5 พฤศจิกายน 2547 11:15 น.
A-uang
เมื่อนิทานรักกลายเป็นนิทานร้าว
แล้วเรื่องราวจะจบลงแบบไหนได้
เมื่อคนสองคนที่รักกันสุดหัวใจ
วันนี้การอยู่ใกล้กับทำให้ทรมาน
มองหน้ากันแทบไม่ติด
เคยรักกันสุดชีวิตต่างความคิดก็ไม่เคยต่อต้าน
หน้ามือเป็นหลังมือนี่แหละคือชื่อนิทาน
เริ่มต้นซะหวานตอนจบกลับเป็นนิทานหักมุม
31 กรกฎาคม 2547 09:04 น.
A-uang
ในที่สุดก็เข้าใจ
แต่ก็สายไปสำหรับวันนี้
เพิ่งนึกได้รึคนดีว่าฉันคึนนี้มีอิทธิพลเหนือจิตใจ
เราต่างแยกทางกันเดิน
หรือหมางเมินเออก็ใช่
เธอหยิบยื่นความเป็นเพื่อนมาฉันก็รับไว้
แล้วจะคร่ำครวญอะไรอีกละเธอ
ไม่ผิดหรอกที่จะขอคืนดี
แต่ขอโทษทีพื่อนคนนี้มิอาจรับใว้
บทเรียนสอนฉันวันที่เธอทิ้งไป
ให้เป็นคนใหม่............เลือดเยย็นกว่าใครคอยดู
3 พฤษภาคม 2547 11:41 น.
A-uang
วันนี้เธอเดินเข้ามาบอกลา
ปวดราวแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว
อยากทำเป็นลืมแล้วคิดว่าฝันไป
ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ขอให้ยังมีเธอ
พยายามคิดว่ามันเป็แค่ฝันร้าย
แต่ทำไม่ได้ความจริงบั่นทอนใจอยู่เสมอ
หมื่นล้านคำเจ็บช้ำที่เคยได้เจอะเจอ
ก็ไม่เทียบเท่ากับการจากลาของเธอ
ที่กัดกินใจเสมอเรื่อยมา
3 พฤษภาคม 2547 11:31 น.
A-uang
เสียใจกับผู้ชายที่ไม่จริงจัง
เสียใจกับผู้ชายโกหกตอแหล
เสียเวลากับผู้ชายที่ไม่เคยแคร์
ความรู้สึกย่ำแย่ของผู้หญิงคนหนึ่ง
22 เมษายน 2547 12:53 น.
A-uang
รอ...ทั้งที่รู้ว่าหมดหวัง
รอ...ทั้งที่รู้ว่าหนทางแสนหริ่บหรี่
รอ...ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใยดี
รอ...ทั้งที่รู้ว่าเธอมีใครอีกคน
หน้าส่วนตัว
857
