4 มกราคม 2547 13:57 น.
^^_PAN_^^
วันแรกที่พบหน้าเธอ เพราะแม่ของเธอเป็นเพื่อนรักกับแม่ของฉันนั้น ฉันรู้สึกหมั่นไส้เธอมากๆ และรู้สึกไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไรหรอก เพราะด้วยความที่เธอไม่ยอมพูดกับฉันซักคำทำเป็นอายไม่ยอมพูด ชิ! อย่างกับเราอยากพูดด้วยตายง้านแหะ เขาคนนั้นชื่อว่า ต้อง แต่ด้วยความบังเอิญทำให้เรา2คนอยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็งั้นๆแหละ และสักพักมาฉานก็ได้ยินข่าวมาว่าต้อง ชอบ เอริน์ เพื่อนฉันเองแหละคะแต่เพื่อนฉานคนนี้เป็นคนเสน่ห์แรงคะ แต่ออก ทอมๆเถื่อนๆหน่อยนะ อุ้ย! แล้วทำไมนี่ ต้องถึงได้เล่นแรคนาร๊อค เหมือนฉานด้วย ฉันก็เลยถามเรื่องเอริน์กับเขาไปว่า ชอบเขาจริงๆหลอ เขาก็บอกว่าใช่ ได้รู้ดังนั้น ก็เลย ยุยง ให้เขาคู่กานสะเยย แต่ในที่สุดเอริน์เขาก็มีแฟน ชื่อพี่แบงค์ เห้อ ตาต้องก็ต้องอกหักตามเคยแหละนา ฉันก็ปลอบใจไป ตามประสาเพื่อน แต่ปลอบในแรคนาร๊อคนะคะ เพราะในโลกความจริง เราก็ยังไม่พูดกันอยู่ดี -_- แต่ในแรคนาร๊อคน้า ต้อง เขาเป็นคน อารมดี มีอารมขัน ตลก แล้วก็กวนบาทามากๆด้วยแหละคะ ก็น้านแหละ ตรงกับสเปกของฉันเลย ตอนนี้ฉันเลยตะงิดๆกับหัวใจตัวเองบ้างเล็กน้อยนะคะ ว่ารู้สึกไงกับเขากันแน่ และในอีกไม่นาน ต้อง เขาก็ตัดใจจากเอรินได้แระละ ฉานก็สงสัยอยู่ทำไมถึงตัดใจได้เร็วจัง แต่ตอนนี้ก็รู้แล้วละ ว่าทามมาย ก็เพราะว่า ต้อง เขา นั่งใกล้ คนชื่อบัว และก็นั่งเล่นกันทุกวัน ทั้งที่ต้องเขาไม่เคย พูดหรือเล่นอะไร กับผู้หญิงคนไหน ยกเว้น แต่บัวคะ แต่ฉันก็ยังไม่แน่ใจหร๊อก ว่าที่ตัดใจเร็วเนี้ย เพราะบัวหรือเปล่า ฉันก็เลยลองไปถามในแรคนาร๊อค อีกอะแหละ เขาก็บอกว่า เปล๊า ไม่ได้คิดไร คิดกับบัวแค่เพื่อนเฉยๆ(ตอนถามว่าชอบเอริน์หรือเปล่า ก็ตอบเงี้ยอะคะ) แต่ฉันก็ เชื่อ50-50 อะนะ แต่พอไปๆมาๆ ทุกวันๆ เขาเริ่มสนิทกานมากขึ้น คนในห้องเรียนก็ล้อกานว่า ต้องชอบบัว บัวชอบต้อง ฉันก็เลยตัดสินใจไปถามอีกที ต้องตอบว่า เราชอบบัว อะ คำตอบนั้นทำให้ฉันตกใจมาก และรู้สึกใจหายแว๊บๆขึ้นมาในใจ แต่ก็ไม่ได้คิดไรมากนักหรอก แล้วพอวันรุ่งขึ้น ฉันก็ไปถามบัวเหมือนกาน ว่าชอบต้องหรือเปล่า บัวก็ตอบว่า เราก็ชอบ ต้องวะ โธ๊โธ๊โธ๊ หว้า!! ชอบกานแท้ๆ ไมไม่บอกว่าชอบไปเลยฟะ ในตอนเย็น ฉันก็เลยวางแผนกับเพื่อนๆ ให้เขา2คนเดินคู่กันและกลับด้วยกันในตอนเย็น และแผนนั้นก็สำเร็จ และเขา2คนก็ได้บอกความในใจกานได้ และต่อมา ฉันก็ได้คุยกับ ต้อง ในแรคนาร๊อค