14 กรกฎาคม 2547 21:49 น.
=_+ VeNuS +_=
เรื่องเล่าของบุคคลหนึ่ง..
คนที่ซึ่ง มิเคยมี..ที่อาศัย..
คอยแต่ยิ้ม..แต่ร่าเริง..เกินใคร-ใคร
แม้ในใจ..ไม่เป็น..เช่นที่แสดง
เพียงเพราะไม่อยากให้ใครมาว่า..
จึงจำต้อง..แกร่งกล้า ดูเข้มแข็ง..
ในใจ หัวเราะเยาะ..คนเสแสร้ง
เพราะระแวง..กลัวกับการ..ถูกย่ำใจ
เพียงเพราะใดใดเอยในโลกนี้..
นั้นล้วนแต่ จะกลิ้งกลอก..จะหวั่นไหว
หน้ากาก..สวมหลายชั้น...ซ้ำลงไป..
ปิดบังไว้..ให้เพียงเห็น..แต่ความดี..
ถอดหัวโขน ถอดหน้ากาก ถอดเกียรติยศ
เปิดหัวใจ ให้หมดจด..คงสุขศรี..
แต่จะทำ อย่างไรเล่า...หากยังมี..
ความล้ำเหลื่อม..ชีวี...เหยียดหยามกัน
....มาเถอะนะ...มาเถิด....มาที่นี่
ที่แห่งนี้...เป็นที่พัก...แสนสุขสันต์..
ถอดทุกสิ่ง...วางลง...ปลงชีวัน..
และหมายมั่น...ปั้นกลอน..เพื่อพักใจ
เมื่อใดที่เหนื่อยล้า.. แค่เงยหน้ามองฟ้า ก็สุดไหว..
ลองพักตาพักใจแต่งกลอนไป.. เป็นสื่อให้ผ่อนคลายสบายอารมณ์.....นะคะ