12 เมษายน 2546 23:37 น.
aGApE
It can buy a Bed
But not Sleep
It can buy a Clock
But not Time
It can buy you a Book
But not Knowledge
It can buy you a Position
But not Respect
It can buy you Medicine
But not Health
It can buy you Blood
But not Life
So you see money isn't everything.
And it often causes pain and suffering.
12 เมษายน 2546 23:32 น.
aGApE
Don't wait for a smile to be nice..
อย่ารอคอยให้ได้รับรอยยิ้ม แล้วจึงทำดี
Don't wait to be loved, to love.
อย่ารอคอยให้มีคนรัก แล้วจึงมอบความรักแก่ผู้อื่น
Don't wait to be lonely, to recognize the value of a friend.
อย่ารอคอยจนกลายเป็นคนโดดเดี่ยว แล้วจึงเห็นคุณค่าของเพื่อน
Don't wait for the best job, to begin to work.
อย่ารอคอยให้ได้งานที่ดีที่สุด แล้วจึงเริ่มทำงาน
Don't wait to have a lot, to share a bit.
อย่ารอคอยให้มีมากๆ แล้วจึงเริ่มแบ่งปันเพียงน้อยนิด
Don't wait for the fall, to remember the advice.
อย่ารอคอยจนพบความล้มเหลว จึงจดจำคำแนะนำของผู้อื่น
Don't wait for pair, to believe in prayer.
อย่ารอคอยจนพบเนื้อคู่ แล้วจึงเชื่อในคำอธิษฐาน
Don't wait to have time, to be able to serve.
อย่ารอคอยให้มีเวลา แล้วจึงทำประโยชน์
Don't wait for anybody else pain, to ask for apologies... neither seperation to make it up.
อย่ารอคอยให้คนอื่นเจ็บปวดเสียก่อนแล้วจึงขอโทษ หรือเลิกคบกันก่อน แล้วจึงหวนมาคืนดี
Don't wait... Because you don't know how long it will takes.
อย่ารอคอย......เพราะคุณไม่รู้ว่ามันจะต้องใช้เวลานานเท่าใด
12 เมษายน 2546 23:29 น.
aGApE
1. การรักและไม่ได้รับรักตอบ เป็นทุกข์ แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนคนนั้นรู้และต้องมาเสียใจภายหลัง
2. พระเจ้าอาจจะต้องการให้เราพบคนที่ไม่ใช่..ก่อนที่จะมาพบคนที่ใช่ เพื่อเวลาเราพบคนคนนั้นแล้ว เราจะได้รู้สึกซาบซึ้งถึงพรที่ทานประทานมา
3. ความรักคือความรู้สึกที่คุณยังห่วงใยใครสักคนอยู่ แม้จะแยกความรู้สึก ความลุ่มหลง และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ออกไปแล้ว
4. สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต คือการพบคนที่มีความหมายอย่างมากสำหรับเรา แต่มาค้นพบภายหลังว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อสิ่งนั้น และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้นไป
5. เมื่อประตูแห่งความสุขปิดลง ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดขึ้น แต่เราก็มัวแต่มองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนานจนกระทั่งเรามองไม่เห็นประตูที่ เปิดไว้รอเรา
6. เพื่อนที่ดีที่สุดคือคนที่คุณสามารถนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยกันโดยไม่พูดอะไร กันสักคำ แต่สามารถเดินจากไปด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกันอย่างประทับใจที่สุด
7. เป็นความจริงที่เราไม่สามารถรู้เลยว่าเรามีอะไรอยู่จนกว่าเราจะสูญเสียมันไป แต่ก็จริงอีกเช่นกันที่เราไม่รู้ว่าเราพลาดอะไรไปบ้างจนกระทั่งสิ่งนั้นเข้ามาหาเรา
