29 ตุลาคม 2547 18:12 น.
^^_PAN_^^
อยากเจอนายก็จิง .. แต่เราก็ไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเลย ทั้งๆที่นายทำเราเจ็บขนาดนี้ ต้องร้องห่มร้องไห้ทุกวัน คิดถึงวันเก่าๆ วันดีๆของเราสองคน ทั้งๆที่มันไม่มีทางจะกลับไปเป็นเหมือนเก่า หรือถ้าจะเป็นไปได้ ไม่นายก็เรา ก็ต้องเป็นฝ่ายมาขอคืนดีก่อน และแน่นอน คนคนนั้นต้องไม่ใช่เรา แต่นายก็ไม่มีท่าทีจะมาง้อเราเลยนี่!!
ไหนบอกอยากจะคืนดีกับเราไง ไหนบอกอยากจะเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ชีวิตนี้เราต้องถูกนายหลอกตลอดเลยรึไง ต้องรอนายข้างเดียวอย่างนี้ รึไง เปิดเทอมคราวนี้ เราอยากเจอนายก็จิง แต่อีกใจเราก็ไม่อยากเจอนายนะ .. ทำไมรู้ไหม เพราะเรายังไม่แน่ใจ ว่าเราคิดยังไงกับนายกันแน่ แค่ชอบ หรือ รัก หรือว่าตัดใจได้แล้ว แต่พักหลังนี้ เหมือนเรากำลังจะตัดใจได้นะ เพราะไม่ค่อยได้ร้องไห้ให้นายเลย ไม่ค่อยคิดถึงด้วย (แต่ก็ยังคิดถึงอยู่นี่นา)
จะให้ทำไงดีละ พอไปร.ร เรา2คน ก็ชอบสบตากัน แล้วเราก็ต้องทำเหมือน ตัดใจจากนายได้แล้ว ต้องทำเป็นเชิด ทำเป็นไม่สน เหอะ!! ทั้งที่จริงอยากจะเดินไปคุยไปเล่นด้วย เหมือนเก่าด้วยซ้ำ เห้อ~~อยากให้นายมาอ่านจัง เพราะเราไม่มีทางพูดยังงี้กับนายก่อนแน่ๆ(แต่ที่จิงแล้ว ก็เพราะมั่นใจว่านายไม่มีทางได้มาอ่าน ถึงมาระบายนี่แหละ หึหึ) นายจะรู้ไหมเนี้ย ว่ามีคนรอให้นายมาขอโทษ รอให้นายมาขอคืนดีอยู่นี่ แค่นายพูดไม่กี่คำ เราก็ยอมกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว รู้ไหม ... มันลำบากใจมากรู้ม๊าย ที่ต้องคอยหลบหน้า ที่ต้องเจอกันทุกวันอย่างนี้ จะบ้าตายอยู่แร้ว!! แล้วอีกอย่าง ตอนนี้น่ะนะ เรายังหาใครมาแทนที่นายไม่ได้ด้วย .. แล้วก็ไม่อยากจะหาเจอด้วย ใครจะคอยทำให้เรายิ้ม ทำให้เราหัวเราะ ทำให้เราสุขใจ ได้อย่างนายละ .. ไม่มีใครดีเท่านายหรอก
... คิดถึงนะ ...
รักใครรักแท้และรักจริง
รักแล้วทิ้งมีบ้างเป็นบางหน
แต่รักนี้ขอสาบานจากใจตน
จะรักคนชื่อ....ตลอดไป
29 ตุลาคม 2547 18:11 น.
^^_PAN_^^
อยากเจอนายก็จิง .. แต่เราก็ไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเลย ทั้งๆที่นายทำเราเจ็บขนาดนี้ ต้องร้องห่มร้องไห้ทุกวัน คิดถึงวันเก่าๆ วันดีๆของเราสองคน ทั้งๆที่มันไม่มีทางจะกลับไปเป็นเหมือนเก่า หรือถ้าจะเป็นไปได้ ไม่นายก็เรา ก็ต้องเป็นฝ่ายมาขอคืนดีก่อน และแน่นอน คนคนนั้นต้องไม่ใช่เรา แต่นายก็ไม่มีท่าทีจะมาง้อเราเลยนี่!!
