T_T

AiRGirL

เคยรู้สึกบ้างไหม? ว่ารอบๆข้างเรา เขาไม่ได้เข้ามาเกี่ยวพันอะไรกะเราเลย เขาอยู่ในส่วนของเขาเราอยู่ในส่วนของเรา แต่ทั้ง 2 ฝ่ายมองเห็นกันได้ เหมือนจะสัมผัสกันได้ แต่ก็เข้าไม่ถึงกันสักที เคยบ้างไหม?

มีคนมารุมล้อมรอบตัวเรามากมาย มีคนมาแสดงความรักความห่วงใยกับเราอยู่มากมาย เรารู้สึกมีความสุข เราเหมือนเป็นคนสำคัญของใครต่อใคร แต่เคยรู้สึกไปเองบ้างไหม? ว่าเราหลงตัวเอง คนทั้งหลาย เข้ามาแวดล้อมรอบกายเรา คนทั้งหลายต้องการเข้ามาสัมผัสให้ถึงเรา แล้วคนทั้งหลายก็อาจจะหวังประโยชน์จากตัวเรา เคยคิดแบบนี้บ้างไหม?

วันนี้ เราโดดเดี่ยว เรายืนอยู่คนเดียวลำพังมานานแล้ว ไม่มีใครมาแวดล้อม ไม่มีใครอยากจะเข้ามาสัมผัส ไม่มีใครคอยมาไต่ถามสารทุกข์สุกดิบเราอีกเลย เราเหงา เราเหงาเหลือเกิน แล้วเราจะบอกใครได้นะ ในเมื่อตอนนี้ แวดล้อมเราไม่มีใครเหลืออีกเลย ทำไมชีวิต ถึงไม่เหลืออะไรเลย ทำไมเราถึงคิดแบบนี้ เคยคิดแบบนี้บ้างไหม?

คนบ้าๆคนนึง เขียนอะไรออกมามากมาย หวังเพียงไรรึ หวังเพื่อจะให้คนที่แวดล้อมกายได้อ่าน ได้รับรู้ แล้วเข้ามาสัมผัส มาไต่ถามความรู้สึกเหมือนที่เคย พวกเขาเหล่านั้นจะกลับมาไหม? เราไม่รู้เลย

วันพรุ่งนี้ เรายังจะเป็นแบบนี้อีกไหม เราจะรู้สึกเหงาบ้างไหม เราจะอยู่คนเดียวอีกหรือเปล่า เราไม่อยากคิดเลย ทุกเวลาของแต่ละคนมีค่า เราก็รู้สึกเช่นนั้น แล้วก็ไม่อยากไปแย่งเวลาของเขาของใครอีกเลย เราอยู่ของเราตรงนี้ ถ้าเพียงส่วนเวลาของแต่ละคนมีเราแล้วมีค่า คนเหล่านั้นเขาคงจะนึกถึงเราได้เอง เขาคงจะเข้ามาข้างกาย มาไต่ถามพูดคุยกับเราเหมือนเดิม จริงไหม?

เราจะอยู่ตรงนี้ จะไม่ไปไหน จะอยู่คนเดียว ยืนคนเดียวเหมือนที่เคยเป็นไป สักวัน ใครสักคนคงต้องการคนเหงาๆอย่างเราไปร่วมทาง (จะมีไหมเนี่ย) เราจะทำเวลาที่เรามีอยู่คุ้มค่าในส่วนของเรา เป็นไปได้เราอยากให้มันคุ้มค่ากับเขาหรือใครสักคนนึงด้วย แจ่โอกาสมันจะมาหาเราไหม 

สัญญากะตัวเอง ถ้าโอกาสวิ่งมาเมื่อไร เราคนนี้จะคว้ามันไว้ แล้วจะกอดเก็บมันไว้ ให้คุ้มค่าที่สุด แล้วก็พร้อมที่จะให้โอกาสกะคนที่เขาต้องการอีกต่อไป ว่าแต่ว่า

ตอนนี้จะมีใครให้โอกาสเราบ้างล่ะ??????????????