8. การมอบความรักทั้งหมดให้ใครสักคนไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะรักเราตอบ อย่าหวังที่จะได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น ก็ให้พอใจว่าอย่างน้อยมันก็ได้งอกงามขึ้นในใจของเรา
9. มีสิ่งที่คุณต้องการจะได้ยิน แต่คุณจะไม่ได้ยินมันจากปากของคนที่คุณอยากได้ยิน แต่อย่าทำตัวเป็นคนหูหนวกโดยไม่รับฟังสิ่งนั้นจากคนที่เขาบอกกับคุณจากหัวใจ
10. อย่าบอกลา ถ้าคุณยังต้องการจะพยายามต่อไป อย่าท้อใจถ้าคุณยังรู้สึกว่าคุณไปไหว อย่าพูดว่าคุณไม่รักคนคนนั้นอีกแล้ว ถ้าคุณไม่สามารถทำใจได้
11. ความรักมักมาเยือนผู้ที่ยังคงหวัง ถึงแม้ว่าจะผิดหวัง และมาเยือนผู้ที่ยังคงเชื่อ ถึงแม้ว่าจะถูกทรยศหักหลัง และจะมาเยือนผู้ที่ยังคงรัก ถึงแม้จะเคยเจ็บปวดมาก่อน
12. การที่เราจะประทับใจใครนั้นใช้เวลาแค่เพียงนาที การที่เราจะชอบใครใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมง การที่เราจะรักใครใช้เวลาเพียงชั่ววัน แต่การที่จะลืมใครนั้นต้องใช้เวลาชั่วชีวิต
13. อย่ามองใครจากหน้าตา เพราะมันอาจหลอกเราได้ อย่ามองใครจากความร่ำรวย เพราะมันไม่จีรังยั่งยืน ให้มองหาคนที่ทำให้คุณยิ้มได้ เพราะเพียงยิ้มเดียว สามารถทำให้วันที่หม่นหมองกลับสดใส ขอให้คุณพบคนที่ทำให้คุณยิ้มได้
14. มีช่วงเวลาในชีวิตที่คุณคิดถึงใครสักคนจนกระทั่งอยากดึงเขามาจากความฝัน เพื่อกอดเอาไว้ขอให้คุณได้ฝันถึงคนพิเศษนั้น
15. ฝัน ถึงสิ่งที่คุณต้องการฝัน ไป ในที่ที่คุณต้องการไป เป็นในสิ่งที่คุณต้องการเป็น เพราะคุณมีเพียงชีวิตเดียว และมีโอกาสเดียวที่จะทำทุกสิ่งที่คุณต้องการ
16. ขอให้คุณมีความสุขมากพอที่จะทำให้คุณเป็นคนอ่อนหวาน ผ่านการทดสอบมามากพอที่จะทำให้คุณเข้มแข็ง มีความเศร้าโศกพอที่จะทำให้คุณยังคงความเป็นมนุษย์ และมีความหวังมากพอที่จะทำให้คุณเป็นสุข
17. เอาใจเขามาใส่ใจเรา ถ้าคุณรู้สึกว่าสิ่งนั้นจะทำให้คุณเจ็บปวด รู้ไว้เถอะว่าคนอื่นก็เจ็บปวดจากสิ่งเดียวกันเช่นกัน
18. คำพูดที่ไม่ได้ยั้งคิดอาจก่อให้เกิดความขัดแย้ง คำพูดที่โหดร้ายอาจทำลายชีวิต คำพูดที่เหมาะกาละเทศะอาจลดความเครียด คำรักอาจเยียวยาและทำให้มีสุขได้
19. จุดเริ่มของความรักคือการปล่อยให้คนที่เรารักเป็นตัวของตัวเอง อย่าดึงเขาจากภาพความเป็นเขา มิฉะนั้นจะหมายความว่าเราเราเพียงภาพสะท้อนของตัวเราที่ปรากฎในพวกเขา
20. คนที่มีความสุขที่สุด ไม่ได้หมายความว่าเขามีสิ่งที่ดีที่สุด เพียงแต่เขาสามารถทำสิ่งที่เขามีให้ดีที่สุดได้ต่างหาก
21. ความสุขรออยู่เบื้องหน้าผู้ที่มีน้ำตา ผู้ที่เจ็บปวด ผู้ที่ค้นหา และผู้ที่พยายามแล้ว เพราะมีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่รู้จักคุณค่าของผู้คนที่ได้สัมผัสชีวิตพวกเขา
22. ความรักเริ่มต้นด้วยรอยยิ้ม งอกงามด้วยรอยจูบ และจบลงด้วยคราบน้ำตา
23. อนาคตที่สดใสมีรากฐานอยู่บนอดีตที่ถูกลืม คุณไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ดีถ้าหากไม่รู้จักปล่อยวางความผิดพลาดในอดีต และความปวดใจ
24. คุณร้องไห้ตอนคุณเกิดในขณะที่คนรอบข้างกำลังยิ้ม จงมีชีวิตอยู่เพื่อเมื่อตอนคุณตาย คุณจะเป็นคนที่ยิ้ม ในขณะที่คนรอบข้างร้องไห้ให้
12 เมษายน 2546 23:25 น.
