เรากับนายคือ My Friend ตอน วันปฐมนิเทศ

alohatanuki

นี่ก็เป็นเรื่องแรกของผมช่วยให้คำแนะนำติชมด้วยนะครับ    
    
          เอ้าทุกคนมาตั้งแถวตรงนี้ตามห้องของตัวเองด้วยนะ เสียงชายร่างใหญ่ที่ดูจากท่าทางแล้วน่าจะเป็นครูที่สอนวิชาพละศึกษา กำลังตะโกนให้นักเรียนทุกคนมาเข้าแถวตามห้องที่แต่ละคนได้ทราบมาก่อนหน้านี้ 
          ที่แถวของห้อง ม.4/1 ตอนนี้ได้มีผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ตัวขาวมายืนอยู่ที่หน้าสุดของแถว ตามด้วย ผู้ชายรูปร่างสูงแต่ท้วม ท่าทางร่าเริงสดใสกำลังทำความรู้จักกับคนอื่นๆ จนในที่สุดก็หันมาทักทายคนข้างหน้าเขา  สวัสดีครับผมชื่อเต้ยครับ แล้วคุณชื่ออะไรเหรอครับ ชายร่างท้วมกล่าวขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม  มาส  หัวแถวตอบ ยินที่ที่ได้รู้จักนะครับมาส  ชายร่างท้วมกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มที่เหมือนไม่รู้สึกถึงคำพูดที่ฟังดูไม่เป็นมิตรเมื่อสักครู่ของชายผู้นี้ 
          เอ้านักเรียนเข้าแถวกันเสร็จแล้วนะต่อไปจะเป็นการจับคู่ทำกิจกรรม ให้นักเรียนคนที่อยู่ข้างหน้าหันมาหาคนข้างหลัง เราได้คู่กันด้วยหล่ะมาส เต้ยพูดขึ้นมาด้วยความร่าเริง แต่มาสกลับรู้สึกรำคาญเจ้าเต้ยนี่เต็มทน ไม่รู้ว่ามันไปดีใจมาจากไหน มาสบ่นเบาๆ ในระหว่างที่ทำกิจกรรมเต้ยก็ยังไม่หยุดพูด(ใช้คำว่าพูดไม่หยุดจะดีกว่า)ยิ่งสร้างความรำคาญให้กับมาสเป็นอย่างมากจนในที่สุดมาสก็ทนไม่ไหว จึงตะคอกเต้ยว่านี่ หุบปากได้แล้วรำคาญ เมื่อจบประโยค ก็มีน้ำใสๆใหลออกมาจากตาของเต้ย   คนที่อยู่ข้างๆเต้ยเลยไปบอกอาจารย์  อาจารย์จึงเรียกมาสไปคุยด้วยและถูกดุ ยิ่งทำให้มาส ไม่ชอบหน้าเต้ยมากยิ่งขึ้นไปอีก
          เมื่อถึงเวลากลับบ้านมาสนึกในใจว่าวันนี้เป็นวันที่ซวยสุดในชีวิตเลยทีเดียว