23 มกราคม 2548 10:34 น.
ardin
...เพียงเห็นหน้า แวบแรก อยากรู้จัก
...ก็เฝ้าทัก คอยแล ชะเง้อหา
...เยี่ยมหน้าไป สวัสดี ทุกเวลา
...เธอคงระอา ว่าฉันมาทำไม
...ใจหนึ่งตื่น ใจหนึ่งเต้น ที่ได้พบ
...คอยแอบหลบ ในมุม ที่ใกล้ใกล้
...คอยแอบส่ง กำลังใจ ให้เธอไป
...แม้ไม่มี สิ่งใด มาให้เธอ
......
แต่วันนี้ พบแล้ว ความเป็นจริง
ว่าเธอมี ใครแนบอิง ไม่พลั้งเผลอ
ปล่อยให้ฉัน ฝันไปเอง เพ้อละเมอ
ว่าได้เจอ คนที่ใช่ คือกานดา
......
......
ช่างฉันเถอะ จะตัดใจ แล้วเดินจาก
จะไม่บาก หน้าขอร้อง ให้โทรหา
ฉันรู้แล้ว จะปล่อยเธอไป ให้ไกลลิบตา
ฉันจะไม่มา ยุ่งวุ่นวายกับเธอแล้วจริงจริง
......
17 มกราคม 2548 13:30 น.
ardin
ถ้าเลือกได้ ฉันอยากทำ ในวันนั้น
วันที่ฉัน เข้าไปบอก เข้าไปหา
ไม่น่าบอก ไม่น่ารัก จะไม่เสียน้ำตา
แต่มันช้า เกินไป แล้วละเธอ
วันนี้ที่ ฉันต้อง จมความทุกร์
เมื่อไม่สุข เหมือนแรกเริ่ม ฝันและเพ้อ
เพราะรักจาก แปรเปลี่ยน เป็นละเมอ
เมื่อไม่เจอ กลุ้มใจ และกังวล
มาวันนี้ คงย้อน ไปไม่ได้
ต้องจากไกล จากดวงใจ ที่รักยิ่ง
คงต้องตัด ใจจาก เธอจริงจริง
หันไปอิง ใจตัวเอง คงดีเอย
12 มกราคม 2548 20:24 น.
ardin
ผ่านเวลา แห่งความสุข ลอยผ่านไป
ผ่านเวลา แห่งสิ่งใหม่ เวียนมาหา
ผานเวลา แห่งความเศร้า เคล้าน้ำตา
ช่วงเวลา ที่ผ่านไป เป็นบทเรียน
เดินต่อไป สู้หนทาง ที่มีอยู่
แม้จะรู้ ว่าลำบาก ก็ต้องเขียน
เส้นชีวิต ลากต่อไป เป็นวงเวียน
แล้วพากเพียร กัดฟัน ดิ้นกันไป
6 มกราคม 2548 12:05 น.
ardin
นั่งอยู่ตรงนี้ เก้าอี้ตัวนี้ คิดถึงเธอ
เฝ้าฝันเพ้อ ว่ามีเธอ อยู่เคียงใกล้
กาแฟแก้วนี้ มีคู่ดื่ม ทุกเช้าไป
เหตุไฉน ทิ้งแก้วใบนี้ไป ให้เดียวดาย
ทุกครั้ง ที่ลืมตาขึ้นมา พบวันใหม่
ทุกครั้ง ที่หัวใจดวงนี้ นั้นลอยหาย
ทุกครั้ง ที่สายตามองหา ไม่เห็นใคร
ทุกครั้งนั้น ทำให้ใจ ฉันด้านชา
ฉันรู้ ว่าเธอเป็นแค่ความฝัน
แต่ตัวฉันยังรอเธอทุกครั้งที่ลืมตา
ในความจริงสองเรารักมิอาจนำพา
ให้ได้มาเจอกัน...อย่างในฝันเสมอไป