4 มีนาคม 2549 16:48 น.
ardin
ฉันเชื่อว่าต้องมีอารมณ์นั้นเคยเกิดกันบ้างแหละ
เวลาเศร้า ผิดหวัง ก็มักอยากจะคิดอะไรเงียบๆคนเดียว
หรือเวลาอยากร้องไห้ ก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นน้ำตา มาเห็นความอ่อนแอ
โลกก็ไม่ได้สร้างฉันมาเข้มแข็งเท่าไหร่หรอก
และฉันก็อยากจะร้องไห้ คนเดียวเสมอๆ เวลาที่ทุกข์ใจ
แต่วันนี้ ฉันเป็นยิ่งกว่านั้น
ฉันอยากอยู่คนเดียว ลองทำกิจกรรมต่างๆคนเดียว
เที่ยวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ช้อปปิ้งคนเดียว เดินคนเดียว
หรือนี่ ฉันกำลังเป็นโรครังเกียจสังคม???
ไม่น่า ทุกวันนี้ฉันก็ยังมีเพื่อนๆ เพื่อนที่พร้อมจะยิ้มไปและร้องไห้ไปกับฉัน
แต่บางที การได้วางแผนเองคนเดียว อยู่คนเดียวมันก็สนุกดีเหมือนกันนะ
ได้มองคนที่มาอยู่ข้างๆ เดินอยู่ข้างๆ กินอยู่โต๊ะข้างๆ
ทั้งๆที่ถ้าเรามากับเพื่อน สายตาเราแทบจะไม่ได้ มองไกลออกไปกว่า ทางที่เดิน ของที่ซื้อ และเพื่อนเราเองเลย
การเดินทางคนเดียว ทำให้เราเต็มอิ่มกับข้างทางมากขึ้น
และเพื่อนร่วมทางคนใหม่ๆ ที่เพียงแค่ยิ้มให้กัน
เราอาจจะพบกัน แค่เดินสวนกันตรงนี้เท่านั้น
แต่มันก็คือ หนึ่งในความทรงจำดีๆที่ทำให้ยิ้มได้กับตัวเอง
คุณลองเดินกลับบ้านคนเดียวดูก่อนก็ได้
แล้วคุณจะรู้ว่า เส้นทางที่คุณเคยเดินกับเพื่อนทุกวัน
มันแปลกไป...
29 ธันวาคม 2548 20:07 น.
ardin
อีกไม่กี่วันก็จะขึ้นนับศักราชใหม่แล้ว
บางคน...ก็มีสิ่งใหม่ๆมากมายจะเกิดขึ้น จะเปลี่ยนแปลงไป
บางคน...ก็บอกว่ามันก็เหมือนเดิมนั้นแหละชีวิตฉัน
แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนจะได้เปลี่ยนก็คือศักราช
สี่เก้า ... อีกไม่นานเราก็จะได้ใช้แล้ว
สี่เก้า ... จะเป็นก้าวใหม่ของเรา
สี่เก้า ... พบความทุกข์หรือความสุข
สี่เก้า ... แล้วเราก็ต้องเดินต่อไปได้
คนเราทำได้ทุกอย่าง ถ้าเราเชื่อว่าเราทำได้
มันก็จะมีพลังให้เรา ทำมันได้จริงๆ