aGApE
1. การมอบความรักแล้วไม่ได้รับรักตอบ- -เป็นทุกข์ แต่สิ่งที่ทุกข์ยิ่งกว่า คือการรักใครสักคน แต่ไม่มีความกล้าพอที่จะบอกให้คนนั้นรู้ และต้องมาเสียใจภายหลัง
2. ความรัก คือความรู้สึกที่คุณยังห่วงใยใครสักคนอยู่ แม้จะแยกความรู้สึกลุ่มหลง และความสัมพันธ์แบบรักใคร่ทางกายออกไปแล้ว
3. สิ่งที่น่าเศร้าในชีวิต คือการพบคนที่มีความหมายอย่างมากสำหรับเรา แต่มาค้นพบภายหลังว่าเรา ไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อคู่กัน และจะต้องปล่อยให้ผ่านพ้นไป
4. เมื่อประตูแห่งความสุขบานหนึ่งปิด ประตูแห่งความสุขบานอื่นก็จะเปิดออก แต่..เราก็มักจะมองประตูที่ปิดลงไปแล้วเนิ่นนาน จนกระทั่งเรามองไม่เห็นประตูแห่งความสุขบานอื่นที่เปิดรออยู่
5. เพื่อนที่ดีที่สุด คือคนที่คุณสามารถนั่งอยู่ริมระเบียงด้วยกันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรสักคำ แต่สามารถเดินจากไปด้วยความรู้สึกเหมือนได้คุยกันอย่างประทับใจที่สุด
6. เป็นความจริง ที่เราไม่สามารถรู้เลยว่าเรามีอะไรอยู่ จนกว่าจะสูญเสียไป...แต่ก็จริงอีกเช่น กันที่เราไม่รู้ว่าเราพลาดอะไรไปบ้างจนกระทั่งผลของสิ่งนั้นมาถึง
7. การมอบความรักทั้งหมดให้ใครสักคน ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเขาจะรักเราตอบ..อย่าหวังที่จะ ได้รักตอบ แต่จงรอให้มันงอกงามขึ้นในหัวใจเขา แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ก็ควรพอใจว่าอย่างน้อยสิ่ง เหล่านั้นก็ได้งอกงามขึ้นในใจของเราเอง
8. สิ่งที่คุณปรารถนาจะได้ยิน มักไม่ออกจากปากของคนที่คุณอยากให้พูด แต่อย่าทำตัวเป็นคนหูหนวกด้วยการไม่รับฟังสิ่งดี ๆ จากคนที่บอกคุณจากหัวใจ
9. อย่าบอกลา ถ้าคุณยังต้องการจะพยายามต่อไป อย่าท้อใจถ้าคุณยังรู้สึกว่าคุณไปไหว อย่าพูดว่าคุณ ไม่รักคนนั้นอีกแล้ว ถ้าคุณยังไม่สามารถ "ทำใจ"
10. ความรักมักมาเยือนผู้ที่ยังคงหวัง ถึงแม้จะผิดพลาด ความรักจะมาเยือนผู้ที่ยังคงเชื่อ ถึงแม้จะถูกทรยศหักหลัง และจะมาเยือนผู้ที่ยังคงรัก ถึงแม้จะเคยเจ็บปวดมาก่อน
11. อย่ามองใครจากหน้าตา เพราะนั่นอาจหลอกเราได้ อย่ามองใครจากความร่ำรวย เพราะนั่น ไม่จีรังยั่งยืน แต่.. ควรมองหาคนที่ทำให้คุณยิ้มได้ เพราะรอยยิ้มเพียงครั้งเดียวสามารถทำให้วันที่หม่นหมองกลับสดใสได้
12. การที่เราจะประทับใจใคร.. อาจใช้เวลาแค่เพียงนาทีเดียว การที่เราจะชอบใคร..อาจใช้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงเดียว การที่เราจะรักใคร.. อาจใช้เวลาเพียงชั่ววัน แต่การที่จะลืมใครนั้น..ต้องใช้เวลาชั่วชีวิต
13. ขอให้คุณมีความสุขมากพอที่จะทำให้คุณเป็นคนอ่อนหวาน ผ่านการทดสอบมามากพอที่จะทำให้คุณเข้มแข็ง มีความเศร้าโศกพอที่จะทำให้คุณยังคงความเป็นมนุษย์ และมีความหวังมากพอที่จะทำให้คุณเป็นสุข
14. การเอาใจเขามาใส่ใจเรา อาจทำให้คุณรู้สึกเป็นเรื่องทำให้ต้องเจ็บปวด แต่..รู้ไว้เถอะว่าคนอื่นก็เจ็บปวดจากสิ่งเดียวกันนั้นเช่นกัน
15. จุดเริ่มของความรัก คือการปล่อยให้คนที่เรารักเป็นตัวของตัวเอง อย่าดึงเขาจากภาพความเป็นเขา มิฉะนั้น..จะหมายความว่าเราต้องการเพียงภาพสะท้อนของตัวเราที่ปรากฏในตัวเขา
16. คนที่มีความสุขที่สุด ไม่ได้หมายความว่าเขามีสิ่งที่ดีที่สุด เพียงแต่เขาสามารถทำสิ่งที่เขามีให้ดีที่สุดได้ต่างหาก
17. อนาคตที่สดใส มีรากฐานมาจากการลืมอดีต เพราะคุณไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปให้ดีได้ ถ้าไม่รู้จักปล่อยวางจากความผิดพลาดในอดีต และความปวดใจ
18. คุณร้องไห้ตอนคุณเกิด ท่ามกลางรอยยิ้มของคนรอบข้าง ดังนั้น..จงมีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่น และในยามที่คุณตาย คุณจะเป็นคนที่ยิ้มในขณะที่คนรอบข้างร้องไห้ให้คุณ...
