22 มีนาคม 2547 14:06 น.
ardin
ไม่เข้าใจ ความคิด ประสาโลก
ที่โยกโยก โครงเครง ตามกระแส
ใจคนนี้ ช่างรวดเร็ว จะเปลี่ยนแปร
และรวนแร ตามไม่ทัน เลยจริง
เธอลองคิด ในแง่ดี ของชีวิต
เธอลองคิด จ้องมอง ทุกทุกสิ่ง
เธอลองคิด ว่าตัวเอง ดีจริงจริง
หรือทุกสิ่ง เป็นแค่ภาพ มายาลวง
กาลเวลาผ่านไป แลเลือนลับ
ไม่คืนกลับ ย้อนมา ฤาหรอกสรวง
สิ่งเหล่านี้ มีแต่ ต้องตักตวง
ช้ำชอกทรวง ไม่มีอะไร ดีขึ้นมา
เพิ่งจะมา เข้าใจ ในชีวิต
วันละนิด เริ่มขึ้น จะเดินหา
แค่ความรัก ทำยังไง ให้ได้มา
ยากหนักหนา หาความรัก ที่แท้จริง
19 มีนาคม 2547 20:50 น.
ardin
สุดจะเหนี่ยว..รั้งหัวใจเขาคนนี้
สุดจะมี..แรงดึงดันสักเท่าไหร่
สุดจะพอ..กับความรักที่ให้ไป
สุดแต่ใจ..ของเธอจะเหลียวแล
รักที่ให้..กับเธอไปไหยเสีย
รักที่เพียร..คิดถึงเธอไม่แยแส
รักที่มี..กับเธอไม่ดูแล
รักที่พอ..จะแคร์หัวใจเธอ
เธอคงมี..ใครอื่นอยากจะรู้
เธอคงอยู่..ในใจฉันเสมอ
เธอคงให้..ใจเธอไม่ละเมอ
เธอคงเออ..กับใครใครแค่เพื่อนกัน
17 มีนาคม 2547 21:17 น.
ardin
ถึงตอนนี้เราจะเป็นได้แค่เพื่อน
แต่ไม่อาจจะลืมเลือนเธอไปได้
แค่เป็นเพื่อนจริงหรือถามหัวใจ
ตอบเช่นไรให้ทำตามใจของตน
หากฉันคิดว่าไม่มีใครอีกแล้ว
ที่จะรัก เธอได้แผ้ว มากอย่างฉัน
แต่ความจริง เธอมีใคร อยู่ด้วยกัน
เหมือนที่ฉัน นั้นรู้สึก กับเพียงเธอ
14 มีนาคม 2547 16:58 น.
ardin
ฉัน ก็เป็น เพียงคนธรรมดา
อยากจะพา ชีวิต ให้สุขสันต์
จะอย่างไร ก็ต้องตาย ในสักวัน
บอกกับฉัน สักนิด คิดอย่างไร
ว่าเห็นฉัน เป็นแค่เพื่อน หรือคนรัก
ฉันอยากทัก เธอทุกเมื่อ ยามชิดใกล้
รักแต่เธอ ให้แต่เธอ ความห่วงใย
เธอจะว่า อย่างไร ช่วยตอบที
11 มีนาคม 2547 14:12 น.
ardin
ทนจมอยู่กับความทุกข์แสนลำบาก
สุดเหนื่อยยากก็ต้องทนทำมันไป
แค่อยากหนีอยากบินให้สุดไกล
ตามที่ใจเรียกร้องและต้องการ
แต่ความจริงก็คือความเป็นจริง
สิ่งที่คิดต้องทิ้งแค่ความฝัน
เกิดมาแล้วเป็นคนทุกสิ่งพลัน
อยู่ในกรอบแห่งชีวิตความเป็นจริง