ความเชื่อ ความศรัทธา บางทีมันก็มีพลังอย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะมันกำกับความคิดของเราอยู่
เราจะคิดว่าเราทำได้ เราประสบผลสำเร็จ
หรือเราจะเชื่อว่าเราไม่มีทางทำได้ เราเป็นได้แต่ผู้แพ้หรอ
อยู่ที่ใจ ตัวเอง แล้วละ ว่าอยากได้แบบไหน
ฉันเคยคิดว่าฉันทำได้ แต่พอเดินไปเจออุปสรรค
ก็กลับท้อ และคิดเข้าข้างตัวเองว่าเรามาได้แค่นี้แหละ
เราพอแล้วละ ที่หนึ่งไม่ได้ เอาที่สองละกัน
เหนื่อยมากๆแล้ว หนทางยังอีกยาวไกล ตรงนี้ก็คงเพียงพอแล้ว
ต้องเป็นผู้แพ้เสมอ เพราะเราไม่เคยคิดจะเป็นผู้ชนะ
วันนี้ฉันได้เรียนรู้อะไรอย่างหนึ่ง
ว่าการไม่ยอมแพ้ คือการที่เราไม่แพ้
ถ้าการแข่งขันยังไม่จบ เสียงนกหวีดยังไม่ดัง ยังวิ่งไม่ถึงเส้นชัย
ก็ยังไม่มีใครได้เป็นผู้ชนะ แต่ถ้าเรายอมแพ้ไปซะแล้ว
จะมีแต่เราที่จะเป็นผู้แพ้ ส่วนคนอื่นที่ไม่ยอมแพ้ ..เขาทุกคนคือผู้ชนะ
เดินต่อไป ลุกขึ้นมา หัวใจเรายังไม่ยอมแพ้ ...เราก็ต้องสู้ต่อไป
กำลัง..มันมาจากหัวใจ
ถ้าเหนื่อย..ถ้าท้อ..ลองฟังซิ ว่าหัวใจมันพูดว่าอะไร
ทุกคนมีหัวใจเป็นนักสู้ที่เก่งที่สุดในร่างกายอยู่แล้ว
ไม่ว่ามันจะเหนื่อยแค่ไหน มันก็ยังต้องเต้นต่อไปไม่เคยหยุด
หรือถ้ามันจะหยุด มันก็หยุดไปพร้อมกับเรา
ส่วนแขน ขา ที่มันเหนื่อยของเรา ถ้าอยากจะหยุดเราก็สั่งให้มันหยุด
ดูๆแล้ว หัวใจเราเนี่ย มันดื้อนะ เราสั่งอะไรไม่เคยฟังเราเลย
ลองลุกขึ้นมาสู้ ดื้อสู้ให้ได้สักครึ่งของหัวใจเราหน่อยซิ
ปีใหม่นี้จะให้พบเจอแต่สิ่งดีก็คงเป็นไปไม่ได้หรอก
แต่ขอให้เชื่อมั่นว่า
เราจะก้าวผ่านสิ่งร้ายๆไปได้ด้วยดี
24 พฤศจิกายน 2548 12:02 น.
ardin
ไม่เคยพอในทุกทุกสิ่ง
ไม่เคยจริงในทุกทุกเรื่อง
ความฝันก็ไม่ได้มาหากันง่ายๆหรอก แค่เรารู้ว่าฝันของเราเป็นอะไรยังยากเลย
แล้วจะไปให้ถึงฝันมันจะง่ายนักหรือ ....
ฉันเชื่อว่าคนทุกคนเกิดมาเพื่อสิ่งๆหนึ่ง
สิ่งนั้นจะมีความสุขและสร้างความสุขให้กับเขา
พร้อมเมื่อประกอบกันอย่างลงล็อค เหมาะเจาะ
ยิ่งจะสร้างความสุขให้กับใครได้มากมาย...
