2 เมษายน 2549 19:02 น.
ardin
ฉันสะดุด แรกเห็น เธอคนนี้
ดูเข้าที ไม่สวยงาม อย่างใครเขา
แต่ยิ่งมอง ยิ่งน่ารัก พาใจเรา
ให้มัวเมา เดินตกหลุม รักของเธอ
ฉันเฝ้ามอง ทุกท่าทาง เดินยืนนั่ง
หูก็ฟัง สำเนียง เสียงเอือนเอ่อ
ยิ่งเธอยิ้ม นิดหน่อย พาละเมอ
กลับมาเพ้อ ไม่เป็นอัน ทำอะไร
เธอสั่งงาน ฉันรับคำ ไปซื่อซื่อ
ไม่รู้บื้อ หรือใจลอย ไปถึงไหน
ลักยิ้มเธอ ก่อกวน ป่วนหัวใจ
ยิ้มทั้งตา สื่อข้างใน ให้ยิ้มตาม
พอได้มี โอกาส คุยเรื่อยเปื่อย
ฉันก็เจื้อย ปากไว ไหลลุกลาม
อำเธอบ้าง หลอกเล่นบ้าง จนเกินงาม
เพื่อนต้องปราม ว่าเกินไป แล้วนะแก
ค่อยรู้สึก ว่าเธอคง ไม่ชอบใจ
ไอ้นี่ใคร มาโกหก ไม่อยากแล
เพิ่งรู้จัก นิสัย ก็แสนแย่
สุดจะแก้ เพราะยิ่งทำ ยิ่งเลวลง
ฉันเลยพลัน ถอยออกมา มองห่างห่าง
เธอจ้องมา ฉันหลบข้าง ไม่สบตรง
บอกตัวเอง รักนี้ คงต้องปลง
เพราะกลัวว่า สายตา จะสื่อใจ
ฉันคอยแอบ มองดู ในรอยยิ้ม
ที่คอบทิ่ม หัวใจฉัน ให้อ่อนไหว
เธอน่ารัก ใจดี และจริงใจ
รู้จักเธอ ไม่ทันไร รักเต็มเต็ม
13 พฤศจิกายน 2548 14:11 น.
ardin
คำล้ำลือ กล่าวขาน สะพรึงจิต
จากลูกศิษย์ ทุกรุ่น ถ้อยเรียกหา
ทั้งหัวเราะ ทั้งร้องไห้ มากน้ำตา
เป็นที่มา แห่งตำนาน การเล่าเรียน
ด้วยพากเพียร เหน็ดเหนื่อย แสนสาหัส
ต้องค่อยหัด ฝึกฝน การอ่านเขียน
ศัพท์ใหม่ใหม่ มากมาย ค่อยลอกเลียน
แล้วแปรเปลี่ยน สิ่งต่างต่าง เป็นเข้าใจ
ห้องเลคเชอร์ นั่งฟัง อาจารย์สอน
แอบงีบนอน เล็กน้อย พอกระไส
เรียนรู้บ้าง หลับบ้าง ขำขำไป
เวลาสอบ อ่านหนังสือ กองมหึมา
ศิษย์ขอน้อม รำลึก ในดวงจิต
ครูสร้างศิษย์ ให้ความรู้ มากเนื้อหา
เพื่อจะได้ ใช้เป็น เคล็ดวิชา
ในภายหน้า ช่วยเหลือคน และสังคม
19 กันยายน 2548 14:00 น.
ardin
เชื่อแล้วเธอ ว่าใจ หมุนตามกาล
เวลาผ่าน ใจเธอ ก็ลอยหาย
ทำให้ใจ ฉันนี้ แทบมลาย
เพราะฝากใจ ร้อยเป็นสาย เกี่ยวกับเธอ
ทำไมฉัน ต้องมารัก หนุ่มหน้าซื่อ
ไม่รู้ชื่อ คบด้วยใจ สุดเฝ้าเพ้อ
แรกทีเดียว ก็ทุ่มไป ฝันละเมอ
คบเป็นเกลอ คงสายไป แล้วละนาย
มาวันนี้ บอกว่า คิดแค่เพื่อน
ไม่เคยเอื้อน เอ่ยอะไร แฝงความหมาย
จากวันนี้ จะจำไว้ จนวันตาย
ว่าอย่าเชื่อ น้ำคำชาย ที่หลอกลวง
18 กรกฎาคม 2548 17:35 น.
ardin
ในโลกแห่งความจริง
ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ
ดูเหมือนเป็นตัวมาร
เมื่อต่อต้านความเป็นจริง
ในโลกแห่งความฝัน
ดูเหมือนฉันมีทุกสิ่ง
ความฝันงดงามยิ่ง
ได้แนบอิงเธอเคียงกาย
นั่งดูแต่รูปเธอ
แล้วก็เพ้อใจลอยหาย
คิดถึงไม่รู้วาย
จะเป็นจะตายก็เพราะเธอ
นั่งเรียนไม่รู้เรื่อง
ไม่กระเตื่องมัวแต่เผลอ
สมองฝังภาพเธอ
นอนละเมอจนตกเตียง
ทุกครั้งที่เดินสวน
ใจมันรวนเหมือนมีเสียง
คอยฟังได้ยินเพียง
ดังเปรี้ยงเปรี้ยงในใจเรา
เป็นแค่คนคุ้นเคย
ไม่เกินเลยยังเหมือนเก่า
ใจเธอไม่อยากเดา
กลัวต้องเฉาตรอมใจตน
ขอเก็บรักษาเธอ
เอาไว้อยู่อย่างนี้จน
เต็มเปี่ยมคับใจล้น
ฉันจะขนมาให้เธอ
ตอนนี้มีแค่รัก
ที่ยากนักจะบอกเธอ
ก็กลัวจะต้องเก้อ
ถ้าเธอเสนอแค่เพื่อนกัน
20 พฤษภาคม 2548 19:58 น.
ardin
เวลาผ่าน ความสัมพันธ์ ก็แปรเปลี่ยน
มีทุกข์สุข หมุนเวียน เช่นนี้หนา
เดินต่อไป เรื่อยเรื่อย เหมือนเดินมา
เมื่อได้พบ ก็จากลา เช่นนี้ไป
อะไรเอ่ย ท้องฟ้าหรือ ใครลิขิต
ให้ชีวิต มีเธอ อยู่ใกล้ใกล้
อนาคต ข้างหน้า เป็นเช่นไร
ฉันขอส่ง ความห่วงใย ส่งให้เธอ
ลามาแล้ว ก็หวนกลับ ไปนอนคิด
นั่งพินิจ ไตร่ตรอง สิ่งที่เจอ
ตั้งแต่เช้า จนเย็น ก็ยังเพ้อ
ฝันหาเธอ คนเดียว วนเวียนจริง