ไหนบอกอยากจะคืนดีกับเราไง ไหนบอกอยากจะเป็นเพื่อนเหมือนเดิม ชีวิตนี้เราต้องถูกนายหลอกตลอดเลยรึไง ต้องรอนายข้างเดียวอย่างนี้ รึไง เปิดเทอมคราวนี้ เราอยากเจอนายก็จิง แต่อีกใจเราก็ไม่อยากเจอนายนะ .. ทำไมรู้ไหม เพราะเรายังไม่แน่ใจ ว่าเราคิดยังไงกับนายกันแน่ แค่ชอบ หรือ รัก หรือว่าตัดใจได้แล้ว แต่พักหลังนี้ เหมือนเรากำลังจะตัดใจได้นะ เพราะไม่ค่อยได้ร้องไห้ให้นายเลย ไม่ค่อยคิดถึงด้วย (แต่ก็ยังคิดถึงอยู่นี่นา)
จะให้ทำไงดีละ พอไปร.ร เรา2คน ก็ชอบสบตากัน แล้วเราก็ต้องทำเหมือน ตัดใจจากนายได้แล้ว ต้องทำเป็นเชิด ทำเป็นไม่สน เหอะ!! ทั้งที่จริงอยากจะเดินไปคุยไปเล่นด้วย เหมือนเก่าด้วยซ้ำ เห้อ~~อยากให้นายมาอ่านจัง เพราะเราไม่มีทางพูดยังงี้กับนายก่อนแน่ๆ(แต่ที่จิงแล้ว ก็เพราะมั่นใจว่านายไม่มีทางได้มาอ่าน ถึงมาระบายนี่แหละ หึหึ) นายจะรู้ไหมเนี้ย ว่ามีคนรอให้นายมาขอโทษ รอให้นายมาขอคืนดีอยู่นี่ แค่นายพูดไม่กี่คำ เราก็ยอมกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้ว รู้ไหม ... มันลำบากใจมากรู้ม๊าย ที่ต้องคอยหลบหน้า ที่ต้องเจอกันทุกวันอย่างนี้ จะบ้าตายอยู่แร้ว!! แล้วอีกอย่าง ตอนนี้น่ะนะ เรายังหาใครมาแทนที่นายไม่ได้ด้วย .. แล้วก็ไม่อยากจะหาเจอด้วย ใครจะคอยทำให้เรายิ้ม ทำให้เราหัวเราะ ทำให้เราสุขใจ ได้อย่างนายละ .. ไม่มีใครดีเท่านายหรอก
... คิดถึงนะ ...
รักใครรักแท้และรักจริง
รักแล้วทิ้งมีบ้างเป็นบางหน
แต่รักนี้ขอสาบานจากใจตน
จะรักคนชื่อ....ตลอดไป>
6 สิงหาคม 2547 20:44 น.
^^_PAN_^^
เพื่อนของเราคนนึง ที่ชื่อว่า เค อะนะ เราไว้ใจเขามาก ไว้ใจที่สุดเลยก็ว่าได้ เรามีอะไร ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เราก็บอกเขาหมด จะดีใจหรือเสีย ก็จะเล่าให้ฟังทุกเรื่อง และนึงในนั้น ก็มีเรื่องที่ว่า เราแอบชอบคนชื่อ วิทย์ เราบอกเคว่า อย่าไปบอกไอวิทย์นะ เรื่องที่เราชอบมัน เรากับไอวิทย์เป็นเพื่อนกันธรรมดา แต่เพื่อนผู้หญิงในห้องของเรา ชอบล้อเราบ่อยๆว่าเราชอบวิทย์ ส่วนวิทย์ก็ชอบเรา พอเราได้ยินอย่างนั้น ก็ชอบรีบแก้ตัวอย่างทันควัน (แต่ข้างในจัยอะนะ ดีจัยมากเลยแหละ) ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหนที่เราคุยกับวิทย์ เราก็จะบอกเคหมดทุกเรื่อง!! จะมีปัญหาอะไรกัน จะทะเลาะอะไรกันกับวิทย์ เคก็ช่วยเป็นตัวกลางให้เสมอ คือ ช่วยเอาคำพูดของอีกฝ่ายไปบอกอีกฝ่าย ซึ่งก็ทำให้เรา กับ วิทย์ คืนดีกัน และจากทุกเรื่องที่ผ่านมา เรามั่นใจในตัว เคมาก เพื่อนคนนี้ ทำให้เราคิดว่า อย่างน้อย ผู้ชายคนนึงคนนี้ ก็เป็นที่ปรึกษา และไว้ใจได้ และเป็นเพื่อนผู้ชายที่หาได้ยากคนนึง
แต่แล้ววันนึง เรากับ วิทย์ก็ทะเลาะกัน ด้วยเรื่องอะไร ข้าพเจ้าก็จำไม่ค่อยได้ แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร วิทย์ ก็เป็นผู้ชายขี้งอน ส่วนเรา ก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชอบง้อคน พูดหวานๆอะไรไม่เป็น เลยต่างคนต่างโกรธกันงั้นแหละ เจอหน้ากันก็ทำหน้าบูดด้วยกันทั้งคู่ >แต่แล้วเย็นของอีกวัน เคมาบอกเราว่า วิทย์ฝากบอกเราว่า วิทย์ชอบเรา พอเราได้ยินคำนั้น ก็คิดเลยว่า ไม่จริงหรอก คนอย่างมันหรอจะชอบเรา อย่าหลงดีใจไปเลย ไม่มีทางหรอกแต่ทำไมด้วยเหตุใดไม่รู้ วันนั้นอารมณ์ดีทั้งวัน ยิ้มแป้น จนเพื่อนๆสงสัย ก็เลยบอกไป เพื่อนก็แสดงความยินดีด้วย แล้วเพื่อนมันก็ยุ ให้ไปถามเจ้าตัวมันเองเพื่อความแน่จัย พออีกวันนึง เราก็พยายามถามมันทั้งวัน มันกลับเจอหน้าเราแล้วก็ยิ้ม ทำเป็นอาย แล้วก็หนี เราละงงจิงๆ ว่าจะอายอะรัยขนาดนั้น แต่แล้วตอนเย็น เราก็ได้คำตอบจากมัน ว่ามันชอบเราจริง คืนนั้นนะเป็นคืนที่เรามีความสุขที่สุดในโลกเลย มันคือคนแรก ที่เราชอบ แล้วมันก็ชอบเรา ในคืนนั้น เราไม่คิดระแวงอะไรเลย พอได้ยินคำว่าชอบ จากปากวิทย์ เราก็ ไม่สงสัยอะไรอีกเลย วันรุ่งขึ้น ต่างคนต่างอาย จนไม่กล้าจะพูดอะไรกัน เจอหน้ากันก็ยิ้มแล้วก็หลบทั้ง2ฝ่าย แต่แล้วคาบนึง เรากับวิทย์นั่งตรงข้ามกัน มันก็ยื่นฮาทบีทมาให้เรา แต่เรานั่งอึ้ง ไม่ทันที่จะได้รับ มันก็บอกว่า ไม่เอาใช่มะ นั้นกินเองก็ได้ ทันทีที่พูดจบ มันก็แกะเปลือกแล้วก็กิน อย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่รอฟังคำตอบจากเราเลย!! แล้วเย็นวันนั้นเอง เราเขียนคำว่า I love you ที่มือ แล้วทำเป็นแกล้งโบกมือบ๊ายบายมัน(จริงๆแล้วก็ตั้งใจให้มันเห็นนั่นแหละ)แล้วมันก็เห็นจริงๆด้วย นี่คือครั้งแรก ที่เราบอกรัก..คนที่เราชอบ โดยตรงอย่างนี้ แล้ววันที่ฉันแสนจะมีความสุขก็ผ่านพ้นไปอีกวัน
