13 พฤศจิกายน 2546 19:12 น.
aGApE
ถ้าคนใดคนหนึ่งหยุดอยู่กับที่แล้วอีกคนหนึ่ง
ลากเส้นไปแล้วพอไม่นานมันก็จะลากเส้นมา
บรรจบกันที่จุดเดิม
เหมือนกับความรักที่ต่างคนต่างดิ้นรนแสวงหา
แล้วก็ไม่พบกับสิ่งที่แสวงหา
เจอแต่สิ่งว่างเปล่า
ถ้าหยุดอยู่กับที่ความรักก็จะวิ่งมาหา
ถ้าเราไม่ลากเส้นให้ก้าวต่อไป
ความรักก็เหมือนวงกลมหนึ่งวง
ที่เราก้าวไปแล้วมีจุดหมายอันเดียวกัน
ความรักมันจะมาบรรจบกันในจุดใดจุดหนึ่ง
ของเส้นวงกลม
ถ้าคนละจุดมุ่งหมายเส้นที่เราลาก
ก็จะกลายเป็นวงกลมคนละวง
ที่ไม่สามารถก้าวมาบรรจบกันอีกเลย
ความรักถ้าเรายิ่งวิ่งตามยิ่งค้นหา
เชื่อได้ว่าสิ่งที่เราได้มาคือความผิดหวัง
ยิ่งเดินเข้าไปยิ่งเดินหนี
แต่เชื่อเถอะว่าสักวัน
ความรักคงจะเดินเข้ามา
โดยที่เราไม่ต้องวิ่งตาม
13 พฤศจิกายน 2546 19:06 น.
aGApE
ช่างเทคนิค : ด้วยความยินดีครับ ไม่ทราบว่าพร้อมที่จะลงโปรแกรม หรือยังครับ
ลูกค้า : อืม... ไม่รู้เหมือนกันคะ บอกตามตรงว่าดิฉันไม่ค่อยรู้
เรื่องคอมพิวเตอร์เท่าไร แต่ดิฉันคิดว่าน่าจะพร้อมคะ
ไม่ทราบว่าต้องเริ่มทำยังไงบ้างคะ
ช่างเทคนิค : อันดับแรกเลยคุณต้องเปิดใจคุณก่อนครับ
ลูกค้า : ไม่มีปัญหาคะ แต่ว่าตอนนี้ฉันเปิดใช้โปรแกรมอื่นอยู่ด้วย
ไม่ทราบว่าจะมีปัญหาใน การติดตั้งไหมคะถ้าฉันไม่ได้ปิดโปรแกรมพวกนี้
ช่างเทคนิค : ไม่ทราบว่าโปรแกรมอะไรหรือครับที่กำลังเปิดใช้งานอยู่
ลูกค้า : เดี๋ยวขอดิฉันดูนิดนึงนะคะ อืม... ก็มีโปรแกรม "ความเจ็บปวดในอดีต"
"การไม่เห็น คุณค่าของตัวเอง", "ความริษยา", "ความขุ่นเคือง" และก็
"โปรแกรมความโกรธ" ทั้งหมดที่เปิดก็มีเท่านี้คะ
ช่างเทคนิค : ไม่มีปัญหาครับ โปรแกรมความรักจะค่อยๆลบความเจ็บปวดในอดีต
ออกจากระบบปฏิบัติการครับ
มันอาจจะคงอยู่ในหน่วยความทรงจำแต่ว่าจะไม่รบกวนการทำงานของโปรแกรมอื่นๆครับ
ไม่ต้องกังวล สำหรับโปรแกรมการไม่เห็นคุณค่าของตัวเองนั้นจะค่อยๆหายไปเอง
เพราะส่วนประกอบส่วนหนึ่งของโปรแกรมความรัก คือการเห็นคุณค่าของตนเอง
ส่วนนี้จะค่อยๆเข้ามาแทนที่อย่างช้าๆจนการไม่เห็น คุณค่าตัวเองหมดไป
แต่ว่าคุณเองจะต้องปิดโปรแกรมความริษยา ความขุ่นเคืองและ ความโกรธลง
เพราะโปรแกรมพวกนี้จะขัดขวางไม่ให้โปรแกรมความรักสามารถติดตั้งได้
รบกวนช่วยปิดโปรแกรมพวกนี้ ก่อนได้ไหมครับ
ลูกค้า : บอกตามตรงเลยนะคะ ดิฉันไม่รู้จริงๆคะว่าจะปิดโปรแกรมพวกนี้ยังไง
ช่างเทคนิค : เข้าไปที่ Start Menu นะครับแล้วเรียกโปรแกรมการให้อภัยขึ้นมา
ต้องเปิดโปรแกรมนี้เรื่อยๆจนกว่าความริษยา,
ความขุ่นเคืองและก็ความโกรธจะถูกลบออกไปจนหมด
ลูกค้า : ได้คะ.... เสร็จแล้วคะ
ตอนนี้โปรแกรมความรักเริ่มที่จะติดตั้งอัตโนมัติแล้วคะ แต่เอ...
