8 ธันวาคม 2547 16:55 น.
ardin
วันนี้แดด ส่องผ่าน ผ้าม่านขาว
สว่างวาว เรืองรอง เช้าวันใหม่
ฉันลุกขึ้น บิดขี้เกียจ ก่อนจะไป
ทำภารกิจ เริ่มวันใหม่ เหมือนเดิมเดิม
พอลงมา เตรียมพร้อม ไปทำงาน
ใจก็พาน ฝันหาเธอ ของใจเพิ่ม
ภารกิจ ใหม่ใหม่ เอามาเติม
วันนี้เริ่ม ไปหาเธอ ก่อนอื่นใด
เมื่อคืนเรา คุยกัน สารพัด
ถ้าไม่ปัด ว่ามีงาน เช้ายังไว
มีเธออยู่ ฉันเป็นสุข ไม่อยากจากไป
เพราะหัวใจ ฉันฝากไว้ ในใจเธอ
ขอแวะไป ถามไถ่ ทุกข์และสุข
ขอไปขลุก ใจดวงนี้ อยู่เสมอ
ขอแวะเยี่ยม ดูหน้า ไปพบเจอ
เพื่อเก็บไป ฝันละเม้อ คืนต่อไป
เ ธ อ เ ป็ น กำ ลั ง ใ จ ใ ห้ มี วั น ต่ อ ๆ ไป
29 พฤศจิกายน 2547 11:38 น.
ardin
....เพียงคืนนี้ที่นอนหนาว
++มองดูดาวแสงวิบไหว
....ใจมันคิดถึงลอยไป
++ฟากฟ้าไกลยังมีเธอ
....รออยู่นะที่ตรงนี้
++ทุกคืนพี่เฝ้าฝันเพ้อ
....ใยคนดีไม่มาเจอ
++รอเสมอยอดดวงใจ
....พี่เพียรฝากความคิดถึง
++ขอน้องพึงจงรู้ไว้
.....ว่าแม้อยู่สุดแดนไกล
++ความห่วงใยไม่เคยจาง
....ใจดวงนี้ล่องลอยอยู่
++อยากให้รู้ล่องลอยลาง
....แม้ล่องลอยไม่เคยจับวาง
++ล่องลอยพลางคิดถึงคนดี
15 พฤศจิกายน 2547 15:34 น.
ardin
นั่งดูภาพ หวนระลึก ถึงความหลัง
เกินกำลัง จะดึงคืน ย้อนมาได้
รูปเก่าเก่า คงอยู่เดิม ไม่เปลี่ยนไป
แต่หัวใจ เธอเปลี่ยนแปลง ไม่หวนคืน
ครั้งก่อนก่อน ตกเย็น เธอมารับ
เดินเคียงกลับ ผ่านต้นไม้ แสนร่มรื่น
เวลาผ่าน ใบไม้ร่วง ความรักกลืน
ไม่แช่มชื่น เหมือนอย่างเก่า เสมอไป
ได้ยินว่า รักแล้ว มีแต่เพิ่ม
เหมือนเพิ่งเริ่ม รักทุกวัน ถูกใช่ไหม
แต่รักฉัน ลดลง เมื่อห่างไกล
ใครก็ได้ ช่วยอธิบาย เหตุผลที
ฉันยังฝัง รากใจ ทุกความรู้สึก
ในห้วงลึก จิตวิญญาณ ไม่หน่ายหนี
มีแต่เธอ ที่เดินจาก ไม่ใยดี
ใจเธอนี้ เป็นอะไร ไม่เหมือนเคย
บางคนโทษ ฉันผิด เพราะคอยขวาง
ไม่ใจกว้าง ปล่อยเธอไป แล้วเพิกเฉย
ฉันอาจทำ บางอย่างที่ เกินเลย
แต่เธอเอ่ย ที่ฉันทำ เพราะรักเธอ
13 พฤศจิกายน 2547 16:26 น.
ardin
วันนี้อยากเขียน ก็เลยเขียน เพราะไม่รู้จะทำอะไร
พรุ่งนี้อยากอะไร ก็ยังไม่รู้ แต่นั่นก็คือพรุ่งนี้ ไม่ใช่วันนี้สักหน่อย
เราแยกระหว่างวันนี้ กับพรุ่งนี้ ด้วยอะไร ??
เวลา....คือ สิ่งที่บอกว่าโลกนี้ไม่มีวันหมุนกลับ
หนึ่งวัน...คือ ตะวันลับ ลาแสงลงตรงขอบฟ้า
หนึ่งคืน...คือ ดวงจันทร์ ที่ออกมาแย่งที่ส่องแสงกลางนภา
แล้ว วั น นี้ * กับ * พ รุ่ ง นี้
ใยต้องแยก ด้วยเวลา ใครกำหนดที
ความรู้สึก...คือ สิ่งที่สัมผัสด้วยหัวใจ
สุข...คือ ฤทัยที่เอิบอิ่มอย่างล้นปรี่
ทุกข์...คือ มืดมิดเหมือนอับจนหมดไมตรี
แล้ว วั น นี้ * กับ * พ รุ่ ง นี้
สุขรู้สึกผ่านไปเร็วรี่ ทุกข์รู้สึกอยู่อย่างยาวนาน
การกระทำ...คือ สิ่งที่แสดงออก
คอยบ่งบอก ความรู้สึก สุดประสาน
เวลาเดิน ไม่คอยท่า ทุกชั่วกาล
มีคุณค่า ต่อวิญญาณ ทุกชีวี
ต้องรักษา วันนี้ ให้ดีที่สุด
เพราะเวลา ไม่เคยหยุด สักนาที
วันนี้ผ่าน เป็นพรุ่งนี้ ไม่ย้อนวารี
จากวันเป็นปี ใช้ชีวิตให้คุ้มเอย
30 ตุลาคม 2547 16:37 น.
ardin
...เวลาผ่าน เมฆา ล่องลอยลับ
อยากสดับ ฟังเสียง ลมพัดหวน
วิหคร้อง บินขวักไขว่ ท้าทายชวน
คงจะจวน พลบค่ำ ตะวันลา
...สีส้มแก่ แปรเปลี่ยน เป็นดำมืด
เข้ารุกครืด เคลือบคลาน ทั่วเวหา
ศศิธร จรัสแจ่ม กลางนภา
แทนสุริยา ที่ถอยล่า ลงนที
...เสียงจิ้งหรีด เรไร แซ่ซ้องขับ
สอดเสียงรับ ฟังเสนาะ ไปถ้วนถี่
แม้นต้องอยู่ โดดเดี่ยว กลางไพรี
แต่ยังมี ธรรมชาติ สราญใจ
...เมื่อรุ่งเช้า แรกเริ่ม ด้วยสายหมอก
เหมือนดั่งลอก สรวงสวรรค์ จากชั้นไหน
อยู่บนยอด ของหน้าผา มองออกไป
สุดเหลือล้ำ แสงอำไพ เกินพรรณนา
...ความร้อนแรง เพราะแสงแดด ที่สาดส่อง
ยังไม่พร่อง ความงดงาม ถวิลย์หา
เดินทางไกล แต่สุดคุ้ม ที่ได้มา
เก็บไว้แต่ ความทรงจำ แล้วจากไป
Lovers
0 คน เลิฟardin
หน้าส่วนตัว
1082