12 เมษายน 2546 23:23 น.
aGApE
เมื่อใดวิญญาณของเธอออกท่องเที่ยวไปกับสายลม ขณะนั้นเองเธอผู้อยู่โดดเดี่ยวและมิได้มีผู้ระวังก็ประทุษร้ายต่อผู้อื่นคือประทุษร้ายต่อตนเอง และเพราะความผิดอันได้กระทำขึ้น เมื่อเธอไปเคาะและรอที่ประตูของผู้บริสุทธิ์ทั้งหลาย เธอจำต้องรออยู่อย่างไม่มีใครเอาใจใส่เสียขณะหนึ่งก่อน
อาตมันในเธอนั้นเป็นประดุจมหาสมุทร มันดำรงอยู่ไร้ราคีนิรันดร และเช่นกับห้วงเวหา มันยกเฉพาะผู้มีปีกขึ้น อาตมันในเธอนั้นเป็นประดุจดวงอาทิตย์ มันไม่รู้จักทางมุดของสัตว์เล็ก หรือเที่ยวใฝ่หารังรูของงูเห่า แต่อาตมันมิได้ดำรงอยู่โดดเดี่ยวในเธอ ส่วนใหญ่ในเธอยังเป็นปุถุชน และส่วนมากก็ไม่เป็นมนุษย์ แต่เป็นเจ้าแคระไร้สารรูป ซึ่งเดินหลับอยู่ในหมอกมัวแสวงหาความตื่นของตนเอง และบัดนี้เราพูดถึงส่วนปุถุชนในตัวเธอ เพราะมิใช่อาตมัน หรือเจ้าแคระในหมอกมัวแต่ปุถุชนนั้นเองที่รู้จักอาชญากรรม และทัณฑกรรม
บ่อยครั้งที่เราได้ยินเธอกล่าวขวัญถึงผู้กระทำผิดพลาด ด้วยคำพูดประหนึ่งว่าเขาผู้นั้นมิใช่พวกเธอคนหนึ่ง แต่เป็นผู้แปลกหน้าและเป็นผู้เข้ามารังควานโลกของเธอ แต่เรากล่าวว่า ผู้บริสุทธิ์และทรงคุณธรรมก็ไม่อาจก้าวขึ้นเหนือสิ่งสูงสุดอันดำรงอยู่ในเธอแต่ละคนได้ ดังเช่นใบไม้แต่ละใบไม่อาจแปรเป็นสีเหลืองได้โดยทั้งลำต้นไม่ได้มีความรู้อย่างเงียบๆ ฉันใดผู้กระทำผิดก็ไม่อาจกระทำชั่วได้โดยปราศจากความมุ่งมาดอันแอบแฝงอยู่ในเธอทั้งหมดฉันนั้น
เธอทั้งหลายพากันเดินเข้าสู่อาตมันเป็นขบวนแถว เธอเป็นทางเดิน และเป็นทั้งผู้เดินทาง และเมื่อเธอคนหนึ่งสะดุดล้มลงนั้น เขาล้มลงเพื่อผู้อยู่ข้างหลัง โดยเตือนให้ผู้อื่นระวังก้อนหินที่ขวางทาง และเขาล้มลงเพื่อผู้ที่ไปข้างหน้า ซึ่งถึงแม้เดินไปได้โดยเร็วกว่าและก้าวเที่ยงกว่า แต่ก็มิได้เอาก้อนหินที่ขวางทางออกไปเสียด้วย
และจงจำสิ่งต่อไปนี้ด้วย แม้ว่าโลกนี้จะกดทับบนดวงใจของเธอเพียงไร ผู้ถูกฆ่านั้น จะต้องมีส่วนรับผิดในฆาตกรรมของตนเอง ผู้ถูกลักขโมย เป็นผิดด้วยในการที่ถูกขโมย ผู้ประพฤติถูกต้อง ก็มิพ้นมลทินจากการกระทำของผู้ต่ำช้า และผู้มีมือสะอาดก็แปดเปื้อนด้วยเพราะการกระทำของอาชญากร
