25 มีนาคม 2547 19:39 น.
ardin
ทำไมนะ.....คนเราต้องเรื่องมาก
รู้ว่ายากจะทำใจให้รับได้
แต่ทำไม.....อยากจะรู้ว่าทำไม
ให้ได้ไหมเรื่องแค่นี้ขอทีเถอะ
ฉันนั้นเหนื่อย........เมื่อยล้าแสนสาหัส
อยากจะพลัดจากไปไกลไกลถิ่น
แต่หัวใจ......บอกให้สู้เป็นอาจิณ
แม้ก้อนหินก็ต้องมี....วันละลาย
24 มีนาคม 2547 17:47 น.
ardin
....คงหายหน้าหายตาไปสักพัก
เพราะเหนื่อยนักจึงอยากหลบไปสักหน่อย
ไม่ใช่หนีความเป็นจริงพูดพล่อยพล่อย
แค่อย่างน้อยสี่ห้าวันอย่าเดียวดาย
....อาจจะได้จัดการสรรพสิ่ง
ที่รุ่งริ่งวุ่นวายให้เลือนหาย
ถึงต้องเหนื่อยต้องเหน็ดและเมื่อยกาย
แต่จะได้ความสบายนั้นกลับคืน
....เมื่อเสร็จแล้วจะไปเที่ยวให้ชุ่มฉ่ำ
แอบไปย่ำหาดทรายไม่ต้องฝืน
จะสนุกจะเฮฮาเสียงครืนครืน
แล้วค่อยฟื้นคืนกลับมาสู่ความจริง
22 มีนาคม 2547 14:06 น.
ardin
ไม่เข้าใจ ความคิด ประสาโลก
ที่โยกโยก โครงเครง ตามกระแส
ใจคนนี้ ช่างรวดเร็ว จะเปลี่ยนแปร
และรวนแร ตามไม่ทัน เลยจริง
เธอลองคิด ในแง่ดี ของชีวิต
เธอลองคิด จ้องมอง ทุกทุกสิ่ง
เธอลองคิด ว่าตัวเอง ดีจริงจริง
หรือทุกสิ่ง เป็นแค่ภาพ มายาลวง
กาลเวลาผ่านไป แลเลือนลับ
ไม่คืนกลับ ย้อนมา ฤาหรอกสรวง
สิ่งเหล่านี้ มีแต่ ต้องตักตวง
ช้ำชอกทรวง ไม่มีอะไร ดีขึ้นมา
เพิ่งจะมา เข้าใจ ในชีวิต
วันละนิด เริ่มขึ้น จะเดินหา
แค่ความรัก ทำยังไง ให้ได้มา
ยากหนักหนา หาความรัก ที่แท้จริง
19 มีนาคม 2547 20:50 น.
ardin
สุดจะเหนี่ยว..รั้งหัวใจเขาคนนี้
สุดจะมี..แรงดึงดันสักเท่าไหร่
สุดจะพอ..กับความรักที่ให้ไป
สุดแต่ใจ..ของเธอจะเหลียวแล
รักที่ให้..กับเธอไปไหยเสีย
รักที่เพียร..คิดถึงเธอไม่แยแส
รักที่มี..กับเธอไม่ดูแล
รักที่พอ..จะแคร์หัวใจเธอ
เธอคงมี..ใครอื่นอยากจะรู้
เธอคงอยู่..ในใจฉันเสมอ
เธอคงให้..ใจเธอไม่ละเมอ
เธอคงเออ..กับใครใครแค่เพื่อนกัน
17 มีนาคม 2547 21:17 น.
ardin
ถึงตอนนี้เราจะเป็นได้แค่เพื่อน
แต่ไม่อาจจะลืมเลือนเธอไปได้
แค่เป็นเพื่อนจริงหรือถามหัวใจ
ตอบเช่นไรให้ทำตามใจของตน
หากฉันคิดว่าไม่มีใครอีกแล้ว
ที่จะรัก เธอได้แผ้ว มากอย่างฉัน
แต่ความจริง เธอมีใคร อยู่ด้วยกัน
เหมือนที่ฉัน นั้นรู้สึก กับเพียงเธอ