18 กรกฎาคม 2551 16:53 น.
Airinho
ท่ามกลางสายลมและแสงดาว
ช่วงเวลาที่เดินผ่าน
วันเวลาที่ผมรับรู้
ผมอยากบอกคุณเหลือเกินว่ารักคุณเพียงใด
หากคำว่า รัก เหตุใดช่างยากเย็นที่จะกล่าวออกมา
ผมอยากจะขอคุณซักครั้ง
ให้มองมาที่สายตาของผมด้วยหัวใจของคุณซักครั้ง
เพื่อที่คุณจะได้รับรู้ความในใจของผมคนนี้
เก็บคำว่ารักเอาไว้โดยไม่มีทางออก
บอกผ่านสายตากี่ครั้ง
คุณก็ยังมองผ่าน
ผมจะมีทางเหลือบ้างไหมที่จะทำให้คุณได้สัมผัสความรักจากผม
ผมรอวันเวลาที่จะให้คุณได้รับรู้
ผมยังจำได้ซึ่งวันเวลาที่มีคุณ
ทุกวินาทีที่ผมได้เห็นคุณ ได้ใกล้คุณ
ผมอยากบอกคุณเหลือเกินว่ารักคุณเพียงใด
หากมีหนทางอื่นใดอีกให้คุณได้รับรู้
ผมพร้อมยินดีที่จะแลกทุกอย่าง
เก็บคำว่ารักเอาไว้โดยไม่มีทางออก
บอกผ่านสายตากี่ครั้ง
คุณก็ยังมองผ่าน
ผมจะมีทางเหลือบ้างไหมที่จะทำให้คุณได้สัมผัสความรักจากผม
ผมรอวันเวลาที่จะให้คุณได้รับรู้
ไม่อาจหยุดรักได้เลย
ไม่อาจฝืนใจที่มี
เพราะทุกนาทีผมมีแต่คุณ คนนนี้ คนเดียว
แม้นโลกใบนี้จะแปรเปลี่ยน
แม้นจักรวาลจะสูญสิ้น
แม้นผู้คนจะจางหาย
หากความรักที่ผมมอบให้คุณ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
หากมีทางใดที่จะทำให้คุณสัมผัสได้
ถึง รัก ที่ผมมอบให้...
18 กรกฎาคม 2551 16:40 น.
Airinho
ผมเดินทางราวกับหลงทางในกาลเวลา
ในช่วงวันเวลาที่มีคุณ
โลกใบนี้ความจริงมันดูช่างกว้างใหญ่
ไหนเลยสำหรับผมแล้ว ทางเดินเหลือเพียงเส้นทางที่มีคุณ
ทางเดินที่ชัดเจน
หากยากที่จะก้าวเดิน
ได้โปรดเปิดประตูออกมา
ได้โปรดขจัดสิ้นซึ่งกำแพงที่คุณวางขวางกั้นไว้
ผมรอคอยราวกับไร้ซึ่งกาลเวลา
เพียงเพื่อจะได้เดินทางสายนี้ร่วมไปกับคุณ
ผมคิดเพียงแต่ทำให้คุณปราศจากควาเสียใจ
ผมคอดเพียงแต่เรื่องที่จะทำให้คุณมีรอยยิ้ม
ผมพยายามที่จะทำและส่งไปให้ถึงคุณ
ได้โปรดทลายอุปสรรคที่คุณสร้างไว้
ได้โปรดรับไว้แม้นเพียงเล็กน้อยก็ตาม
ได้โปรดเปิดประตูออกมา
ได้โปรดขจัดสิ้นซึ่งกำแพงที่คุณวางขวางกั้นไว้
ผมรอคอยราวกับไร้ซึ่งกาลเวลา
เพียงเพื่อจะได้เดินทางสายนี้ร่วมไปกับคุณ
หากทางเดินนั้นปราศจากซึ่งคุณแล้ว
มันก็ไร้สิ้นความหมายที่จะก้าวเดิน
หากทางเดินสายใด
ไร้ซึ่งคุณเคียงข้าง ย่อมมิใช่ทางเดินที่ผมสามารถเดินไปได้
ทั้งที่ทางเดินสายนี้อยู่เพียงเอื้อมมือ
แต่ผมมิอาจก้าวเดินได้
ถึงแม้จะทุกข์ เศร้าใจ รอคอยจนไม่เหลือเวลาให้รออีก
ผมก็จะเฝ้ารอจนเวลาที่จะรอไม่มีให้ผมอีก
เพียงเพราะผมรู้ว่าหัวใจของผม
เรียกร้องสายทางเดินที่มีคุณ
13 กรกฎาคม 2551 18:18 น.