เพราะฉะนั้นรู้ไว้เถอะ คนทั้งโลก รอความสุขจากคุณอยู่
มีบางคนใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อหาสิ่งนั้น
แต่บางคนกลับได้สิ่งนั้นมาอย่างง่ายดาย
หรือยังมีคนที่โยนสิ่งนั้นทิ้งไปอย่างไม่เห็นค่า
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ทุกวันนี้ก็ยังต้องตามหาสิ่งนั้นต่อไป
ฉันไม่ถือว่ามันเป็นโชคร้ายหรอกนะที่ฉันยังไม่ได้พบสิ่งนั้น
แต่ทุกอย่างที่เข้ามาให้ฉันลองและทำความรู้จัก ก็ไม่ได้เลวร้ายสักเท่าไหร่
ฉันยังคิดว่าฉันโชคดีจริงที่...เกิดมาชีวิตเดียว ได้เจออะไรตั้งหลายอย่าง
ถ้าไม่เจอความทุกข์ แล้วอะไรละที่จะบอกว่า นี่คือ ความสุข
เพียงก้าวเดินไปหาสิ่งนั้น ก้าวไปเรื่อยๆ ค่อยๆไปก็ไม่มีใครมาว่า
ก็มันชีวิตเรานี่น่า
มองไปรอบๆ ข้างทางที่เดินผ่าน มีอะไรให้เราสัมผัสและเข้าใจมากนัก
ไม่ต้องเดินให้เร็วนักเพื่อไปให้ถึงเส้นชัยหรอก
ความสุขจากการเดินทาง คือการพบสิ่งที่อยู่รายทางมากกว่าเส้นชัยที่ยังมองไม่เห็น
หรือแม้ว่าเราเดินหลงทาง ก้าวไปผิดบ้าง ถูกบ้าง ก็กลับมาตั้งต้นใหม่
บอกแล้วชีวิตมีหนึ่งครั้ง จะจบมันลงง่ายๆได้ยังไง
ทีเงินเรายังเสียดาย แล้วนี่ชีวิตที่เอาไว้ใช้เงินไม่เสียดายหรอ
ยังมีเรื่องที่เราอยากทำ แต่ด้วยความไม่กล้า ทำให้เราไม่เคยลองทำ
เพราะฉะนั้น ก่อนจะคิดอะไรสั้นๆ มาทำสิ่งนั้นให้ได้ก่อนดีมั้ย
ทำเถอะ.... สิ่งที่ไม่สร้างทุกข์ให้ใคร
แล้วคุณจะรู้ว่า คุณนี่แหละมีความสุขที่สุด
9 ตุลาคม 2548 16:32 น.
ardin
คำถามเหล่านี้ไม่ว่าจะเป็นใครก็คงจะเคยพูด เคยถาม
ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีคำตอบอะไรที่แน่นอน และไม่สามารถหาคำตอบนั้นได้
จนกว่าจะถึงพรุ่งนี้ หรือจนกว่าจะถึงเวลานั้นจริงๆ
เราก็มักจะกังวลไปก่อนล่วงหน้า ส่งจิตวิ่งออกไปหาอนาคตที่ยังมาไม่ถึงเสมอ
แล้วก็มักจะเกิดความกลัว กลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น กลัวในสิ่งที่ยังไม่รู้
ซ้ำร้ายยังมีแต่ความคิดที่ไปในแง่ร้ายซ้ำลงไปอีกต่างหาก ว่าเราคงทำไม่ได้หรอก หรือเราคงไม่สามารถ
ส่งให้เกิดความทุกข์ ทุกข์ทั้งกาย ทุกข์ทั้งใจ มาบั่นทอนเวลาที่ควรจะนำมาเตรียมความพร้อม
ถ้าเราไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีหรือเปล่า เราก็ต้องเตรียมทุกอย่างที่คิดว่าสามารถทำได้ไว้ให้ดีที่สุด
ไว้ให้พอใจ จนเรารู้สึกว่าเมื่อวันนั้นมาถึงเราได้เตรียมความพร้อมไว้แล้ว
ไม่มีความกลัว ว่าจะผิดพลาดใดๆ ไม่มีความกลัว ว่าจะไม่สำเร็จ
มีเพียงความพอใจ และยอมรับทั้งความสำเร็จหรือความล้มเหลวที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น
เปิดใจให้กว้าง และให้กล้ามากขึ้นอีกนิดซิ
มันไม่มีเรื่องอะไรน่ากลัวมากกว่าจินตนาการในแง่ร้ายของเราหรอก