ซึ่งต้องก็บอกว่า เรากับบัว เป็นแฟนกานแล้วนะ ฉันเห็นอย่างนั้น ฉันก็อึ้ง ไปแปปนึง ก็พิมพ์ต่อไปว่า ดีใจด้วยน้า แหมๆ ตอนแรกบอกว่าไม่ชอบ ชิชะ แล้วมากก็หัวเยาะ แต่ในแรคนาร๊อคนั้น ต้อง กับ ฉัน สนิทกันมาก จน มีคนเรียกว่า คุนพ่อ กับ คุนแม่ เลยละ และเขาก็ชอบให้กำลังใจฉันอยู่เรื่อยๆเลยนะ และพอดึก ฉานก็เตรียมตัวนอน และคิดถึงเรื่อง ของต้อง ฉันตัดสินใจถามใจตัวเอง ว่าทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ เมื่อได้รู้ว่า ต้องกับบัวเป็นแฟนกัน แต่แล้วฉันก็รู้คำตอบนั้นว่าทำไม ก็เพราะว่าฉัน ชอบเขาแล้วนะสิ แต่ทำไงด้าย ต้องเขาเป็นแฟนกับ บัว เพื่อนเรานี่นา ฉันก็เลยได้แค่ ล้อ มันไปวันๆ ว่าบัวชอบต้อง ต้องชอบบัว และก็ได้แค่ แอบมองผ่านๆ อย่างตั้งใจ ที่จะได้เห็นต้อง เวลาเล่นกับเพื่อน เวลาเล่นบอล เวลาเล่นบาสเกตบอล แค่นั้นก็พอ แต่ก็ไม่เข้าใจตัวเองนะ ว่าฉันก็ชอบต้อง แล้วทำไม ถึงไปเชียร์ให้ ต้องกับบัว เขาเป็นแฟนกันด้วย ไม่เข้าใจเลย ทั้งๆที่ฉันทำอย่างงั้น ฉันเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน
23 พฤศจิกายน 2546 21:38 น.
^^_PAN_^^
บางคนอาจเคยคิด ว่าเราเกิดมาทำไม ในเมื่อ ชีวิตไม่มีความสุขเอาซะเลย ถูกแม่ตี ถูกแม่ว่า ถูกเพื่อนหักหลัง ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ ทำอะไรก็ไม่ได้อย่างใจ และก็คิดว่าไม่มีใครรักเราจิงหรอกนอกจากตัวเราเอง แล้วเราจะอยู่ไปทำไม ในเมื่อไม่มีใครรัก แต่แล้ววันนึง และช่วงเวลานึง เราคิดว่าสิ่งที่เราเคยคิดนั้นผิดไป เพราะเรานั้นค้นหาความสุขเจอแล้ว และก็รู้สึกว่า สิ่งที่เราคิดไปถึงอาจจะผิด แต่ก็ให้ประสบการณ์มาอย่างดีทีเดียว และสร้างกำลังใจ ความมั่นใจ ที่แต่ก่อนมันยังคงเหลือน้อยนิด แต่ตอนนี้มันเต็มเปี่ยม และให้ฉันคิดว่า ถึงแม้จะถูกแม่ว่า ถูกแม่ ตี แต่เขาทำเพราะรัก เพราะห่วง ถ้าไม่ตีก็จะไม่เจ็บ ถ้าไม่เจ็บคงไม่จำ แต่ก็อยากให้พ่อแม่บางคนรู้ว่า การตีหรอดุลูกบางคน ก็ไม่อาจทำให้ นิสัยที่ไม่ดีๆหายไปได้ มีแค่เพียงความเจ็บปวด เจ็บใจ ของลูกท่านั้น ที่เพิ่มพูนขึ้นมาแล้วถึงแม้จะถูกเพื่อนหักหลัง แต่ก็มีเพื่อนใหม่มาแวะเวียน และสนิทสนมกันมากขึ้น ให้ได้รู้ว่า เพื่อนสนิทไม่ได้มีคนเดียว เราสามารถหามันไปเรื่อยๆจนกว่าจะไม่มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้.