นี่เป็นปกติของโปรแกรมใช่ไหมคะที่ติดตั้งด้วยตัวมันเอง
ช่างเทคนิค : ใช่ครับ แต่อย่าลืมนะครับว่านี่เป็นเพียงโปรแกรมพื้นฐานเท่านั้น
คุณจะต้องติดต่อกับหัวใจดวงอื่นๆเพื่อที่จะได้ upgrade โปรแกรมความรักให้มี
version ที่สูงขึ้น
ลูกค้า : อุ้ย.... มีข้อความผิดพลาดขึ้นที่หน้าจอ บอกว่า
โปรแกรมไม่สามารถติดต่อออก ไปสู่ภายนอกได้" ดิฉันควรทำยังไงดีคะ
ช่างเทคนิค : ไม่ต้องตกใจครับ
นั่นแสดงว่าตอนนี้โปรแกรมความรักได้ติดตั้งอยู่ภายในใจคุณเรียบร้อยแล้วครับ
แต่ที่โปรแกรมยังไม่สามารถใช้งานได้ก็เพราะว่าคุณต้องเริ่มรักตัวคุณเองก่อน
จากนั้นคุณถึงจะรักคนอื่นได้
ลูกค้า : แล้วดิฉันควรจะทำยังไงคะ
ช่างเทคนิค :
คุณช่วยเลื่อนการยอมรับตัวเองลงมาหน่อยได้ไหมครับจากนั้นให้คลิกที่ไฟล์
"การยกโทษให้ตนเอง" "การรู้ถึงคุณค่าของตัวเอง" และ
การยอมรับถึงความจำกัดในตัวคุณ"
ลูกค้า : ได้คะ... เสร็จแล้วคะ
ช่างเทคนิค : โอเคครับ จากนั้นก็ก๊อปปี้ไฟล์พวกนี้เข้ามาในไดเร็กทอรี่ "ใจฉัน"
ระบบจะทำการจัดการไฟล์ที่มีปัญหารวมทั้งแก้ไขโปรแกรมต่างๆที่มีข้อผิดพลาด
แต่ว่าคุณจะต้องลบไฟล์ "การพูดถึงตัวเองในแง่ลบ" และ "ไฟล์การตัดสินผู้อื่น"
ออกจากทุกๆไดเร็กทอรี่นะครับ และอย่าลืมเข้าไปลบอีกที ใน Recycle Bin นะครับ
เพื่อให้มั่นใจว่าไฟล์พวกนี้ถูกลบจนหมดและไม่มีทางกลับเข้ามาทำความยุ่งยากได้อีก
ลูกค้า : ทราบแล้วคะ เอ๊ะ!! มีไฟล์ใหม่ๆเกิดขึ้นในหัวใจตั้งเยอะคะ " ยิ้ม "
กำลังวิ่งเล่นอยู่บนหน้าจอ "สันติสุข" และ "ความยินดี"
กำลังก๊อปปี้ตัวเองอยู่ทั่วไปภายในใจฉัน นี่เป็นปกติหรือเปล่า คะ
ช่างเทคนิค : ครับ บางครั้งสำหรับบางคนอาจต้องใช้เวลาหน่อย
แต่ท้ายที่สุดสิ่งนี้จะเกิดขึ้นในเวลาที่เหมาะสม
ตอนนี้โปรแกรมความรักได้ติดตั้งและเปิดใช้งานเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
มีอีกอย่างหนึ่งที่อยากจะบอกก่อนที่จะวางสายครับ ความรักเป็นโปรแกรมให้เปล่า
อย่าลืมแบ่งปันให้คนอื่นนะ ครับ ความรักที่คุณให้ไปจะไม่เหมือนกันในแต่ละคน
และความรักนี้จะถูกส่งต่อไปยังคนอื่นๆและส่วนหนึ่งก็จะกลับคืนมาสู่ตัวคุณด้วย
