นี่หรอ..ความสัมพันธ์ที่เรียกว่าเพื่อน

^^_PAN_^^

เพื่อนของเราคนนึง ที่ชื่อว่า เค อะนะ เราไว้ใจเขามาก ไว้ใจที่สุดเลยก็ว่าได้ เรามีอะไร ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เราก็บอกเขาหมด จะดีใจหรือเสีย ก็จะเล่าให้ฟังทุกเรื่อง และนึงในนั้น ก็มีเรื่องที่ว่า เราแอบชอบคนชื่อ วิทย์ เราบอกเคว่า อย่าไปบอกไอวิทย์นะ เรื่องที่เราชอบมัน เรากับไอวิทย์เป็นเพื่อนกันธรรมดา แต่เพื่อนผู้หญิงในห้องของเรา ชอบล้อเราบ่อยๆว่าเราชอบวิทย์ ส่วนวิทย์ก็ชอบเรา พอเราได้ยินอย่างนั้น ก็ชอบรีบแก้ตัวอย่างทันควัน (แต่ข้างในจัยอะนะ ดีจัยมากเลยแหละ) ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนที่เราคุยกับวิทย์ เราก็จะบอกเคหมดทุกเรื่อง!! จะมีปัญหาอะไรกัน จะทะเลาะอะไรกันกับวิทย์  เคก็ช่วยเป็นตัวกลางให้เสมอ คือ ช่วยเอาคำพูดของอีกฝ่ายไปบอกอีกฝ่าย ซึ่งก็ทำให้เรา กับ วิทย์ คืนดีกัน และจากทุกเรื่องที่ผ่านมา เรามั่นใจในตัว เคมาก เพื่อนคนนี้ ทำให้เราคิดว่า อย่างน้อย ผู้ชายคนนึงคนนี้ ก็เป็นที่ปรึกษา และไว้ใจได้ และเป็นเพื่อนผู้ชายที่หาได้ยากคนนึง 

แต่แล้ววันนึง เรากับ วิทย์ก็ทะเลาะกัน ด้วยเรื่องอะไร ข้าพเจ้าก็จำไม่ค่อยได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร วิทย์ ก็เป็นผู้ชายขี้งอน ส่วนเรา ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบง้อคน พูดหวานๆอะไรไม่เป็น เลยต่างคนต่างโกรธกันงั้นแหละ เจอหน้ากันก็ทำหน้าบูดด้วยกันทั้งคู่ >แต่แล้วเย็นของอีกวัน เคมาบอกเราว่า วิทย์ฝากบอกเราว่า วิทย์ชอบเรา พอเราได้ยินคำนั้น ก็คิดเลยว่า ไม่จริงหรอก คนอย่างมันหรอจะชอบเรา อย่าหลงดีใจไปเลย ไม่มีทางหรอกแต่ทำไมด้วยเหตุใดไม่รู้ วันนั้นอารมณ์ดีทั้งวัน ยิ้มแป้น จนเพื่อนๆสงสัย ก็เลยบอกไป เพื่อนก็แสดงความยินดีด้วย แล้วเพื่อนมันก็ยุ ให้ไปถามเจ้าตัวมันเองเพื่อความแน่จัย พออีกวันนึง เราก็พยายามถามมันทั้งวัน มันกลับเจอหน้าเราแล้วก็ยิ้ม ทำเป็นอาย แล้วก็หนี เราละงงจิงๆ ว่าจะอายอะรัยขนาดนั้น แต่แล้วตอนเย็น เราก็ได้คำตอบจากมัน ว่ามันชอบเราจริง  คืนนั้นนะเป็นคืนที่เรามีความสุขที่สุดในโลกเลย มันคือคนแรก ที่เราชอบ แล้วมันก็ชอบเรา  ในคืนนั้น เราไม่คิดระแวงอะไรเลย พอได้ยินคำว่าชอบ จากปากวิทย์ เราก็ ไม่สงสัยอะไรอีกเลย  วันรุ่งขึ้น ต่างคนต่างอาย จนไม่กล้าจะพูดอะไรกัน เจอหน้ากันก็ยิ้มแล้วก็หลบทั้ง2ฝ่าย แต่แล้วคาบนึง เรากับวิทย์นั่งตรงข้ามกัน มันก็ยื่นฮาทบีทมาให้เรา แต่เรานั่งอึ้ง ไม่ทันที่จะได้รับ มันก็บอกว่า ไม่เอาใช่มะ นั้นกินเองก็ได้ ทันทีที่พูดจบ มันก็แกะเปลือกแล้วก็กิน อย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่รอฟังคำตอบจากเราเลย!! แล้วเย็นวันนั้นเอง เราเขียนคำว่า I love you ที่มือ แล้วทำเป็นแกล้งโบกมือบ๊ายบายมัน(จริงๆแล้วก็ตั้งใจให้มันเห็นนั่นแหละ)แล้วมันก็เห็นจริงๆด้วย นี่คือครั้งแรก ที่เราบอกรัก..คนที่เราชอบ โดยตรงอย่างนี้  แล้ววันที่ฉันแสนจะมีความสุขก็ผ่านพ้นไปอีกวัน  

