มีบางสิ่งรบกวนใจมานาน เป็นบางสิ่งจากวันวานยังจำได้ เป็นบางสิ่งที่แม้อยู่แสนไกล ยังไม่เคยลืมได้ซักนาที ไม่เข้าใจทำไมจึงไม่สู้ มันทำร้ายก็รู้อยู่ไยไม่หนี เสียน้ำตาไปเท่าไหร่แล้วคนดี ยังปล่อยเค้าย่ำยีอยู่เรื่อยไป ถามตัวเองแบบนี้กี่ร้อยครั้ง ถามทั้งๆที่ใจมันอ่อนไหว หรือว่าเรารักเค้าง่ายเกินไป เค้าเลยจัดเราไว้เป็นของตาย ไม่เป็นรัยท่องไว้ต้องไม่ท้อ ไม่ตัดพ้อตัวเองให้ใจหาย จะเชื่อมั่นตัวเธอไม่เสื่อมคลาย แม้ยังเจ็บมากมายไม่หายเอย...