และเมื่อนั้นความรักของคุณก็จะมีการพัฒนาขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง
ลูกค้า :
ดิฉันให้สัญญาคะว่าจะแบ่งปันโปรแกรมความรักให้กับคนอื่นๆรบกวนขอทราบชื่อของคุณหน่อยได้ไหมคะ
ช่างเทคนิค : เรียกผมว่า "ผู้ชันสูตรจิตใจ" หรือ เราเป็น" (I AM) ก็ได้ครับ
คนส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาจะต้องไปตรวจสุขภาพจิตใจปีละครั้ง
เพื่อให้หัวใจเขามีสุขภาพสมบูรณ์แข็งแรง แต่ผู้ที่สร้างใจ (ผมเอง)
ขอแนะนำว่าไม่จำเป็น
เพียงแต่คุณคอยหมั่นดูแลความรักให้คงอยู่ในแต่ละวันก็เพียงพอแล้วครับ
13 พฤศจิกายน 2546 19:02 น.
aGApE
> > > >
> > >
> > >วันหนึ่ง...หากเรามีโอกาสได้เจอสิ่งที่ถูกใจสิ่งใหม่
> > >
> >
> >ที่เราคิดว่าเราพึงใจ...ปรารถนา...ต้องการ...ขาดไม่ได้
> > > >เราก็จะเริ่มผูกพันกับสิ่งใหม่ได้ในเวลาไม่นานนัก..
> > > >
> > > >เมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป จะสอนเราได้เองว่า
> > > >...ความผูกพันกับสิ่งใดๆในช่วงเวลาหนึ่ง
> > > >จะเป็นความสุขในช่วงเวลานั้น ๆ อย่าได้ไปยึดติด
> > > >อย่าได้ไปใช้ชีวิตทั้งชีวิตลุ่มหลง...
> > >
> >
> >คิดเสียว่า...เราโชคดี...ที่มีโอกาสได้ผูกพันกับสิ่งที่เรารัก
> > > >
> > > >ความผูกพัน...ก็เหมือนกับความรัก...
> > > >หรืออาจจะเป็นผลพวงที่มาจากความรัก
> > > >หากเรารักใครคนใดคนหนึ่งมาก
> > > >เราก็จะรู้สึกว่าผูกพันมาก
> > > >แต่ความผูกพันที่ว่า... ไม่ได้หมายถึงการหยุดตัวเอง
> > ไว้กับสิ่งนั้นๆ
> > > >...เพราะคนเราทุกคนย่อมผูกพันกับหลายๆสิ่ง
> > > >เปรียบเสมือน เรามีแก้วนำอยู่หนึ่งใบ
> > > >ในยามเช้า...เราอาจต้องใช้แก้วใบนี้ดื่มนม
> > > >พออากาศร้อนหน่อย...เราอาจต้องการน้ำเย็น ๆ
> > > >บางครั้งที่เราไม่สบาย...เราอาจต้องการน้ำอุ่น
> > > >
> > > >ใจเราก็เหมือนกับแก้วน้ำ...
> > > >ต้องเติมสิ่งต่าง ๆ
> > ในเวลาที่แตกต่างกัน...ตามความเหมาะสม
> > > >
> > > >หากเราเติมน้ำเย็นลงไปในแก้วน้ำ
> > > >แล้วเติมน้ำร้อนลงไปในทันที ในแก้วใบเดียวกัน
> > >
> > >เราก็จะพบว่า...แก้วใบนั้น...ก็จะร้าว...แล้วเริ่มแตก
> >
> > >ซึ่งก็เหมือนกับใจเรา...