และถ้ามันไม่สำเร็จจริงๆ ก็ถือว่าคุณแพ้ แพ้ในการแข่งขันครั้งนั้น
แต่คุณยังมีสิทธิ์ที่จะชนะได้ในอีกหลายการแข่งขัน
ถ้าคุณยังไม่ยอมแพ้หรือเลือกที่จะเดินจากไปจากสนามแข่งขัน
วันหนึ่งจะเป็นวันของคุณ วันที่คุณจะเป็นผู้ชนะ
ไม่มีใครที่ไม่เคยแพ้ ทีมฟุตบอลที่แพ้มาสิบครั้ง ทุกคนในทีมย่อมต้องมีความท้อ
แต่พวกเขายังมุ่งมั่นฝึกซ้อม เพื่อรอคอยการแข่งขันในอีกอาทิตย์ข้างหน้าเสมอ
เพราะพวกเขาเชื่อมั่นว่า ถ้าเขาตั้งใจซ้อมและยังมีโอกาสได้ลงสนามแข่ง
เขาจะได้เป็นผู้ชนะในสักวัน ไม่นัดที่สิบเอ็ด ก็นัดที่สิบสอง
มีนักข่าวหลายคนที่ถามพวกเขาว่า พวกเขาไม่เสียใจ ไม่อับอายหรอ ที่แพ้ติดต่อกันมาถึงสิบนัด
พวกเขาตอบกลับมาว่า พวกผมเสียใจที่แพ้ แต่ผมทุ่มเทอย่างเต็มที่ทุกครั้งแล้ว
เพราะฉะนั้นผลที่ออกมาพวกผมจึงไม่เคยอับอาย และเชื่อว่าพรุ่งนี้ผมต้องเป็นผู้ชนะ
ถ้าคุณยังไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง ก็อย่าเพิ่งไปคิดถึงมันในแง่ร้าย
เอาเวลาในวันนี้มาทุ่มเทเพื่อความสำเร็จอย่างที่คุณต้องการดีกว่า
ไม่ว่าจะแพ้ หรือจะชนะ ไม่ว่าจะสำเร็จ หรือล้มเหลว อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
5 กันยายน 2548 16:43 น.
ardin
ชีวิตยังต้องเดินไปเรื่อยๆ
ไม่ว่าจะเศร้า จะสุข ถ้ายังไม่ตายก็ต้องมีสิทธิ์ได้เจอทั้งนั้นแหละ
บางคนคิดว่าตัวเองเป็นแค่คนๆหนึ่ง
เป็นส่วนเสี้ยวที่เล็กมากๆ ในโลกอันกว้างใหญ่
ไม่มีคุณค่าอะไรที่ใครจะมาสนใจ
จะรู้สึกอย่างไร จะทำอะไรก็ไม่มีผลอะไรทั้งสิ้นกับโลกนี้
เปรียบเหมือนน้ำในมหาสมุทร
ถ้าน้ำหยดเดียวหายไปจะมีใครสักคนสังเกตเห็นไหม
ทุกอย่างดำเนินไปอย่างง่ายๆ
ไม่ต้องคิดอะไรหรอก โลกก็ยังหมุนไปได้ของมันเรื่อยๆ
มองออกไปเห็นผู้คนมากมายเดินสวนกันไปมา
เร่งรีบไปทำงานบ้าง เร่งรีบไปเรียนหนังสือบ้าง
โดยที่ไม่เคยมีใครจำได้หรือเปล่า
ว่าเราเคยเดินสวนกันมากี่รอบแล้ว
ใช้ชีวิตเป็นวงกลมเหมือนเดิมมานานเท่าไร
กลับมาส่องกระจก มองตัวเองกันดีกว่า ^^
อย่าปล่อยให้โลกเดินไป โดยที่เราหยุดนิ่งเลย
มาเดินให้ทันมันบ้างดีไหม
เริ่มที่ตัวเรานี่แหละ มีอะไรที่โลกต้องหันมามองเราอีกมาก
หามันให้เจอ ถึงใครจะไม่เห็นแต่ขอให้ทุกครั้งที่ส่องกระจก
เรามองเห็น เรารู้สึกได้ และเรารับรู้ว่ามันมีอยู่
แม้ว่า มหาสมุทรจะมีหยดน้ำมากมาย
แต่หนึ่งหยดที่หายไป ก็ทำให้น้ำในมหาสมุทรลดลงไป
สร้างความเชื่อ ความศรัทธา
ให้กับตัวเอง ให้กับคนสำคัญของคุณ
คุณไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ ในสายตาคนอื่น
หรือในสายตาของคนทั้งโลก เพราะมันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง
แต่ความสุขของคุณ คือความรู้สึกของคนที่อยู่ข้างๆคุณต่างหาก
Lovers
0 คน เลิฟardin
หน้าส่วนตัว
2200