ถูกแล้ว บ่อยครั้งที่ผู้ต้องหากลายเป็นเหยื่อของผู้บาดเจ็บ และที่ยิ่งบ่อยกว่านั้นก็คือ ผู้ที่ถูกลงทัณฑ์กลายเป็นผู้ต้องแบกรับภาระของผู้ไม่ผิด และผู้ไม่ถูกติเตียน เธอไม่อาจแยกผู้เที่ยงธรรมจากมือผู้มีอคติ และแยกผู้มีธรรมออกจากคนเลวทรามเพราะเขาทั้งหลายนั้น ยืนเผชิญแสงแดดอยู่ด้วยกัน เช่นเดียวกับเส้นด้ายดำขาวถักทออยู่ด้วยกัน และเมื่อเส้นด้ายดำขาดลง ผู้ทอก็จะตรวจดูทั้งผืน และก็จะตรวจดูหูกที่ใช้ทอด้วย
ถ้าเธอคนใดจะพิจารณาตัดสินภรรยาผู้นอกใจ ก็ขอจงชั่ง และหยั่งวัดวิญญาณของสามีนางด้วย และผู้ใดจะโบยผู้กระทำผิดก็จงมองเข้าไปในวิญญาณของเจ้าทุกข์และถ้าเธอคนใดจะลงทัณฑกรรมในนามของคุณธรรม และจะเหวี่ยงขวานตัดพฤกษาร้ายก็ขอเขาจงได้มองลึกลงไปยังรากของมัน
และเขาก็จะพบโดยแน่แท้เทียวว่า รากของต้นไม้ทั้งดีและเลว ทั้งที่มีผลและไร้ผลทั้งหมดนั้น เกี่ยวรัดกันอย่างสนิทแนบ ในท่ามกลางดวงใจอันเงียบสงบของพิภพ และเธอผู้เป็นตุลาการมุ่งความเที่ยงธรรม เธอจะพิพากษาอย่างไรสำหรับผู้ไม่ผิดตามทางโลกแต่เป็นโจรทางวิญญาณ และเธอจะลงทัณฑกรรมอย่างไร ต่อบุคคลซึ่งมีการกระทำหลอกลวงและข่มเหง แต่ขณะเดียวกัน ก็เป็นผู้ต้องทุกข์และถูกข่มเหงด้วย เธอจะลงโทษสถานใดแก่ผู้ที่มีความเสียใจสำนึกผิด ยิ่งกว่าความผิดพลาดของตนเองมากนัก ก็ความสลดสำนึกในความผิดนั้น เป็นไปตามบทบัญญัติอันเธอย่อมจะพอใจยิ่งแล้ว มิใช่หรือ เธอย่อมไม่อาจทำให้ผู้บริสุทธิ์รู้สำนึกผิด หรือปลดเปลื้องความสำนึกผิดนั้น ออกจากผู้มิผิดได้
มันจะมาเยือนในยามราตรี โดยไม่ต้องการคำเชื้อเชิญ เพื่อมนุษย์นั้นจะได้ผวาตื่นขึ้น และพินิจดูตนเอง และเธอผู้ต้องการเข้าถึงความยุติธรรม เธอจะเข้าใจได้อย่างไร ถ้าไม่คอยเฝ้าดูกรรมทั้งหลายในแสงสว่างเต็มที่
จากนั่นเท่านั้นที่เธอจะได้ทราบว่า ทั้งผู้ยืนตรงอยู่และผู้ล้มไปแล้วเป็นมนุษย์คนเดียว ยืนอยู่ในสายัญกาลระหว่างราตรีอันมืดมิดของเจ้าแคระ และทิวากาลแห่งอาตมันในตน และเธอก็จะได้เห็นว่า ก้อนหินซึ่งวางอยู่ที่เสามุมของโบสถ์นั้น มิได้มีระดับสูงไปกว่าก้อนที่วางเป็นรากฐานลึกที่สุดของโบสถ์เลยอาชญากรรมและทัณฑกรรม
หน้าส่วนตัว
675