> > > >
> > >
> >
> >ความผูกพันต่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในช่วงเวลาหนึ่ง...ไม่ผิด
> > >ถ้าเราค่อยๆปรับใจ...ปรับตัวของเราเอง...
> > >ให้กลับคืนในเวลาที่ควร
> > >
> > >เพราะอย่างน้อยที่สุด...เราก็มีโอกาส...ได้ผูกพัน...
> > > >ซึ่งก็เหมือนเรามีโอกาส...ได้รัก นั่นเอง
> > > >
> > > >ถ้าคุณมีความสุขที่เห็นเค้าเดินกับคนอื่น
> > ...คือ...ความรัก
> > >
> >
> >ถ้าคุณเศร้า...เหงา...คิดถึงเค้า...อยากเจอ...อยากพูดคุย
> > ...คือ...ความรัก
> > > >
> > > >ถ้าคุณร้อนรนที่เค้าอยู่กับใครๆที่ไม่ใช่คุณ
> > ...คือ...ความใคร่
> > >อยากเก็บไว้เป็นเจ้าของคนเดียว
> > > >
> > > >ถ้าคุณเมามาย...เค้าลูบหลังไหล่...ดูแล
> > ...คือ...ความรักที่บริสุทธิ์ใจ
> > > >ถ้าคุณเมามาย...เค้ากอดและสัมผัสร่างกาย
> > ...คือ...ความใคร่จากเค้าของคุณ
> > > >
> > > >ถ้าคุณเข้าหา...แต่เค้าหนี... ...คือ...ความใคร่
> > ที่หมดเยื่อใยแล้ว
> > > >ถ้าคุณหนี...แต่เขาวิ่งตามมา...
> > ...คือ...ความรักที่ยังไม่มีจุดจบ
> > > >
> > > >ถ้าคุณร้องไห้...ให้กับคนที่ไม่มีเยื่อใยในตัวคุณ
> > >...คุณคือ...คนโง่...และบ้า
> > >อย่างน่าอาย
> > > >แต่ถ้าคุณพอใจ...จงรัก...และมอบความรักให้กับเค้า
> > > >แม้มันจะไม่กลับมาหาคุณก็ตาม
> > >
> >
> >จงดีใจที่ได้รักซะวันนี้...ดีกว่าที่จะมานั่งเสียใจในวันหน้า
> > > >จงภูมิใจที่มีความใคร่...เสน่หา
> > > >เพราะมันจะไม่ย้อนกลับมาหาอีกต่อไป
13 พฤศจิกายน 2546 18:59 น.
aGApE
นัยย์ตาอ่อนโยนคู่นั้นมีแววของความโศกเศร้าอยู่เบื้องลึกที่ถูกกลบเกลื่อน
ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ เธออาศัยอยู่บนภูเขาแห่งดอกไม้นั้นเพียงลำพัง
จนกระทั่ง มีเจ้าชายแห่งความเหงา เดินทางมาพบภูเขาลูกนี้โดยบังเอิญ
สีสันของดอกไม้หลายๆดอก ทำให้เจ้าชายหยุดอยู่ที่นี่ ราวกับถูกมนต์สะกด
เจ้าชายมองเห็นเจ้าหญิง ผ่านดอกไม้กลีบใสๆ
ทันทีที่พบกับเจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว เจ้าชายรู้สึกรักเธอตั้งแต่แรกพบ
หากแต่เจ้าหญิง มิได้รู้สึกเฉกเช่นเดียวกับเจ้าชาย เธอกลับรู้สึกว่า
เขาเป็นใครเหตุใดจึงมาพบ ภูเขาแห่งนี้ได้ และด้วยสายตาคู่นั้น
ยิ่งทำให้เจ้าหญิง ไม่คิดจะไว้ใจ ชายคนนี้เลย
เจ้าชายแห่งความเหงา ตะโกนบอกเจ้าหญิงว่า เราจะไม่มาทำความรู้จักกันหน่อยหรือ
เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหวเมื่อได้ยินคำดังกล่าว จึงเดินตามเสียงตะโกนนั้นไป
หลังจากที่ได้รู้จักกันแล้ว เจ้าชายแห่งความเหงา
ตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาพร้อมที่จะหยุดการเดินทางที่ภูเขาแห่งนี้
การสนทนาของคนทั้งคู่ทำให้พวกเขาผูกพันกันมากขึ้น เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว
เริ่มมีใจให้กับเจ้าชาย จนกระทั่งเธอลืมดูแลดอกไม้ทั้งมวล ดอกไม้บนภูเขา
พากันล้มตาย เจ้าหญิง เอาใจใส่ เพียงแค่เจ้าชายคนรัก
เจ้าชายแห่งความเหงา เริ่มเฉยชากับเจ้าหญิง
เมื่อหล่อนไม่คิดจะทำอะไรนอกเสียจาก การได้พูดคุย หรือการได้รักตน
เจ้าชายแห่งความเหงา จึงรู้สึกได้ถึงความอึดอัด ความเหงาได้
แผ่ซ่านขึ้นมาในใจของเจ้าชายอีกครั้ง ...
เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว รู้เพียงแต่ว่า ผู้ชายคนนี้คือ คนที่พร้อมจะดูแลเธอ
พูดคุยกับเธอ และ อยู่กับเธอบนภูเขาแห่งนี้ คนสองคน ใจสองใจ
เป็นความต่างที่ไม่ลงตัว
ความรักของเจ้าชายที่เคยเต็มเปี่ยมในใจ วันนี้เหลือเพียงแค่ความรำคาญอึดอัดใจ
ความรักของเจ้าหญิงที่ไม่เคยมีในใจ วันนี้กลับเปี่ยมล้นไปด้วยความรัก
เจ้าชายแห่งความเหงาเฉยชา กับ เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว ไม่มีการพูดคุย
ไม่มีการมองตา ไม่มีการจับมือเหมือนเคย เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว
แอบร้องไห้เพียงลำพัง ทางด้านหนึ่งของภูเขา เจ้าชายยืนอยู่อีกด้านหนึ่งเช่นกัน
ความเงียบ ความแห้งแล้ง เดียวดาย สายลมร้อน ได้พัดผ่านภูเขาลูกนี้
ราวกับจะกลั่นแกล้งเจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหวให้ชาชินกับความรู้สึกเดียวดาย
วันนี้ เจ้าชายแห่งความเหงาตัดสินใจ เดินทางจากไป ไม่มีแม้คำอำลา
เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว ไม่พบแม้ใครบนภูเขาแห่งนี้ เธอร่ำไห้ อย่างน่าอาดูร
น้ำตาของเธอไหลรินมากมายเหลือเกิน จนทำให้มวลดอกไม้ที่ล้มตาย
ฟื้นกลับคืนมายืนต้นอีกครั้ง
หล่อนจึงดำเนินชีวิตอย่างเคย
ทำเหมือนไม่เคยมีใครเข้ามาเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตหล่อน แต่ความเศร้า
ก็พร้อมที่จะทำร้ายหล่อนได้เสมอ เมื่อคิดถึงหรือนึกถึงเจ้าชายแห่งความเหงา
เธอพึมพำกับมวลดอกไม้ เบาๆว่า "ความรักของฉันอยู่ไหน" เจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว
ยังคงคิดถึงเจ้าชายแห่งความเหงาอยู่เสมอ หากเธอก็ไม่โทษว่า เขาผิด
เฝ้าโทษตัวเองว่า เหตุใดเราจึงไม่รักเขาอย่างพอเหมาะ
เขาเป็นเพียงแค่ผู้ชายขี้เหงาคนหนึ่ง
ที่วันนึงเขาผ่านเข้ามาทำให้เราได้รู้จักรัก ได้รักให้เป็น
เขาเป็นเพียงแค่ผู้ชาย ผู้ชายไม่รักผู้หญิง เอาแต่ใจเฉกเช่นหล่อนนักหรอก
การเฝ้าปลอบใจตัวเองของเจ้าหญิงแห่งความอ่อนไหว คือบทเรียนของความรัก
เพียงอยากให้ผู้หญิงทุกคนรู้ว่า
ผู้ชายก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ขี้เหงา มีเพียงความเหงาในหัวใจ
ความรักของเขาไม่เคยจีรัง
อย่าไปให้หัวใจของเราทั้งหมดแก่เขาเพราะเขาอาจดูแลได้ไม่ดีเท่าเราดูแล
จงดำเนินชีวิตอย่างปกติอยุ่ร่วมกับความรักด้วยความพอดี
