14 ธันวาคม 2545 01:24 น.
AiRGirL
1 ปีที่ผ่านผัน
365 วันแล้วหรือนี่
วันเดือนผ่านไปไม่ใยดี
ผ่านวันเป็นปีแล้วนี่หรือไร
สุขเศร้าเคล้าน้ำตา
ชื่นฉ่ำชุ่มชีวาโลกสดใส
หากบางวันทุกข์ตรมเศร้าใจ
ก็มองว่าทำไมผ่านช้าเหลือเกิน
มีเรื่องราวขีดเขียนเป็นบทตอน
มีอุทธาหรณ์สอนใจอยู่นานเนิ่น
มีแนวทางมีทางเลือกให้ก้าวเดิน
มีความหวังมีแรงพลังก้าวต่อไป
แม้ที่ผ่านไม่มีเธอมาแนบข้าง
แม้จะเดินอ้างว้างเหงาแค่ไหน
แม้จะเจ็บจะปวดแทบขาดใจ
แม้ไม่มีใครเห็นใจไยดี
ยืนหยัดอย่าหยุดยั้งจงเข้มแข็ง
ให้มีแรงอย่าท้อแท้อย่าหมดท่า
สู้เขาเราต้องฝืนดวงชะตา
อย่าปล่อยให้เวลาล่วงนานเกิน
16 ตุลาคม 2545 01:46 น.
AiRGirL
เหงาจังเลยนะหัวใจ
เขาไม่ใส่ใจไม่เห็นค่า
เขาบอกเราว่าเขาไม่มีเวลา
งานบ้าอะไรกันทำยันตาย
ปลอบตัวเองยามใจเหงา
อย่าไปเฝ้าพร่ำเพ้อไร้ความหมาย
คิดถึงเขาแค่ไหนก็กลับกลาย
แหลกสลายเป็นน้ำตานองหัวใจ
รักตัวเองให้มากกว่าวันที่แล้ว
รักตัวเองให้แน่แน่วเข้าใจไหม
คนที่รักตัวเองดีเพียงไร
ก็เห็นได้จากรอยยิ้มปนน้ำตา
8 ตุลาคม 2545 18:46 น.
AiRGirL
ไม่ได้ซึ้งไม่ได้รักเธอหนักหนา
ไม่เคยรู้ด้วยเธอเป็นใครมาจากไหน
ไม่เคยคิดเธอจะร้ายเพราะไว้ใจ
ไม่เคยยอมกับใครๆได้เท่าเธอ
แล้วเป็นไงวันนี้ช่างเจ็บนัก
เธอก็ผลักใสทำร้ายแถมทำเฉย
สะใจไหมล่ะ คนที่เราว่าคุ้นเคย
เขาไม่เอ่ยอะไรเลยเมื่อจากลา
เจ็บวันนี้ดีกว่านานกว่านั้น
คนคนนั้นเขาไม่สนไม่แคร์หนา
เขาไม่เคยแม้แต่รักหรอเมตตา
ก็แค่ผู้ชายใจดำๆ แค่คนเดียว
จะไปยื้อเขาทำไมเพื่อไรนี่
ในเมื่อเขาคนดีไม่เคยแคร์ไม่มาสน
เราสิเราต้องสุดจำฝืนทน
เขาก็คนที่ทำร้ายใจเพียงไร
เจ็บเพียงไหนที่ไปไว้ใจกับเขา
เป็นไงเล่าสะใจไหม เขาไม่เห้นค่า
แม้วันนี้เราต้องทนเสียน้ำตา
แล้วเขาเล่าเคยมองมาหรือดูใจ
ถึงเวลาวันนี้ต้องเข้มแข็ง
ฝึกตัวเองให้แข็งแกร่งเข้าใจไหม
ที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านแล้วไป
อย่าไปยึดติดอะไรกันอีกเลย
หน้าส่วนตัว
839