ที่บอกว่าทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จ อาจเป็นเพราะ ความตั้งใจยังไม่ถึงขีดที่ตั้งไว้ต่างหาก ถ้าเราตั้งใจจิงๆ ก็ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้หรอก ที่บอกว่า ทำอะไรไม่ได้อย่างใจ อาจเป็นเพราะตัวเราเองก็ได้ ที่ทำอะไรที่ตัวเองต้องการไม่ได้ ควรจะมีความพยายาม และ มานะเข้าไว้นะ และ อาจเคยคิดว่าไม่มีใครรัก รู้แล้วว่าตอนนี้ฉันคิดผิด เพราะจิงๆแล้วทุกคนรักฉันและฉันก็รักทุกคน จึงได้ยินคำว่า รัก เสมอมาไงละ
และจากบทเรียนครั้งนี้ ทำให้รู้เลยว่า ความสุขจะอยู่กับเราไม่นาน และความทุกข์จะเข้ามาแทนที่ในอีกไม่ช้า เพราะฉะนั้น จึงทำตัวเองให้ใช้ความสุขที่มีอยู่ตอนนี้ให้มากที่สุด ถึงแม้ตอนนี้จะมีความทุกข์ก็ตามที จงพยายามทำตัวเองให้รู้สึกถึงความอบอุ่น แล้วคอยมีไอรักของทุกคน แล้วช่วงเวลาแห่งความสุขจะมาหาเราเอง โดยเราไม่ต้องคิดอะไรมาก แค่ปล่อยไปตามเวรตามกรรมของแต่ละคนไป แต่ให้รู้เสมอมาว่า ถึงแม้ความสุขจะอยู่กับเราไม่นาน แต่เวลาเหล่านั้นก็สร้างภาพหลายๆอย่าง สร้างอุดมคติที่ไม่เคยมี สร้างอารม ความรู้สึก สร้างความรัก และความสามัคคี ทั้งต่างเพื่อนพ้อง ต่างครอบครัวและต่างเพศต่างวัย ได้เช่นกัน .แม้มันจะห่างไกลจากความเป็นจิงก็ตาม.
และที่เราเกิดมาในโลกนี้ ก็เพื่อทำให้คนอื่นและตัวเรามีความสุข และเกิดมาเพื่อใครซักคนนึง ที่ต้องการจะให้เป็นไปอย่างนั้น
25 กันยายน 2546 14:14 น.
^^_PAN_^^
เพื่อนผู้ชายของฉันคนนึงชื่อว่า ใหม่ เขามาหาฉันที่บ้านเป็นครั้งแรก แล้วเข้าก็กด กริ่ง เรียก แต่เมื่อฉันเห็นเห็นมายืนหน้าบ้าน ฉันก็ไม่รู้หรอว่าใคร ฉันก็ยังคงเล่นคอมต่อไป แล้วเขาก็กดอีกครั้ง แล้วฉันก็จ้องไปที่เขา แล้วเขม๋งตาดู เพื่อจะรู้ว่าเป็นใคร ฉันคิดในใจว่า ถ้าเป็นใหม่ก็คงดี แล้วฉันก็เดินไปหน้าบ้าน แล้วฉันก็รู้ว่า เป็นเขาจึงๆ แล้งเรา2คน คุยกันอยู่หน้าบ้านซักพักนึง เขาเลยบอกว่า แม่ของเขามาตามแล้ว จึงแยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วฉันก็ดีใจมากเลยละ ก่อนหน้านั้น เขามาหาฉันที่บ้าน2ครั้งแล้ว แต่ฉันไม่อยู่บ้าน แหะๆ แต่ พอถึง ร.ร ฉันก็เล่าให้เพื่อนฉันเป็นผู้หญิงชือว่า นิ้ง ฉันฟัง แล้วเพื่อนฉันก็เลยถาม ใหม่ว่า มาบ้านของฉันทําไม เขาตอบว่า มาปรึกษาเรื่องงาน แต่ นิ้งก็บอกว่า เรื่องงานอะเรารู้อยู่แล้ว ใหม่เลยตอบว่า มาคุยเล่นกันเฉยๆนะ คําตอบนี้ ฉันดีใจมาก แล้วฉันก็คิดในใจว่า เขาคงต้องมาบ้านฉันอีกแน่ๆ แต่ตอนนี้ถึงช่วงปิดเทอมแล้ว เขายังไม่มาหาฉันอีกนะ ฉันก็เลยต้อง รอ.................................................................
19 กันยายน 2546 20:10 น.