แต่พออีกวันนี่สิ เราซื้อเข็มกลัด มาให้วิทย์ แต่มันกลับอึกอัก รับดีไม่รับดี (แล้วมันยังบอกกับเพื่อนเราอีกว่า น่าจะให้ด้วยคำพูดที่ดีกว่านี้หน่อย) (ก็บอกแล้วไง ว่าเราพูดหวานม่ายเปง ชิ) เอาเหอะ แต่ยังไงมันก็รับ แต่เคมันบอกเราว่า พอมันได้เข็มกลัดไป มันกลับโยนเล่นเฉยเลย เย็นวันนั้นเราเลยได้ไปคุยกับมัน แล้วมันก็คืนเข็มกลัดมา แล้วบอกกับเราว่า เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม เราก็บอกมันว่า แล้วตอนนี้เป็นอะไร (ด้วยความงง) แต่ก็บอกมันไปอีกว่า อืมๆ แล้วคืนวันนั้น เราก็โทรไปเคลียกับมัน ถามมันตรงๆ ว่าชอบเราจริงหรอ วิทย์กับบอกว่า ก็ไอเคอะ มันบอกว่าเธอชอบเรา เราเลยนึกสนุก เลยฝากบอกเคไปว่า เราชอบเธอ แต่เคก็รู้นะ ว่าเราพูดเล่นๆ พอเราได้ยินอย่างนั้นนะ เราเงียบลงทันทีด้วยอาการที่ว่าน้ำตาจะไหล แต่ต้องกลั้นไว้ก่อน วิทย์บอกกับเราว่า ขอโทษนะ ไม่โกรธใช่ปะ เราก็บอกว่า อืม ไม่เป็นไร แค่นี้นะ (ไม่อยากพูดอะไรมาก กลั้นน้ำตาอยู่) พอวางโทรศัพท์ไปเท่านั้นแหละ โฮทันที ความสุขอยู่กับเราไม่นานจริงๆ พอเราร้องเสร็จเรียบร้อย เปลี่ยนจากการเสียใจเป็นการแค้นแล้วละ ไอเคนะไอเค ไอวิทย์ด้วย พรุ้งนี้เจอกัน แกตาย!! เราให้สัญญากับตัวเองอย่างนั้น  และพออีกวัน วันนั้นเป็นวันที่เครียดที่สุดสำหรับเรา เพราะเรา ไม่กล้าตบวิทย์กับเค ตบไม่ลง แต่เย็นของวันนั้น เราก็กลั้นใจ ไปตบวิทย์จนได้นั่นแหละ แต่ไอเคนะ บอกตามตรง ว่าไม่กล้าตบ(ไม่รู้ทำไมนะ) แต่สีหน้าของมันไม่สำนึกผิดอะไรเลย(แค้นจริงๆ)

	หลังจากวันนั้น เรา วิทย์ เค ก็ไม่เหมือนเดิม จากที่เราปรึกษาเคทุกเรื่อง แต่วันนี้ก็ไม่ จากที่เรา เล่นกับวิทย์ทุกวัน แต่วันนี้ก็ไม่ คนที่เราเคยไว้ใจ คนที่เราเคยมั่นใจว่าจะไม่หลอกเรา แต่วันนั้น คนที่เราไว้ใจที่สุด กลับทำให้เราเสียใจที่สุด 


**นี่หรอ ความสัมพันธ์ของคำว่าเพื่อน..ผิดหวัง..และเสียใจ..จริงๆ**