29 กุมภาพันธ์ 2547 22:43 น.
ardin
ก็มันคิดถึง...เธอจะรู้บ้างไหม
วันใจฉันลอยไป..ไกลห่างเหลือเกิน
ฉันพยายามไล่จับ..เพื่อจะเก็บไม่ให้ห่างเหิน
อย่าปล่อยใจให้เพลิน...เที่ยวเตลิดออกไปไกล
ฉันรู้ว่าต้องรอ..กว่าจะถึงสิ่งที่ฝัน
ฉันรู้ว่าดึงดัน..ไปยังไงก็ไม่ได้
ฉันรู้ว่าต้องทำ..คือเดินไปให้ห่างไกล
เพื่อวันหน้าพบกันใหม่..จะกลับมาเป็นอย่างเดิม
19 กุมภาพันธ์ 2547 10:40 น.
ardin
วันนี้ที่ฉัน..ได้รู้ความจริงบางอย่าง
ว่าเธอคนนี้..เคียงข้างฉันมาเสมอ
ว่าเธอคนนี้..ก็มีฉันอยู่อย่างที่ฉันมีเธอ
อาจไม่เลิศเลอ..แต่รู้ว่าอยู่ในหัวใจ
เมื่อก่อนที่เธอ..ไม่เคยจะบอก
ว่าเธอคนนี้..เก็บรักฉันไว้
ว่าเธอคนนี้..ก็คิดถึงกันเสมอไป
และแอบมีไว้..ในความทรงจำ
พรุ่งนี้ที่ฉัน..จะต้องเดินจาก
ฉันอาจต้องพราก..จากเธอตลอดไป
แต่เมื่อวันนี้..ได้รู้ฉันก็สุขใจ
คงเดินจากไป..ด้วยรอยยิ้มและน้ำตา
17 กุมภาพันธ์ 2547 13:08 น.
ardin
ไม่ต้องห้ามความคิดถึง
เพราะยิ่งพึงคำนึงหา
ไม่ต้องห้ามทั้งสายตา
ที่คอยหาเธอเรื่อยไป
ไม่ต้องห้ามทุกความคิด
เพราะรู้ว่าผิดแต่ทนไม่ไหว
ไม่ต้องห้ามถึงหัวใจ
เพราะยังไงฉันก็รักเธอ
16 กุมภาพันธ์ 2547 16:31 น.
ardin
ถ้าแค่นี้ก็ท้อถอยไปซะแล้ว
คงไม่แคล้วเดินต่อไปไม่ถึงฝั่ง
ลองรวบรวมกำลังใจสุดพลัง
เมฆหมอกบังก็ตั้งหน้าเดินต่อไป
ถึงแม้พบอุปสรรคยากลำบาก
หรือต้องจากเพื่อนผองให้ห่างไกล
แต่สิ่งนี้ที่จะทำอยู่ที่ใจ
ด้วยเหตุใดก็ไม่ล้มไม่หยุดเดิน
เพราะชีวิตฉันไม่หยุดแค่วันนี้
แม้นคนดีจะดูถูกในขัดเขิน
หรือฉันนี้อาจต้องทำเป็นหมางเมิน
มันอาจเกินความเข้าใจของเธอเอย
15 กุมภาพันธ์ 2547 20:17 น.
ardin
ก็แค่พบแค่ได้เห็นแค่รู้จัก
แค่ได้ทักแค่ได้มองแค่ผิวเผิน
คงเป็นเพราะความสัมพันธ์มันแชเชิน
แค่เผอิญเป็นแค่คนที่ผ่านมา
ก็ไม่รู้จะพูดอะไรกับเธอก่อน
เมื่อเธอไม่เคยจะมองเลยมาหา
ฉันคงำด้แต่มองเธอแล้วจากมา
เพียงสบตาก็ทำให้เป็นสุขใจ
อยากจะบอกก่อนที่จะต้องจาก
ก่อนจะพรากจากกันไปไหนไหน
แต่ละคนก็คงมีหนทางไป
แต่ขอให้หัวใจเราผูกกัน
อาจจะเป็นได้แค่พี่กับน้อง
ก็อยากคล้องสายใยยิ่งกว่านั้น
แต่คงไม่มีทางเปลี่ยนความสัมพันธ์
ถ้าเธอยังไม่เปลี่ยนใจจากดวงเดิม