2 กันยายน 2545 08:32 น.
ani-sa
..... มันคือความว่างเปล่า
อยู่กับความเงียบเหงา...น่าใจหาย
ก่อนเคยรักแอบอิง..พิงกาย
แต่วันนี้กลับกลาย..คล้ายๆสายลม
......ไม่อาจแม้จะใคว่คว้า....
แม้ใกล้เพียงตา...มิอาจเป็นเจ้าของ
ทำใจยอมรับอย่าง..จำยอม
หากเราเป็นเจ้าของ..คงได้ครองเคียงคู่กัน
31 สิงหาคม 2545 09:16 น.
ani-sa
ถึงคิมฮุนจู
เธอรู้ไหมว่าความรักเป็นหนึ่งในหลายสิ่ง ที่เราไม่อาจซ่อนเร้นได้ ยิ่งปกปิดเอาไว้เท่าไรมันก็ยิ่งโพล่ขึ้นมา แต่เรามักที่จะซ้อนเร้นมันไว้อยู่เสมอ
แม้บางครั้งเรารู้สึกเหมือนว่า ความรักมันอาจจะดูห่างไกลเสียเหลือเกิน จนยากจะคาดเดาได้ว่า เราจะได้มีโอกาสสัมผัสมันเมื่อไร บางครั้งเราทำได้แค่รอและหลายๆครั้งที่รู้สึกท้อแท้ แต่เราก็ยังปราถนาที่จะได้มันมาอยู่ดี
ความรักมีอยู่ในความรู้สึกของทุกคน หลายคนพยายามเสาะแสวงหาไขว่คว้า โดยที่บางครั้งยังไม่รู้เลยว่า มันได้เข้ามาอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง แต่เราต่างหากที่มักจะเป็นฝ่ายไม่ยอมรับมัน และชอบที่จะตั้งกฎเกณฑ์ปิดกั้น ตัวเองกับความรักอยู่เสมอ
หลายคนให้นิยามความรักว่า......ความรักไม่มีตัวตน ความรักไม่มีอาณาเขต ความรักไม่การครอบครอง ความรักคือสุข และความรักคือความเจ็บปวด.......แล้วความรักมันคืออะไรกันแน่..?
แต่ถ้าหากเราเฝ้าถามตัวเองอยู่เสมอ ในแต่ครั้งเราก็มักจะได้คำตอบไม่เหมือนแม้แต่ครั้งเดียว บางครั้งก็ดูแจ่มชัด บางครั้งก็ดูเลอะเลือน แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไรก็ตาม มันก็จะยังคงอยู่กับเราตลอดไป
จากใจจริง
ฮันสงหย่วน
ลงวันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 2002 เวลา 03.45 น.
30 สิงหาคม 2545 08:00 น.
ani-sa
...........วันนี้เธออยากเป็นแค่..เพื่อน
หลายครั้งที่ เผลออยากเปลี่ยน เป็นมากกว่านั้น
แต่สิ่งดีที่มีให้ มันอยู่บนพื้นฐาน ของ...เพื่อน...กัน
ทำให้ฉันอัดอั้น ไม่อยากพูดมัน...กลัวไม่สบายใจ
..........บ้างครั้งอาจดูเหมือนไม่รัก
บ่อยครั้งนัก ที่แกล้งตีจาก...ผลักไส
จำเป็นต้องทำอย่างนั้น..ทั่งที่วุ่นวายใจ
เพราะความมีน้ำใจ ที่ให้มันมากมาย...ไม่อยากทำร้ายกัน
..................................................................................
เป็นเพื่อนกันดีแล้ว อย่ารักเพราะอยากให้ฉันแทนที่ใครเลย
เจ็บปวดจะตายหากเธอเจอใครที่ดี แต่ต้องมากังวลในเรื่อง
ของฉัน ไม่อยากเป็นภาระให้แก่กัน เป็นเพื่อนให้กัน....
รักของฉันไม่ได้น้อยลง....รักเธอ
28 สิงหาคม 2545 17:23 น.
ani-sa
ถึงคิมฮุนจู
เธอรู้ไหมว่าความรักเป็นหนึ่งในหลายสิ่งที่เราไม่อาจซ่อนเร้นได้ ยิ่งปกปิดเอาไว้เท่าไรมันก็ยิ่งโพล่ขึ้นมา แต่เรามักที่จะซ้อนเร้นมันไว้อยู่เสมอ
แม้บางครั้งเรารู้สึกเหมือนว่า ความรักมันอาจจะดูห่างไกลเสียเหลือเกิน จนยากจะคาดเดาได้ว่า เราจะได้มีโอกาสสัมผัสมันเมื่อไร บางครั้งเราทำได้แค่รอและหลายๆครั้งที่รู้สึกท้อแท้ แต่เราก็ยังปราถนาที่จะได้มันมาอยู่ดี
ความรักมีอยู่ในความรู้สึกของทุกคน หลายคนพยายามเสาะแสวงหาไขว่คว้า โดยที่บางครั้งยังไม่รู้เลยว่า มันได้เข้ามาอยู่ใกล้ๆเรานี่เอง แต่เราต่างหากที่มักจะเป็นฝ่ายไม่ยอมรับมัน และชอบที่จะตั้งกฎเกณฑ์ปิดกั้น ตัวเองกับความรัก อยู่เสมอ
หลายคนให้นิยามความรักว่า ความรักไม่มีตัวตน ความรักไม่มีอาณาเขต ความรักไม่การครอบครอง ความรักคือสุข และความรักคือความเจ็บปวด แล้วความรักมันคืออะไรกันแน่ แต่ถ้าหากเราเฝ้าถามตัวเองอยู่เสมอ ในแต่ครั้งเราก็มักจะได้คำตอบไม่เหมือนแม้แต่ครั้งเดียว บางครั้งก็ดูแจ่มชัด บางครั้งก็ดูเลอะเลือน แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไรก็ตาม มันก็จะยังคงอยู่กับเราตลอดไป
จากใจจริง
ฮันสงหย่วน
ลงวันที่ 5 เมษายน ค.ศ. 2002 เวลา 03.45 น.
หน้าส่วนตัว
596