Airinho
ทางเดินที่ไร้ซึ่งผู้คน สถานที่อยู่ที่ซึ่งว่างเปล่า
ช่องว่างภายในหัวใจของผม เหตุใดจึงมีผมเพียงผู้เดียว
เหตุใดห้องนี้จึงดูเล็กลงเรื่อยไป
ผมสงสัยว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ผมสงสัยว่าทำไม
ผมอยากรู้ว่าจะหาสิ่งต่างต่างที่เฝ้ารอได้จากที่ใด
วันเวลาที่เราจะมีซึ่งกันและกัน
เพลงที่พวกเราได้ร่วมขับร้องด้วยกัน
ผมจะอยู่อย่างนี้เพื่อคุณตลอดไป
เพื่อแสวงหาความรักที่ดูเหมือนจะห่างไกล
เพื่อมอบความรักที่ผมมีอยู่ให้กับคุณ
ผมอยากจะขอภาวาเล็กน้อย
และหวังว่าความฝันของผมจะนำพาผมำปยังสถานที่แห่งนั้น
ที่ที่ผมจะได้พบคุณและได้อยู่เคียงข้างคุณ
เจ้าหญิงของผม เจ้าหญิงแห่งฟากฟ้า
เหนือซึ่งท้องทะเล เหนือซึ่งท้องฟ้า
สถานที่ที่ซึ่งฉันจะได้รักมากที่สุด
ที่ที่ผมจะได้อยู่เคียงข้างคุณ
เจ้าหญิงของผม เจ้าหญิงแห่งฟากฟ้า
ผมพยายามที่จะอ่าน ผมพยายามซึ่งจะทำงาน
ผมพยายามที่จะมีรอยยิ้มและหัวเราะกับเพื่อนเพื่อนของผม
โดยปราศจากการมีคุณอยู่เคียงข้าง
ปราศจากความคิดที่คิดถึงคุณตลอดเวลา
แต่ทว่า ผมไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เลย
ผมไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองจากการครุ่นคิด คิดถึงคุณได้เลย
ผมสงสัยว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ผมสงสัยว่าทำไม
ผมอยากรู้ว่าจะหาสิ่งต่างต่างที่เฝ้ารอได้จากที่ใด
วันเวลาที่เราจะมีซึ่งกันและกัน
เพลงที่พวกเราได้ร่วมขับร้องด้วยกัน
เจ้าหญิงของผม เจ้าหญิงแห่งฟากฟ้า
ผมจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
รอคอยความรักตอบจากคุณ
ผมขอเพียงภาวนาเล็กน้อยเท่านั้น
เพื่อหวังว่าความฝันของผมจะได้นำพามาซึ่งความเป็นจริง
ผมบอกคุณด้วยเสียงที่แผ่วแบวหากเต็มไปด้วยจิตวิญญาณ
และความเป็นจริงทั้งหมดจากหัวใจของผม
คุณคือทุกสิ่งทุกอย่าง คุณคือทั้งหมด ที่ผมเป็น ที่ผมมี
ผมกำลังพยายามเข้าใกล้ความรักที่ดูเหมือนจะห่างไกล
ในการที่จะนำมาบรรจบด้วยกัน
แต่ผมก็ยังคงหวังอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ว่าฝันของผมจะได้ก้าวผ่านกำแพงที่ขวางกั้นสู่ความเป็นจริง
เพราะว่า อีกครึ่งหนึงของดวงวิญญาณของผม คือ คุณ คุณคนเดียว
7 กรกฎาคม 2551 20:04 น.
Airinho
เธอเป็นดั่งเจ้าหญิงแห่งฟากฟ้า
เปรียบดาราอัญมณีแสนล้ำค่า
ส่องสว่างทั่วฟากฟ้าทุกคราวครา
งดงามตาแสนสุดบรรยายมา
7 กรกฎาคม 2551 19:54 น.
Airinho
เพียงแรกพบพานสบตาพาไหวหวั่น
เพราะเหตุใดใจดวงน้อยเจ้าจึงสั่น
ยิ่งเธอมองส่งยิ้มมาสุดรำพัน
ใจหวิวหวั่นด้วยสายตานางฟ้าน้อย
หน้าส่วนตัว
957