^^_PAN_^^
ตั้งแต่ ฉันได้เข้า ร.ร มา ฉันได้เจอ ผู้ชายคนนึง ซึ่งฉันคิดว่า ฉันไม่ชอบเขา และไม่มีทางที่จะเป็นเพื่อนกับเขาด้วย แต่ พอไปๆมาๆ ผู้ชายคนนั้น ได้มาขอยืมโทรศัพท์มือถือของฉันทุกวันๆ แล้วฉันก็ให้เขาเช่นกัน เขาและฉันเริ่มรู้จักกันในทางที่ดี คุยกันไปในทางที่ดี มันเป็นยังงี้ทุกๆวัน แล้วในใจของฉัน ก็เริ่มรู้สึกว่า เขานี่แหละ ที่จะทําให้หัวใจฉันเบิกบานมาได้อีกที แต่ตอนใกล้จะปิดเทอมเขาได้สนิทกับเพื่อนฉันคนนึง ซึ่งดูท่าทางสนิทมากกว่าฉันด้วยซํ้าไป เขาเจอหน้าฉันก็ถามหาแต่เพื่อนฉันทุกๆครั้ง เห้อ แล้วฉันจะทํายังไง ถ้าเขาคนนั้นรักเพื่อนฉัน แล้วถ้าเพื่อนฉันรักเขาละ แล้วฉันละ จะเป็นยังไง ความรักที่ล้มเหลวของฉันมันหลายครั้งเกินจะบรรยายได้แล้ว แล้วสําหรับคนๆนี้ ฉันคิดว่าเขาใช่จิงๆแหละ แต่ในเมื่อ เพื่อนรักของฉัน และเขา สนิทกันมากขนาดนี้ ฉันก็คงทําได้แค่มองเขาก็เท่านั้นแหละ
3 กันยายน 2546 22:43 น.
^^_PAN_^^
พวกเรามีกัน5คน คนแรกชื่อ เอริน์ เขาเปงคนออกเถื่อนๆ เป็นผู้หยิงแกร่ง ออกทอมๆออกห้าวๆ แต่เขาเปงคนหน้าตาหวานใช้ได้เลย เขาเปงคนเอาจิงเอาจังกับงาน และดูร่าเริงในการเล่นมาก
คนที่2 ชื่อแก้ว เขาออกจะเป็นทอมเลยแหละ ดูวิธีการเดินก็รู้แล้ว ว่าเป็นทอม เขาออกจะดูน่าตาเชยๆ จืดๆ แต่ก็นิสัยใช้ได้ ขยันทํางาน รับผิดชอบงานดี แต่บางครั้งมันก็เอาแต่ใจนะ
คนที่3ชื่อ ส้ม คนนี้ออกจะเป็นผุ้หยิงที่สุดในกลุ่มเราเลยแหละ เขาเป็นคนผิวดํา แต่หน้าคม ออกจะค่อนข้างใช้ได้เลย นิสัยค่อนข้าง ไม่ค่อยช่วยเหลือเพื่อนซักเท่าไรหรอก แต่ก็ไปด้วยกันได้ดีมาก
คนที่4 ชื่อโบ คนนี้เป็นเพื่อนรักฉันมาตั้งแต่ป.4ได้ตอนนี้ฉันอยู่ม.1แล้ว เราสนิทการมาก เขาออกจะเป็นคนสูงมากเชียวแหละ แต่นํ้าหนักก็.......พอควรนะ อิอิ เขาเป็นคนเรียนใช้ได้ รับผิดชอบงานบ้างไม่รับบ้างอะแหละ (ก็เหมือนเราอะแหละคะ) นิสัยส่วนใหญ่ของเขา ค่อนข้างจะเหมือนเรามากอะ
คนที่5 ป่าน เราเองแหละที่ชื่อป่าน อิอิ เราออกจะเป็นคน ร่าเริงนะ แต่เวลาโมโหก็ออกจะน่ากลัวอะ ออกจะไม่ค่อยรับผิดชอบงานซักเท่าไร แต่เป็นคนชอบชวนให้เพื่อนหัวเราะเสมอๆ เป็นคนรักเพื่อนนะเราอะ
พวกเรา5คนไปด้วยกานได้ดีคะ ไปไหนไปกันตลอด ช่วยเหลือกันทุกงานคะ พวกเราฉลาดเรื่อง แกมโกงเสมอๆคะ
หน้าส่วนตัว
990