แต่พออีกวันนี่สิ เราซื้อเข็มกลัด มาให้วิทย์ แต่มันกลับอึกอัก รับดีไม่รับดี (แล้วมันยังบอกกับเพื่อนเราอีกว่า น่าจะให้ด้วยคำพูดที่ดีกว่านี้หน่อย) (ก็บอกแล้วไง ว่าเราพูดหวานม่ายเปง ชิ) เอาเหอะ แต่ยังไงมันก็รับ แต่เคมันบอกเราว่า พอมันได้เข็มกลัดไป มันกลับโยนเล่นเฉยเลย เย็นวันนั้นเราเลยได้ไปคุยกับมัน แล้วมันก็คืนเข็มกลัดมา แล้วบอกกับเราว่า เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมได้ไหม เราก็บอกมันว่า แล้วตอนนี้เป็นอะไร (ด้วยความงง) แต่ก็บอกมันไปอีกว่า อืมๆ แล้วคืนวันนั้น เราก็โทรไปเคลียกับมัน ถามมันตรงๆ ว่าชอบเราจริงหรอ วิทย์กับบอกว่า ก็ไอเคอะ มันบอกว่าเธอชอบเรา เราเลยนึกสนุก เลยฝากบอกเคไปว่า เราชอบเธอ แต่เคก็รู้นะ ว่าเราพูดเล่นๆ พอเราได้ยินอย่างนั้นนะ เราเงียบลงทันทีด้วยอาการที่ว่าน้ำตาจะไหล แต่ต้องกลั้นไว้ก่อน วิทย์บอกกับเราว่า ขอโทษนะ ไม่โกรธใช่ปะ เราก็บอกว่า อืม ไม่เป็นไร แค่นี้นะ (ไม่อยากพูดอะไรมาก กลั้นน้ำตาอยู่) พอวางโทรศัพท์ไปเท่านั้นแหละ โฮทันที ความสุขอยู่กับเราไม่นานจริงๆ พอเราร้องเสร็จเรียบร้อย เปลี่ยนจากการเสียใจเป็นการแค้นแล้วละ ไอเคนะไอเค ไอวิทย์ด้วย พรุ้งนี้เจอกัน แกตาย!! เราให้สัญญากับตัวเองอย่างนั้น และพออีกวัน วันนั้นเป็นวันที่เครียดที่สุดสำหรับเรา เพราะเรา ไม่กล้าตบวิทย์กับเค ตบไม่ลง แต่เย็นของวันนั้น เราก็กลั้นใจ ไปตบวิทย์จนได้นั่นแหละ แต่ไอเคนะ บอกตามตรง ว่าไม่กล้าตบ(ไม่รู้ทำไมนะ) แต่สีหน้าของมันไม่สำนึกผิดอะไรเลย(แค้นจริงๆ)
หลังจากวันนั้น เรา วิทย์ เค ก็ไม่เหมือนเดิม จากที่เราปรึกษาเคทุกเรื่อง แต่วันนี้ก็ไม่ จากที่เรา เล่นกับวิทย์ทุกวัน แต่วันนี้ก็ไม่ คนที่เราเคยไว้ใจ คนที่เราเคยมั่นใจว่าจะไม่หลอกเรา แต่วันนั้น คนที่เราไว้ใจที่สุด กลับทำให้เราเสียใจที่สุด
**นี่หรอ ความสัมพันธ์ของคำว่าเพื่อน..ผิดหวัง..และเสียใจ..จริงๆ**
8 เมษายน 2547 23:54 น.
