20 ตุลาคม 2550 16:05 น.
Alphilic
รู้...ศาสตรา อาวุธ หาใดเปรียบ
รู้...มิมี ใครเทียบ แสนยาได้
รู้...ยังแพ้ แก่เธอ อยู่ร่ำไป
รู้...พ่ายคำ ยิ่งใหญ่ ในแดนดิน
รัก...จรรโลง โลกนี้ สีสดใส
รัก...ห่างหาย หดหู่ ให้ถวิล
รัก...เพียงเธอ จ่อมจม เกินใจจินต์
รัก...ตราบสิ้น ดินฟ้า มามลาย
ฤๅ...สิ่งใด เทียบได้ ซึ่งความรัก
ฤๅ...ใครจัก เคียงชิด ไม่ห่างหาย
ฤๅ...มีสิ่ง ยืนยง ไม่เปลี่ยนไป
ฤๅ...เทียบเท่า หัวใจ ที่ให้เธอ
ลืม...ความทุกข์ ความเหงา และเศร้าจิต
ลืม...ความคิด หยุดที่ เธอเสมอ
ลืม...ทุกสิ่ง ทุกคน ที่เคยเจอ
ลืม...ว่าฝัน ละเมอ หรือเรื่องจริง
10 ตุลาคม 2550 16:09 น.
Alphilic
สองมือเอื้อม คว้าไป ตามใจฝัน
หวังสักวัน พบใคร ที่ใฝ่หา
ไม่ท้อถอย รอคอย วันเวลา
ไม่อาจละ สายตา จากฟ้าไกล
นานเท่าใด จิตใจ ไม่อาจรู้
เหม่อมองดู สรรพสิ่ง บนฟ้าใส
แต่ไม่เคย เห็นเงา ของผู้ใด
นางฟ้าเจ้า อยู่ไหน ช่วยบอกที
พอเสียเถิด เลิกแล้ว มองท้องฟ้า
ละสายตา กลับสู่ พื้นดินนี่
พบสายตา งามซึ้ง ดุจเทพี
เธอคนนี้ ที่ใจ เลือกจับจอง
เพราะมัวมอง ท้องฟ้า จึงไม่เห็น
คนข้างกาย งามเด่น ไม่เป็นสอง
ดุจนางฟ้า ในฝัน เคยใฝ่ปอง
ฤๅจำลอง มาจาก จินตนา
แต่เธอมี อยู่จริง ณ ตรงนี้
ใช่เพียงมี ในฝัน ให้ครวญหา
ไม่ต้องเอื้อม ฤๅสอย คอยเวลา
เพราะเธอคือ นางฟ้า ในแดนดิน
หน้าส่วนตัว
1122
