11 กรกฎาคม 2545 20:54 น.
Angelyui
คิดถึงจัง...คนดี
ป่านนี้เธออยู่ที่ไหน
หากไม่รบกวนจนเกินไป
โทรมาได้ไหม..คนดี
คิดถึงจัง..คืนนี้
คนดี..เธอสบายดีใช่ไหม
หมดรัก..หมดไมตรีแล้วหรือไร
ทำไม..จึงไม่โทรมา
........................
9 กรกฎาคม 2545 21:31 น.
Angelyui
พ่อจ๋า..พ่อ ลูกท้อเหลือเกิน
กับชีวิตที่ยับเยิน..
ลูกต้องเดินเพียงลำพัง
ไร้คนคอยชี้แนะ..
และไร้ใครช่วยสร้าง
ไร้คนคอยนำทาง..
ต้องก้าวย่างแต่ผู้เดียว
เปลี่ยวใจใครจะรู้
หมดแรงสู้ใครจะเห็น..
ไร้คนที่จะเป็น..
กำลังใจได้อย่างพ่อ
................
9 กรกฎาคม 2545 21:20 น.
Angelyui
อยากใกล้ชิด..อยากยินเสียง
อยากเคียงข้าง..ไปไหนๆ
อยากคอยให้..กำลังใจ
อยากอยู่ใกล้..ไม่ห่างเลย
9 กรกฎาคม 2545 21:12 น.
Angelyui
หนทางที่หวังไว้ยังยาวไกล..
แต่ฉันจะฝ่าฟันไปให้ถึง
จุดหมายใช่เพียงปริญญาใบหนึ่ง
แต่..ที่ลึกซึ้งเกินกว่า..
คือการดำรงตนให้สมกับคำว่า..
บัณฑิตผู้ทรงค่าของสังคม