21 มิถุนายน 2549 21:16 น.
Angle of my heart
เพิ่งรู้นะว่าตอนนี้พี่ชายได้ตำแหน่งใหม่....เป็นคนดูแลเสือน้อย กะ สิงโต ณ.สวนสัตว์แห่งหนึ่งไม่ไกลนัก แต่ถ้ามีคนที่ไปด้วยอยู่ใกล้ๆก็คงจะดีไม่น้อยเลยนะ อย่าน้อยเราก็ได้ยินเสียงหัวเราะ ได้เห็นรอยยิ้ม เห็นเสือน้อยมีความสุข พี่ก็สุขไปด้วยนะ ดีใจนะที่ชอบ วันนี้แม่ก็ถามอีกนะตัวเอง .... (ไม่บอกดีกว่า)
ไว้เจอตัวค่อยเล่าให้ฟัง เก็บความอยากรู้ไว้ก่อนนะจ๊ะยอดรัก
พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันอีกแล้วซินะ ขึ้นดึกใช่ป่าว เด๋วไปหม่ำไอติมกันนะตัวเอง
คิดถึงจังเลย ฝนที่ตกทางนี้พัดพาความรู้สึกดีๆไปให้เสือตุลา
นี่เป็นกระทู้ที่ 2 ที่เอื้อนเอ่ย ไม่รู้ว่างานยุ่งไหมนะคนดี อยากให้พักบ้างนะรู้ไหม เพราะตัวนอนก็ไม่เป็นเวลา เป็นห่วงนะจ๊ะ
4 มิถุนายน 2549 16:55 น.
Angle of my heart
ภาพคืนวันแห่งอดีต หวนคืนสู่จิตใจ ล่วงเลยผ่านมาถึง 15 ปี (โดยประมาณ)
เหมือนว่ามีอะไรมาดลใจ จากคืนวันที่พบเจอครั้งแรกเพียงเพื่อผ่านไป
จากนั้นอีกประมาณเกือบเดือนหรือสองเดือน เราก็มาพบกันอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มีการพูดคุยกันมากกว่าก่อน พร้อมรำลึกเรื่องราวในวันวานที่เลยผ่าน
เพิ่งรับรู้เรื่องราวต่างๆของกันและกัน และสารพันปัญหาที่มากมาย ที่ถ่ายทอดออกมา อย่างหมดเปลือก
การที่เราห่างกัน อาจเป็นเพราะคนๆหนึ่งไปเรียนต่างจังหวัด อีกคนอยู่ที่นครสวรรค์ ติดต่อทางจดหมาย
และค่อยๆห่างไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ โดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง
แต่เธอ....คนนั้นก็แกร่งมากที่สามารถฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ในช่วงแห่งวัยวุฒิ และคุณวุฒิ สภาพจิตใจที่เข้มแข็ง และภาระที่หนักอึ้ง ที่สาวน้อยคนหนึ่งจะรับได้
สภาพบ้านที่แตก ในวันนี้คำพูดต่างๆพร้อมน้ำตาได้รินไหลด้วยความภูมใจในสิ่งที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะมายืนอยู่ ณที่แห่งนี้
ถือว่าเป็นคนที่แกร่งมากเลย อาจจะมีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่จะเเกร่งเท่านี้
การที่เราได้มาพบเจอและพุดคุยกันในวันนี้ พร้อมกับเรื่องราวในอดีต ตั้งแต่วันที่ต่างแยกห่างออกจากกัน
ในปี 2534 นับว่าเป้นปีแห่งการห่างจากกัน ด้วยเหตุแห่งการหาความรู้ ในสัญญากันและกันห่างหาย
ทั้งทางจดหมายและอื่นๆ โดยที่ไม่สามารถล่วงรู้เลยว่าเกิดอะไรกับเขาคนนั้นบ้าง
จนมาในปี 2549 ได้มาเจอะเจอ พร้อมกับการประหลาดใจ+กับเซอร์ไพสืสุดๆเลย
จะว่าไปก็มีเหตุให้ตรงกับดวงเหมือนกันนะ
คงจะให้....น้องสาวคนนี้ แกร่งกับใจที่เข้มแข็ม และฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆที่หนักหนาสาหัสเกินกว่าผู้หญิงด้วยวัยขณะนั้น
นึกไม่ออกเลยว่าหากเธอไว้ทรงผมเช่นเดียวกับวันวาน วันนี้คงจะเหมือนกับระเบียบรัตน์แน่เลย
วันนี้ด้วยวัยที่สวยสดใส แก่นและห้าวดังเดิม รอยยิ้ม แววตา คือสิ่งที่เป็นตัวเธอที่สุด ภาพแห่งวันวานกับวันนี้ ความห้าว แก่น ยังคงมีเหมือนเดิมอาจจะแฝงด้วยความน่ารักซ่อนเปรี้ยว และความโรแมนติกในที
ฝ่ามือที่อ่อนนุ่มต่างกระชับเกาะกุมกันก้าวเดินไป......
ด้วยความที่ลำบากและต้องรับภาระหลายๆอย่าง เม็ดเงินทุกบาททุกสตางค์ของเธอช่างมีค่าและความหมาย ยินดีกับทางที่เธอได้เลือกเดินแม้จะเริ่มด้วยปัญหาอุสรรคนานาประการแต่เราก็ยังคงมีรอยยิ้มให้แก่กันและกันได้
อาจจะไม่ใช่เนื้อหาหลักๆของทุกเหตุการณ์ทั้งหมด แต่เป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์
หน้าส่วนตัว
930