^^_PAN_^^
วันรุ่งขึ้น จารุกิตติกับยี่ว๋า ก็เดินมาโรงเรียนพร้อมกันอีกตามเคย และวันนี้เป็นวันที่เจต ตัดสินใจจะพูดอะรัยกะว๋า
ว๋า เอ่อ.คือเจตมีเรื่องรัยจะบอกว๋าหน่อยนึงนะ อื้มๆบอกมาสิ จะฟัง ว๋าตอบอย่างไม่สนใจเท่าไรนัก เอ่อ..คือเจตชอบว๋าอะห๊าาาาา ว๋าและจารุกิตติตกใจ และหันมามองหน้ากัน (จารุกิตติแอบลุ้นอยู่ว่าว๋าจะตอบออกไปว่ายังไง ซึ่งเขาก็ร้อนใจเป็นพิเศษ และสงสัยกะอาการของตัวเองมาก)
และว๋าก็รู้ใจตัวเองทันทีว่าคิดกะเจตแค่เพื่อนเท่านั้น อืม เจตเราก็ชอบเจตนะแต่ เราชอบเจตในฐานะเพื่อนคนนึงเท่านั้นนะ เราขอโทดด้วยว๋าบอกอย่างมั่นใจ !!อืมเราก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ แค่อยากบอกว๋าเฉยๆเท่านั้นเอง เจตรู้ว่าว๋ารักใคร ในฐานะคนรัก สิ้นสุดคำของเจต เจตก็มองไปที่จารุกิตติ และบอกกะว๋าว่า ว๋าอย่าปิดใจตัวเองนะ เชื่อเรา!! ว๋าอึ้งไปเล็กน้อย ในคำพูดของเจต และว๋าก็คิดยังงั้นเช่นกัน ว๋าและจารุกิตติต่างคนต่างมองหน้ากัน แล้วก็หน้าแดงยังไม่รู้ตัว ซึ่งจารุกิตติ ไปนั่งที่กันเหอะ อ.มาแระ จารุกิตติโพล่งขึ้น อื้มมมมม ปะ ว๋าตอบรับ (แอนนาแอบหมั่นใจว๋า)
> แอนนา ตัดสินใจ บอกรักจารุกิตติทันทีที่ได้โอกาส และว๋าก็อยุ่ตรงนั้นด้วยเช่นกัน เอ่อ.จารุกิตติจ๊ะ แอนนาชอบจาน้า มาเปงแฟนกันไหมจ๊ะ จารุกิตติ ได้ยินอย่างนั้น ก็หันตอบไปกลับทันควันว่า ไม่อะ เรามีคนที่ชอบของอยู่แล้วพูดจบ ก็หันไปเหลือบมองว๋านิดๆหน้าแดงหน่อยๆ และบอกกะว๋าว่า ว๋าคือเรา..เราร..เรา..เราชอบว๋างะ !!! ห๊าาาาาท่ามกลางความตกจัยของทุกคน ว๋าโพล่งขึ้นว่า เอ่อ..อืมอื้มเอ้อคอว่าเราก็อยากจะบอกว่า . เราก็ชอบนายอะตาบ้า!!!! ต่างฝ่ายต่างหน้าแดง กรี๊ดดดดดดดดด ได้ยังไงยะ มาแย่งพี่จาของฉันได้ยังไงยะเสียงแอนนาดังลั่น
- -เพื่อนของแอนนารีบมาลากตัวแอนนากลับเข้าห้อง.- -.
ว๋า นั้นเราเปงแฟนกันนะ จารุกิตติโพล่งขึ้นท่ามกลางความเงียบ ก็ก..เอ่อ..ก็ได้ว๋าเสียงสั่นนิดๆ !!เย๊ยยยยย เรามีแฟนแล้วเว้ยยยยยยยยย วุ้ยยยยยยย ว๋าเป็นแฟนเราาาาาาาแล้วเว้ยยยยย!!จารุกิตติตาโกนดังลั่น ..เห้ย!!..ตาบ้าพอซักที พอ..นี่!!งั้นฉันไปแล้วนะ สิ้นสุดเสียงของว๋า ว๋าก็เดินสะบัดหน้าไปเยย อ๊าวว เวง ว๋าา รอเด๋วว
คืนดีกานน้า ผมจาไม่ทำอีกแย้วนะกั๊บบบบบบบบบบ งอนมากระวังตีนกาขึ้นเร็วน้าาาาาา จารุกิตติง้อ ชิ๊ คนบ้า ฉานคิดผิดคิดถูกเนี้ย เป็นแฟนกะนาย ว๋าทำหน้าเบ้ - - ง่า คิดถูกแล้วละ โชคดีนะ ที่ได้มีแฟนหน้าตาหล่อเหล๋าขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆๆ5555+ สิ้นสุดเสียงของจารุกิตติ ป๊ากกกกกกกกก(โดนตบเต็มๆ)!!!!!!!!
6 เมษายน 2547 23:50 น.
