็นไปได้ แล้วที่นี่คุณจะทำเช่นไร มันไม่มีสิ่งไหนผิดหรอกนะ เพียงแต่มุมมองของคนแต่ละคนเท่านั้นที่ไม่เหมือนกัน แต่ความรักมันไม่จำเป็นต้องเข้าใจมันหรอก เพราะมันอยู่ในใจทุกคนอยู่แล้ว