อย่าลืมดูแลดอกไม้ของเราด้วย
(ดอกไม้ในเรื่องนี้ฉันนิยามมันให้เป็นตัวตนของผู้หญิงทุกคน)
จงมีความสุขกับความรักและพร้อมที่จะยอมรับความจริง
ว่าเขาพร้อมที่จะจากเราไปทุกเมื่อ จง เป็น ปกติ
รักด้วยความพอเหมาะ รักให้เป็น
ใครเคยกล่าวไว้ว่า การเริ่มต้นรักของผู้ชายมากมายนักด้วยรัก
การเริ่มต้นรักของผู้หญิงน้อยค่านัก หากเมื่อเวลาผ่านไป
ค่าของความรักในใจก็เปลี่ยนไป รักของผู้หญิงมากขึ้น แต่กลับกัน รักของเธอ มัน
ไม่เหลือเลย คงเป็นเพราะผู้หญิงอ่อนไหว และผู้ชายขี้เหงา
การเริ่มต้นและการสิ้นสุดของความรักนั้นจึง ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ฉันก็แค่ผู้หญิงอ่อนไหวเธอก็แค่ผู้ชายขี้เหงา
ความ รัก แค่ ลม ร้อน วูบ หนึ่ง ที่ ผ่าน มา ทำ ให้ ใจ อ่อน ไหว อบ อุ่น
บาง คราว มัน ก็ กรีด หัว ใจ เรา ให้ ด้าน ชา และ แห้ง ผาก
13 พฤศจิกายน 2546 18:56 น.
aGApE
...กุญแจดอกนี้ใช้ไขเข้าไปห้องหัวใจของใครบางคน
ใครคนที่ใช่ ใครคนที่เป็นของเรา
...ซึ่งถ้าคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเรา
ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่ของเรา...
...กุญแจก็จะไม่สามารถไขเข้าไปได้
...ถึงแม้ว่าจะพยายามซักเท่าไหร่
ถ้าไม่ใช่ยังไงก็ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้
แต่ก็ต้องเจออุปสรรคอีกหลายด้าน...
...เพราะห้องหัวใจใช่ว่าจะมีเพียงประตูเดียว...
...มีทั้งประตูแห่งความประทับใจ ประตูแห่งสัมพันธภาพ
ประตูแห่งความเข้าใจ...
...และอีกมากมายจนกระทั่งประตูสุดท้ายที่เรียกว่าประตูแห่งความรัก...
...ซึ่งถ้าไม่ใช่..ก็จะไม่สามารถผ่านเข้าไปจนถึงประตูสุดท้ายได้...
จนในที่สุด ถึงแม้จะเจ็บปวด
เจ็บใจและหนื่อยล้าเพียงใด
ก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยไป...
...และถ้าวันใด...
กุญแจดอกนี้สามารถผ่านประตูทั้งหมดเข้าไปสู่ห้องหัวใจของใครบางคนได้...
...ก็จงจำไว้เถิดว่า คนๆ นี้แหละเป็นของเรา
จากนี้และตลอดไป...
...เพราะเรา...ได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของเขาคนนั้นแล้ว
เขาซึ่งเป็นของเรา..และความสุขใจ ความพอใจ
ทั้งความรู้สึกดีๆ ทั้งหมดจะวนเวียนอยู่รอบกายเรา...
...วันนี้คุณใช้กุญแจของคุณกับหัวใจของใครบ้างหรือยัง...
หน้าส่วนตัว
1327