^^_PAN_^^
ห๊าววววววว!!ง่วงจิง..เมื่อคืนนอนตั้งตี2ตื่น6โมงครึ่ง เห้อ!!(แล้วจาตื่นมาทำไม ในเมื่อออกจากบ้านตั้ง8โมง!!) > อ้าวววว เห้ยยยย เอ๊ะะะะ ยังไงงงงง เจตเห็นว๋ากับจารุกิตติเดินมาด้วยกัน แล้วก็ตกใจ อาร๊ายยยย ตะโกนรัยยะ หนกหู คนยิ่งอารมไม่ดีอยู่ ว๋าบอกเพราะกะลังเคืองๆจารุกิตติอยู่ กกก็..ทำไมมาด้วยกันละ เจตยังอึ้งอยู่เล็กน้อย ก็บ้านเรากะยัยนี่อยู่ใกล้ๆกันอะ แค่บังเอิญเจอกันเท่านั้น ไม่ได้อยากเจอเท่าไหร่หร๊อก สิ้นสุดเสียงของจารุกิตติ ว๋าก็เริ่มออกอาการโมโหทันที และโต้กลับไปว่า ยังกะชั้นมีบุญนักหนิ ที่บ้านอยู่ใกล้นายอะ ชิ๊!! ว๋าเชิดไปนั่งที่ของตัวเอง (จารุกิตติแอบหัวเราะเล็กน้อย)(ว๋ามองขวับไปมองค้อนๆใส่จารุกิตติ)เอ๊าๆ นักเรียนทุกคนนั่งที่ เสียงอ.ดังขึ้น นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ สวัสเดคะ/เดคับ อ๊ะๆนักเรียนทุกคน วันนี้มีนักเรียนใหม่มาเพิ่มอีกคน ขอต้อนรับ แอนนา !! แป๊ะๆ โหหหหห(ทุกคนเห็นแอนนา ต่างอึ้งไปตามๆกันโดยเฉพาะผู้ชาย ยกเว้นจารุกิตติ) สวัสดีคะ ทุกคน แอนนาเอ่ยทัก(และใช้สายตายั้วพิฆาตมาร) และพูดต่อไปว่า มีที่ไหนให้แอนนา นั่งบ้างค๊ะ สิ้นสุดของเสียงนั้น มีเสียงเฮฮาจากบรรดาเหล่าผู้ชายว่า ทางนี้ครับ ทางนี้ ทางนี้ว่างครับ แต่จารุกิตติยังคงเฉยๆ และเห็นว่าข้างๆของเขานั้นมีที่ว่างอยู่ จึงรีบเอากระเป๋ามาวาง แต่แล้ว จารุกิตติหันไปที กลับไม่ใช่กระเป๋าของเขา แต่กลับเป็นแอนนา !!เห้ยยยยย มานั่งนี่ไมคับ จารุกิตติตกจัย!! ไมหรอคะ ไม่อยากให้แอนนานั่งตรงนี้หรอ แอนนาทำหน้าอินโนเซ้น เอ่อก็เหลือบไปเห็นว๋านิดๆ(ทำหน้าบูดเปงตูดหมึก)แล้วก็หันกลับมาที่แอนนา พร้อมกะบอกคำตอบ ก็ได้คับ จะนั่งก็เชิญตามสบาย แล้วก็แอบยิ้มเย๊าะว๋าเล็กน้อย ว๋าเห็นอย่างงั้นก็ยิ่งโมโหหย่าย เลยทำเป็นหันหน้าไปทำเป็นจู๋จี๋ กะเจต (เอาแล้วไง ต่างคนต่างหาเรื่อง เอ๊อะๆๆ) > ว๋าลากเมย์ออกไปอย่างเร็วที่สู๊ด และก็เดินไม่ทันระวังไปชนคนเข้าจนเขาล้ม !!ว๊ายยยย!! ยัยบ้าเดินยังไงยะ ชนชั้นเป็นครั้งที่2แล้วนะ คนคนนั้นที่ว๋าชน เปงหมิวอีกนี่เอง เอ่อ..