5 มกราคม 2548 19:19 น.
^^_PAN_^^
จุดอ่อนจากการที่ไว้ใจ..เธอ
ผลคือต้องพบเจอ ความหวั่นไหว
จุดอ่อนของคน ที่คอยเชื่อใจ
คือไม่เหลืออะไรหัวใจ พังยับเยิน
นี่หรอ .. สิ่งที่เธอทำกับฉัน
เป็นการกระทำของคนที่หลอกลวงกัน ใช่ไหม
ทั้งรอยยิ้ม ทั้งคำพูดจา มันไม่ใช่ความจริงจากหัวใจ
อะไรๆที่ฉันเคยมั่นใจ แต่มันกลับไม่จริง
ผลของการ .. ที่รักเธอ
ได้แต่น้ำตาล้นเอ่อ นองหน้า
ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เคยคิดว่าจริง สุดท้ายคือภาพลวงตา
และฉันก็ไม่รู้ว่า อีกนานแค่ไหนจะลืมเธอ
บทสุดท้าย ของการจากลา
ยิ้มทั้งน้ำตา แล้วบอกกับตัวเองว่า เหนื่อยใช่ไหม
กับคนที่รักมาก คนที่ทุ่มเททั้งหัวใจ
ย้ำกับตัวเองว่านี่ไง จุดจบของคน ที่รักเธอ
27 ธันวาคม 2547 20:34 น.
^^_PAN_^^
มองดูเธออยู่ห่างๆ
ยืนอยู่อย่างคนพ่ายแพ้
ยิ้มให้กับตัวเองเมื่อเธอไม่เคยเหลียวแล
เฝ้ามองเธออย่างคนที่พ่ายแพ้ใจตัวเอง
คงได้แต่มองอยู่อย่างนี้
เป็นอย่างเดิมทุกๆทีไม่เคยเปลี่ยนไปไหน
ฉันก็รักเธออยู่อย่างนี้ไม่เคยเปลี่ยนไป
ส่วนเธอก็ไม่เคยเปลี่ยนใจจากเขาเลย
จะเป็นอย่างนี้อีกนานไหม
ที่ฉันต้องทนเสียใจอยู่อย่างนี้
ต้องกลั้นนํ้าตาอย่าให้ใครเห็นเป็นทุกที
พออยู่คนเดียวนํ้าตาก็ล้นถี่เป็นสายธาร
ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทนเจ็บไปอีกนานแค่ไหน
แม้จะต้องเสียใจก็ยังรักเธอไม่เปลี่ยนผัน
ยังเก็บเรื่องราวดีๆในอดีตจนถึงปัจจุบัน
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วัน .. ใจดวงนี้ .. ก็ยังยืนยัน ว่ารักเธอ
20 ธันวาคม 2547 20:41 น.
^^_PAN_^^
เคยไหม เคยรู้สึกไหม บางเวลาเหมือนไม่มีใคร
เหงาจับใจ ทั้งๆที่มีคนมากมายอย่างนี้
อยากจะร้องไห้ แต่น้ำตามันไม่เคยออกเลยซักที
แต่ความรู้สึกที่มี มันเหงาเต็มที เมื่อรู้สึกว่าไม่มีใคร
อยู่ดีๆ ก็นั่งเหม่อ นั่งเพ้อ
มองไปทางไหนก็พร่าเบลอ ไม่รู้ว่าทำไมเป็นอย่างนั้น
นั่งซึม นั่งเศร้า เหมือนอยู่ไปวันๆ
ลมหายใจก็ทิ้งไปอย่างนั้น ไม่เสียดาย
ไม่รู้จะทำอะไร ต่อจากนี้
เรี่ยมแรงก็แทบจะไม่มี ไม่รู้มันหายไปไหน
นั่งตาลอย พร้อมสายตาที่มองออกไปไกล
ไม่รู้ว่าสิ้นสุดตรงไหน ยังหาไม่เจอ
ก็เหมือนชีวิต ฉันตอนนี้....
ยังหาที่สิ้นสุดไม่ได้ซักที ได้แค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น....
หากต่อจากนี้ เกิดอ่อนแรง แล้วใครจะมาประคับประครองกัน....
พูดไป .. ก็ไม่รู้จะมีใครฟัง....
คงจะมีแต่ความโดดเดี่ยวกระมั้ง .. ที่รักกัน .. จนขาดใจ...
1 ธันวาคม 2547 20:23 น.
^^_PAN_^^
ยิ่งใกล้เหมือนยิ่งไกล
ยิ่งเอื้อมคว้าเท่าไรก็ยิ่งห่างขึ้นทุกครั้ง
ยิ่งรักก็เหมือนยิ่งดันทุรัง
ยิ่งอยากจะเหนี่ยวรั้งก็เหมือนเธอยิ่งห่างไกล
ยิ่งหวังก็ยิ่งท้อแท้
ยิ่งไม่อยากอ่อนแอ ก็ยิ่งไม่เหลือเรี่ยวแรงไว้
ยิ่งอยากจะเข้มแข็ง ก็ยิ่งอ่อนล้าในทันใด
ยิ่งอยากมีเธอข้างใจ เธอก็ยิ่งออกไป ไกลลับตา
ยิ่งอยากจะให้เราเหมือนเดิม ก็ยิ่งหมดหวัง
ยิ่งพยายามต่อเติมความผูกพัน เธอก็ยิ่งจางหาย
ยิ่งอยากจะพบเจอ เธอก็ยิ่งห่างออกไปมากมาย
ยิ่งอยากให้เธอซึมซับความหมาย เธอก็ยิ่งไม่สนใจ
จะให้ฉันทำอย่างไร .. ในตอนนี้
บอกมาซิคนดี .. จะเอาอะไรจากฉัน
พยายามไปเท่าไร .. เธอก็ไม่เห็นค่าความผูกพัน
ลืมไป .. ว่าคนไม่สำคัญอย่างฉัน .. มันทำได้ .. แค่นี้เอง
30 พฤศจิกายน 2547 20:39 น.
^^_PAN_^^
ฉันไม่รู้ ส่าต่อจากนี้ เราจะเป็นยังไง
ฉันไม่รู้ อนาคตในวันต่อไป เราจะมีกันอยู่ไหม
ฉันไม่รู้ ว่าเธอจะเหมือนเดิมรึเปล่า หรือเปลี่ยนไป
และฉันก็ไม่รู้ ว่าเราจะคบกันอีกนานแค่ไหน ไม่รู้เลย
ฉันไม่สามารถบอกถึงอนาคตได้
และฉันก็ไม่แน่ใจ ในอนาคตข้างหน้า
คนหลายคน เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
และฉันก็ไม่สามารถมั่นใจได้ว่า เธอจะเหมือนเดิม
แต่ฉันก็ไม่ขอสัญญา
ว่าอนาคตข้างหน้า เราจะยังคบกัน ไม่เปลี่ยนผัน
ฉันไม่ขอรับรอง ว่าเราจะยังมีกัน
ยังไม่ขอยืนยัน ว่าหลังจากนี้จะเหมือนเดิม
แต่ฉันขอสัญญา ว่าจะรักเธอเสมอ
จะเก็บเธอ ไว้ในใจดวงนี้ ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
จะขอรักษาสัญญา ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไป
แต่ในหัวใจ ของคนคนนี้ จะไม่เปลี่ยนแปลง
หน้าส่วนตัว
1940
