10 สิงหาคม 2549 13:25 น.
a rose
ถึงไม่ใช้คนที่เธอรัก
จะขอเป็นคนที่รักเธอ
รักที่ให้ยังเหมือนเดิมเสมอ
เพราะรักเธอเพียงคนเดียว
ถึงว่าเธอจะมีแฟน
สุดจะแสนดีแค่ไหน
ถึงใครจะว่า...มือที่สามไม่เป็นไร
ถึงอย่างไรก็รักเธอ...เพียงคนเดียว
แล้วเวลานี้เธออยู่กับใคร
คิดถึงฉันบ้างไหมคนดี
รักของพี่ที่ผ่านมาถึงวันนี้
แก่เติมที่และพร้อมจะโรยรา
3 สิงหาคม 2549 16:15 น.
a rose
ความลับ....ความรัก....
ความลับ....ได้ยิงว่าเป็นสีดำ
ความรัก....จำได้เป็นสีชมพู
ความลับ....ต้องกระซิบข้างๆหู
ความรัก....อาจรับรู้ได้ด้วยใจ
ความลับ....ต้องมีการว่าแผน
ความรัก....จะกีเหมือนแสนก็ยิ้งใหญ่
ความลับ....ถ้าบอกจะไม่รับอีกต่อไป
ความรัก....ได้ฝังเมือไหร่ก็งดงาม
ความลับ....ฟังแล้วอาดสงสัย
ความรัก....มักไม่ต้องมีคำภาม
ความลับ....ต้องเก็บให้ดีคือคำนิยาม
ความรัก....อาดไม่ต้องการคำจำกัดความมาประปน
ความลับ....จะไม่บอกให้ใครรู้
ความรัก....อยากให้ได้ฝังอยู่....ก็สุขล้น
ความลับ....เข้าไปมากจะกงวน
ความรัก....แค่ได้อยู่ในใจใครสักคนก็เพรียงพอ
ความลับ....ไม่บอกก็ไม่รู้
ความรัก....อยากฝังอยู่ทุกแห่งหน
ความลับ....เก็บไว้มากจะกงวน
ความรัก....จากใครสักคนยังเฝ้ารอ
ความลับ....เมื่อไรจะได้เปิด
ความรัก....เริ่มจะเหี่ยวเซา
ความลับ....ดูดีๆเหมือนกับเงา
ความรัก....ต้องคอยเฝ้าดูแล
ความลับ....ไม่ขอบเลยสำหรับผม
ความรัก....ที่มั้นคงต้องเปิดเผย
ความลับ....ไม่ต้องมีได้ไหมเอย
ความรัก....ไม่รู้จะผู้ยังไง ( สวัสดีครับ )
3 สิงหาคม 2549 15:47 น.
a rose
เหนื่อยนักก็พักก่อน
จากวันนั้นจนถึงวันนี้
เวลาหนึ่งปีที่ผ่านพ้น
มีเรื่องราวของเราสองคน
ดูเหมือนมีคนมาบันดา
เรื่องนี้ยังสานและเดินต่อ
มีดินสอสองสีไว้เติมแต่ง
มีเราสองคนเป็นตัวแสดง
ดูตะวันสองแสงยามเย็น
ดูความคิดถึงชั่งทรมาน
จะมีใครส่งสารผมบ้างไหม
ละครเรื่องนี้ได้มาถึงตอนละทึกใจ
เมื่อมีใครคนหนึ่งผ่านเข้ามา
ละครเรื่องนี้ได้หยุดลงอยู่พักหนึ่ง
ทำให้ผมได้นึกทบทวนทุกความหลัง
ก็นั่งทบทวนอยู่หลายวัน
ดูเหมือนฝันที่กำลังจะเจือจาง
ทันไดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ใช้เลยคนที่คิดถึงต้องโทรหา
มี SMS ส่งผ่านมา
โอ้.ไม่หน้าเมื่อไรจะเติมตัง
ก็เลยเปิดดูข้อความเก่าๆ
คิดถึงเรื่องราวความหลัง
ที่ผ่านมาดูเหมือนว่าจะพัง
เลยหันหลังโอ้..ผิดคิดไปเอง
เวลาผ่านไปสองสามอาทิตย์
อยากรู้คิดถึงกันบ้างไหม
เวลานี้คุยอยู่กับใคร
คิดถึงเราบ้างไหมคนดี
และแล้วเรื่องนี้ก็ผ่านไป
นี้หรือไรที่เรียกว่าความคิดถึง
ทำให้เราได้คิดและคำนึง
ได้คิดถึงใครบ้างคน
ได้แต่คิดถึงบอกทุกครั้งที่โทรไป
อยากไปหาไปนั่งคุยด้วยใกล้ๆ
กระซิบบอกว่ารักจนหมดใจ
ในหัวใจไม่มีใครอีกแล้วนอกจากเธอ
ความรู้สึกได้บอกออกไป
ออกมาจากใจส่วนลึก
กลั้นกลองออกมาเป็นความรู้สึก
นั่งนึกคิดแล้วบอกไป
แล้วในใจเธอคิดยังไงอยู่
เอาคนไกลคนไปไว้ไหน
หรือเอาไปเก็บไว้รวมกับใคร
อีกนานไหมจะมีเพียงเราสองคน
ยังคงคิดถึงและห่วงใย
ยังคงสู้ต่อไปและเฝ้ารอ
ยังคงไม่รู้รักที่ให้ไปเมื่อไรถึงจะพอ
เมื่อไรนอ...จะพบรักจริง
ใครพอจะมาพักใจกับผมบ้าง
2 สิงหาคม 2549 18:08 น.
a rose
ยังคงคิดถึงและห่วงใย
ยังคงสู้ต่อไปและเฝ้ารอ
ยังคงไม่รู้รักที่ให้ไปเมื่อไรถึงจะพอ
เมื่อไรนอ...จะพบรักจริง
2 สิงหาคม 2549 17:54 น.
a rose
สวัสดีคุณผู้อ่านที่น้า
อยากรู้จักกับผมหรือไฉน
มาผมจะพากล่าวบทไป
a rose นี้ไชต์นานปากกา
ชื่อจริงนั้น....พอมีอยู่
แต่ไม่รู้เขียนไปอายชาวบ้าน
เขียนไปแล้วบอกไปจะลำคาน
แล้วมานั้นอ่านอยู่ทำไม
เอยคือว่า....ผมล่อเล่น
เห็นว่าเป็น.....คนนุกนาน
อ่านแคนี้คงรู้นะ...อย่าลำคาน
ผม...ผู้น้าสงสานคุณผู้ฝัง
อ่านบทนี้แล้วควรอ่านต่อ
อย่าผึ่งท้อนะ......ยังมีหวัง
ผมคนนี้จะเขียนกลอนให้กัน
อะ...ไปฝังกลอนต่อไป
หน้าส่วนตัว
563