ขอโทดๆฉันไม่ได้ตั้งใจ นี่ คิดว่าขอโทษแล้วจะจบเร๊อะ ดูสิ๊ เพื่อนฉันเลือดออกเลยเห็นไหม!! เพื่อนของหมิวตะวาดใส่ว๋า แล้วจะให้ฉันทำไงห๊า ขอโทษก็ขอโทษแล้ว เรื่องมากจิง และว๋ากำลังจะเดินต่อ นี่ จะเดินหนีง่ายๆงี้เร๊อะ ยังงี้มาตบกันหน่อยเป็นไรหมิวยั๊ว - - ไม่ละฉันไม่มีเวลา ที่จะมาตบกะเธอหรอกนะ . . ป๊ากก หมิวเริ่มตบว๋าก่อน ทำให้ว๋ายั๊วขึ้นมา และพวกของหมิวประมาณ5คนก็รุมเมย์กะว๋า ป๊ากๆๆ ตุ๊บๆๆตั๊บๆๆ โป๊กๆๆ ป๊ากกกกก เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน ว๋าจัดการเรียบ(หึหึ) เรื่องนี่ได้ยินถึง ผอ. ว๋าก็ถูกเรียกตัวไปพบ และโดนต่อว่าอย่างแรงจากอาของเธอ และขู่ว๋าว่าถ้าเธอทำยังงี้อีกครั้งนึง เธอจะถูกไล่ออก!! เมย์กะว๋าพะยุงตัวพากันเข้ามาในห้อง เจต เมื่อเห็นว๋ายังงั้นก็รีบวิ่งหน้าตั้งไปหาทันที และถามว่าเกิดอะไรขึ้น จารุกิตติ อยากเข้าไปหา แต่ก็..ไม่ไป..แต่ก็เดินไปหาอย่างช้าๆ และถามด้วยเสียงอ่อนโยนว่า เป็นอะไรอะ ใครทำเธอ มีเรื่องอะไร !! โห นี่นาย ฉันเจ็บอยู่นะ จะให้มาตอบคำถามของนายตอนนี้นะหรอ เด๋วฉันค่อยเล่าให้นายฟังตอนกลับแล้วกัน !! อืมๆได้ จารุกิตติมองอย่างเป็นห่วง และเดินจากไปในที่สุด (ว๋าแอบน้อยใจนิดๆว่าทำไมไม่เข้ามาดูแลกานม้าง) ในระหว่างกานเรียน จารุกิตติแอบมองว๋า และว๋า ก็แอบมองจารุกิตติเช่นกัน แอบมองกันไปมองกันมา จน>จารุกิตติและว๋ากลับด้วยกันตามเคย และจารุกิตติก็ช่วยพะยุงว๋า และได้ถามว่า ใครทำเธอขนาดนี้ ว๋ามองหน้า และตอบเสียงเบาๆว่า ก็คนที่ฉันเดินชนเมื่อเช้านี่งัย ตอนเที่ยงพอดีฉันเดิมไม่ระวังไปชนเขาอีกงะ !!โห่ เธอนี่นอกจากปากจัดแล้ว ยังซุ่มซ่ามอีกนะ!!จารุกิตติต่อว่าและขำนิดๆ หึหึ ไม่ถูกต่อยบ้างให้มันรู้ไป โอ้ยยยยยเจ็บ พะยุงกันดีๆหน่อยเส้ ว๋าร้องเสียงหลง - - เป็นไรๆ เจ็บตรงไหน ขอโทษๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ เจ็บรึเปล่า เจ็บตรงไหน บอกฉันสิ จารุกิตติตกจัย !!ว๋าอึ้งเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าจารุกิตติจะห่วงเธอขนาดนี้ เอ่อ..ก็เจ็บไม่มากงะ(หน้าแดงเล็กน้อย)!! จารุกิตติก็ทำหน้างง และพาว๋าไปส่งถึงในบ้าน ไปนะ จารุกิตติเอ่ยขึ้น อื้ม!! เอ่อ..นี่..ขอบใจนะ ว๋าทำเสียงหวาน - - อะ..เอ่อ..อืม..จารุกิตติเดินจากไปโดยที่ยิ้มหน้าบาน ซึ่งว๋าก็อดยิ้มไม่ได้เช่นกัน!!แต่ว่าทั้ง2คนก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าใครที่ทำให้เขาเกิดความสุขอย่างงี้ได้!!
หน้าส่วนตัว
1457
