16 กรกฎาคม 2545 22:26 น.
Angelyui
วันเวลาที่เปลี่ยนไป
แต่ความจริงใจที่ให้ไม่จืดจาง
ยามใดเคว้งคว้าง..
พร้อมจะเคียงข้างให้กำลังใจ
เพราะเธอคือเพื่อน..
ไม่เคยลืมเลือนผลักไส
ศรัทธา อาทร ห่วงใย
ให้แล้วไม่รับกลับคืน
ห่างเหินใช่ว่าจะห่างหาย
ห่างไกลใช่ว่าจะเป็นอื่น
มิตรภาพของเรายังยั่งยืน
ยังไม่เคยลืมเพื่อนที่แสนดี..
16 กรกฎาคม 2545 22:12 น.
Angelyui
หากวันใดเธอเหงา
ว่างเปล่าเดียวดายในทุกที่
หวนกลับมาเถิดนะคนดี
แม้ชั่วนาที..ที่พบกัน
มาให้เห็นแววอุ่นในดวงตา
แม้ว่าจะมิได้มาหยุดอยู่ที่ฉัน
มาให้พอรู้ว่า เรายังคงผูกพัน
และพอจะเป็นกำลังใจให้กัน..
ตลอดไป
16 กรกฎาคม 2545 22:03 น.
Angelyui
ถึงอยู่ไกล ฟากฟ้า มหาสมุทร
มิอาจฉุด หัวใจ ให้หน่ายหนี
ขอแค่ใจ ยังรัก และภักดี
แม้สิบสี่ล้านไมล์ ไม่ไกลเลย
...........................
16 กรกฎาคม 2545 21:58 น.
Angelyui
แค่เพียงเริ่มต้น...
เธอยังสับสนขนาดนี้
แล้วถ้าหากเราคบกันนาน..เป็นปี
เธอคนดีไม่แย่หรืออย่างไร
บอกแล้วว่ามีเธอ..
เธอนะเธอ..ว่าฉันจะมีใหม่
ก็มีแล้ว..มีเธอเคียงข้างใจ
ขอได้ไหม..ขอคนดีอย่าระแวง
....................
16 กรกฎาคม 2545 21:47 น.
Angelyui
..อยากกลับไปหาพ่อและแม่
บอกว่ารู้สึกท้อแท้และไม่ไหว
อยากกลับไปหาความอาทรและห่วงใย
ที่พ่อแม่เคยมีให้เสมอมา..
แต่บอกตัวเองว่าต้องอยู่ที่นี่
ยังต้องก้าวไปตามหนทางที่ปรารถนา
ยังต้องพยายามเพื่อให้ได้มา..
ถ้าหากยอมอ่อนล้า..ก็จะล้มลง
แล้วหนทางที่วาดไว้
ซึ่งยังไกลแสนไกล และสูงส่ง
ต้องการก้าวย่างที่มั่นคง
หากยอมล้มลงแล้วจะเหลืออะไร
และต่อไปต้องเติบใหญ่..
ต้องหัดทำใจให้ยอมรับความสับสน
ต้องยอมรับความเป็นจริงของผู้คน
ต้องอดทนหัดเฉยชาและทำใจ
...จึงไม่ได้กลับไปหาพ่อและแม่
ยอมทนท้อจนกว่าลูกจะรับได้
ทั้งๆที่อยากกลับไปให้พ่อแม่ปลอบใจ
แต่ทำได้..เพียงปลอบโยนใจตัวเอง..
........... ^o^ .......
หน้าส่วนตัว
810
