30 เมษายน 2547 00:24 น.
ardin
กลางคืนดึก สงัด เวลานี้
ไม่รู้ที่ ในใจ มีใครไหม
อยากให้รู้ ว่าคิดถึง สุดดวงใจ
จากกันไกล ลาลับ มิกลับคืน
อยู่คนเดียว ว้าเหว่ คำนึงหา
ทอดสายตา เหนื่อยล้า แสนขมขืน
อยู่คนเดียว ใจเปลี่ยวเปลี่ยว ต้องกล้ำกลืน
อยากจะยืน ลุกขึ้น เพียงลำพัง
ขอเพียงเพื่อน สักคน เป็นที่รัก
ไว้จะพัก หัวใจ ที่คุมขัง
ต้องทนฝืน เรี่ยวแรง เป็นกำลัง
เหนื่อยหน่ายจัง ความเหงา ระโรยรา
19 เมษายน 2547 21:27 น.
ardin
ก้มลงมอง จากพื้นดิน ข้างบนนี้
สูงกว่าที่ ที่แห่งใด ได้เหยียบย่ำ
มองได้รอบ เห็นได้ทั่ว มิมีซ้ำ
กวาดตาย้ำ นี่แหละหนา ฝีมือคน
สุดเบื้องล่าง สายตา มีแต่ตึก
สุดจะลึก สูงต่ำ ทุกแห่งหน
ฉายให้รู้ คุณค่า ของผู้คน
ที่อดทน ก้าวล้ำ นำความเจริญ
เห็นเป็นตึก สี่เหลี่ยม เป็นร้อยร้อย
แต่ก็คล้อย ยังเห็น ว่าสวยเฉิ่น
มีอำนาจ ทรงพลัง ไม่มีเกิน
ดูแล้วเพลิน ได้เห็น เป็นบุญตา
9 เมษายน 2547 11:38 น.
ardin
อาจจะพูด..ไม่ดีใส่เธอบ้าง
อาจจะกว้าง..เกินไปเธอไม่รู้
อาจจะเป็น..แล้งน้ำใจไม่ใยดู
แต่ต้องสู้..กัดฟันทนทำแข็งใจ
เธออาจเจ็บ..จากคำพุดที่ได้รับ
เธออาจกลับ..เอาไปคิดชวนสงสัย
เธออาจช้ำ..กล้ำกลืนว่าทำไม
แต่รู้มั้ย..?? ..ฉันปวดใจที่รักเธอ
5 เมษายน 2547 22:16 น.
ardin
มิตรภาพ เลือนลา มิเลือนลับ
ยังกระชับ จับมั่น สมานฉันท์
มิตรภาพ คงอยู่ ชั่วนิรันดร์
ก็เพื่อนกัน เพื่อนตาย ตลอดไป
มิตรภาพ คิดถึง ก็มาหา
คอยส่งข่าว ทุกครา ยามหวั่นไหว
มิตรภาพ มีเรื่องใด ให้ทุกข์ใจ
แสนห่วงใย คอยรับฟัง ไม่ทิ้งกัน
มิตรภาพ เชื่อมโยง เราเอาไว้
คงอยู่ได้ ในโลก ที่แข่งขัน
มิตรภาพ รู้จักให้ และแบ่งปัน
ทุกสิ่งพลัน เรื่องร้าย กลายเป็นดี
มิตรภาพ ศรัทธา และเชื่อมั่น
เข้าใจกัน สุขใจ เกษมศรี
มิตรภาพ มีให้กัน แล้วเปรมปรีดิ์
สุขฤดี เกิดรอยยิ้ม ในหัวใจ
2 เมษายน 2547 18:24 น.
ardin
เที่ยวน้ำตก ป่าละอู ในครานี้
เพิ่งได้มี โอกาส อย่างที่ฝัน
ลงเล่นน้ำ เพลิดเพลิน สนุกกัน
แวดล้อมพลัน ฝูงปลา รอบรอบกาย
น้ำใสใส ไหลริน เรื่อยเรื่อยผ่าน
เสียงซ่าซ่าน น้ำกระเซ้น แลรินไหล
นั่งโขดหิน แช่เท้า แสนสบาย
สำราญกาย ขอพักใจ มิกลับคืน
มองรอบรอบ มีผีเสื้อ บินมาเกาะ
เลยลัดเลาะ แอบไปดู อย่างสงสัย
ปีกของมัน เป็นสีฟ้า จุดดำลาย
เดี๋ยวบินไป เรามอง ดูสบายตา
แสงแดดส่อง ร้อนแรง ไปสักนิด
แต่มีเมฆ เลยมาปิด ค่อยช่วยหน่อย
แสงอาทิตย์ สาดทอ มาน้อยน้อย
สายลมพร้อย พัดโชย โรยราใจ